[*Axel*]

Lieve mensen,

Door tijdgebrek ben ik niet meer actief op barfplaats, maar nog altijd een absolute Rauw-fan. Ik heb even een schop onder de kont nodig om verder te gaan, van mensen die begrip kunnen opbrengen voor wat ik nu doormaak. Het is ongeveer een jaar geleden dat Duitse Herder Tasco (eigenlijk de hond van mijn ouders maar ook van mij) met 14,5 jaar is ingeslapen. 3 weken daarvoor mijn eigen Axel, ook DH met 13,5 en 8 maand daarvoor Darqan (DH) met 12,5 jaar. Ja hele mooie leeftijden, altijd gebarft ook. De laatste jaren veel problemen gehad met mijn paarden, ja alles opgelost, grotendeels alleen. En in augustus besloten vanuit het buitenland met mijn hele hebben en houden (paarden en 2 katten) terug naar Belgie te verhuizen. Leuke vriend, leuk boerderijtje, paardjes happy. 2 katten zich goed aangepast en ook met de aanwezige kat geen problemen gehad. Nu is bijna 2 weken geleden mijn gootste nachtmerrie werkelijkheid geworden. Voor de katten (11 jaar en 15,5jaar, de oudste 3 jaar geleden geadopteerd) hebben we provisorisch een stuk tuin afgezet, met schuine stukken bovenaan, precies zoals ze het gewend waren vroeger, zodat ze na goeie 3 weken binnen een frisse neus konden halen. Ging goed. Tot ik een week weg was voor mijn werk en ik de vrijdagavond thuiskwam en mijn vriend me vertelde dat Sammy (15,5) als sinds 2 dagen weg was. Hij moet zijn ontsnapt onder de tuindraad door. Ik was buiten zinnen, woedend, ontgoocheld, bang ... en zoek nu 2 weken. We wonen midden in de velden, ja we hebben schuren dat heeft iedereen hier in een straal van een km. Kattenval geplaatst, geroepen, gezocht, buren, flyers, facebook, dierenasiels, politie, gemeente, zelfs die van de rattenbestrijding.... en zo ongeveer elke dag gezocht. Ik ben er letterlijk ziek van en ben ook thuis tot Zondag. Vandaag weer een tip gekregen, weer gaan kijken, weer flyers, ... Het nieuwe geluk wat ik gevonden had is weg. Gewoon weg.
Ondertussen de tuin opnieuw kat-kan-niet-ontsnappen gemaakt. Beter, hoop ik. Als ik de mijne nu buitenlaat... dan ga ik panisch elke min aan de deur kijken en oh wee als ik hem niet direct zie.
Heel drukke job, nog midden in de verhuis, geen idee hoe ik dat allemaal klaar krijg... Sammy, mijn grote vriend weg, het is letterlijk de druppel.
Ofwel moet hij terug komen, ofwel wil ik weten dat ie dood is. De onzekerheid is killing me. 2 graden geweest 's nachts. Misschien zit hij opgesloten. ik weet niets.
Ik heb vragen waar ik geen antwoord op weet. Kan een kat die hier pas enkele weken was en al zo oud is nog leven, de weg terug vinden? Waarom is hij in godsnaam gaan lopen? Kan iemand uit ervaring hier antwoorden op geven?

[Lizzy]

Jeetje, wat een narigheid joh ! Overigens ben ik mijn kat (in een heel ver verleden) een paar maanden kwijt geweest. En ineens werd ik gebeld "joh, ik heb toch het idee dat wij hier jouw kat in buurt hebben zitten". Ze was serieus gewoon verdwaalt en stond bij de verkeerde blok patio-woningen. Sommige katten zijn gewoon niet zo snugger kennelijk. Dus misschien is jouw kat ook wel de weg kwijt. Je woont hier ook nog niet zo lang!

Maar jij bedoelt eigenlijk dat je zoveel geluk had en nu alle geluk voor je gevoel kwijt bent...? Totdat je weet wat er met je kat is gebeurd....? Ik kan het me wel enigszins voorstellen . Maar de bittere waarheid is natuurlijk wel dat het niet ondenkbaar is dat je nooit zult weten wat er met je kat gebeurd is. Hoe vreselijk en verdrietig ook. En nu mag je best de tijd nemen voor jezelf om daar over te rouwen. Toch?! Maar op een gegeven moment zal ook dit weer slijten. Je moet wel. Je moet verder met je leven. En je hebt ook nog zoveel om voor te leven

[*Axel*]

Ik heb nog maar weinig hoop hem levend en wel terug te vinden :-( Ik denk dat hij ofwel idd verdwaald is ofwel opgesloten is. Ik heb een schuldgevoel waar ik mee moet leren leven. Heb gekozen voor een nieuw leven, mijn leven, dichter bij mijn familie terug. Heb al mijn dieren meegenomen wat een heel gedoe was en nu dit... ben erg verdrietig

[Rik01]

Dat rouwen zal momenteel nog even niet aan de orde zijn. Je wordt van hoop naar wanhoop geslingerd en weer terug. Het is inderdaad de grootste nachtmerrie van elke kattenbaasje.

Ik neem aan dat Sammy gechipt is? Dan kun je je in ieder geval nog vasthouden aan de mogelijkheid dat wanneer hij gevonden wordt, je ook bericht kunt krijgen. Controleer de chipgegevens even online of die nog actueel zijn.

Sterkte.

[doranto]

Oh shit zeg. Ik kan me je wanhoop zó goed voorstellen
Ik ga keihard duimen dat hij snel gezond en wel weer terug komt! Of dat je anders tenminste weet waar hij is.

[Kaela]

Wat vreselijk dat je kat weg is. Die onzekerheid is zo erg, ik begrijp je heel erg goed.

Maar geef jezelf geen schuldgevoel. Je katten waren gewend om naar buiten te mogen in een veilig afgezette omgeving. Dat is zo fijn voor ze, lekker naar buiten kunnen zonder aan de gevaren van vrij buiten lopen blootgesteld te zijn. En dat heb je ze wederom willen geven. Je hebt gedaan wat je kon om weer een veilige buitenomgeving voor ze te maken. Daarom verdien je geen schuldgevoel.

Dat je voor jezelf een keuze van verhuizen gemaakt maakt ook niet dat je je schuldig voelt. Natuurlijk maak je in je leven keuzes voor jou als mens zijnde. Jij telt ook gewoon mee! We kunnen nog zoveel voor onze dieren over hebben, dit soort keuzes maak je voor jezelf. En die keuze maak je zonder dat je dit soort nare, onvoorziene (en dat is het allerbelangrijkste, je kon dit op geen enkele manier weten) gevolgen weet. Bovendien garandeert niets je, dat als je niet verhuisd was, dat er dan niets naars had kunnen gebeuren. Hoe shit ook, nare gebeurtenissen horen bij het leven.

Heb verdriet, zet alles op alles om hem terug te vinden (heb je ook al gedaan!), baal als een stekker en prijs daarna alles wat je nog wél hebt in het leven. De kat die je nog wel hebt, je vriendje, je leuke boerderijtje en als ik je goed begrijp hele blije paardjes. Koester in de mooie dingen de herinneringen aan je kattenvriend, in de wetenschap dat jij hem elk moment dat hij bij je was, het allerbeste hebt gegund. Sterkte!

[dinky89]

Geen idee hoe ver je van de Nederlandse grens woont maar anders is aanmelden bij amivedi nog een tip.

Sterkte met deze vreselijke onzekerheid

[*Axel*]

ik wist niet dat ik zoveel tranen had Dank je wel voor jullie lieve woorden. Ik kan niet meer klaar denken en dit helpt echt. Dank je wel. <3

Best wel ver van de Nederlands grens. Hij is op de bekendste Belgische sites gemeld.

[pearlsofpassion]

Waar woon je?

[frodo quin]

Heel begrijpelijk dat je het zo moeilijk hebt. Niet weten waar je mee om moet en in zo'n limbo fase blijven zitten is afschuwelijk. Ik kan zo'n dingen ook niet loslaten. Het kan zijn dat hij verdwaald is, maar verder wel oké, het kan zijn dat hij al lang overleden is. Er zijn veel zwerfkatten en mensen denken niet altijd aan controleren op een chip (zeker op de boerenbuiten). Het kan dus dat hij ergens wel een vorm van zorg krijgt. Ik zou ook in supermarkten, buurtwinkels... flyers met foto ophangen, daar ga je meer mensen in de omgeving mee bereiken.

Het is ook begrijpelijk dat je het aanvoelt alsof je tekort geschoten bent. De tuin bleek niet goed genoeg afgezet. Je hebt een inschattingsfout gemaakt en had dit niet voorzien. Hoe erg ook, zo'n dingen zullen altijd gebeuren hoe hard je ook je best doet.

In ieder geval veel sterkte!

[Anne in Zweden]

Wat een ellende joh, eerst met de honden, en nu dus met je verdwenen kattenkop. Weinig dingen zijn zo erg als de onzekerheid over het lot van een geliefd dier, dat weet ik uit ervaring. Ik ben in drie jaar tijd twee katten kwijtgeraakt en heb die nooit meer teruggevonden, echt vreselijk. Ben daar echt maandenlang van streek van geweest, slapeloze nachten, alles. Alleen de tijd kan van dat verdriet de scherpe randjes verwijderen. En, althans voor mij werkte dat, de komst van nieuwe katten (maar ook pas na maanden, zeker niet meteen). Nadat de tweede kat was verdwenen heb ik, voordat er een nieuwe kat kwam, ook de hele tuin uitbraakvrij gemaakt voor de katten, en toch vond Vaya op een onmogelijke plek (boven aan een PAAL!) nog een gaatje waar ze door het gaas kon (en het gaas overlapte daar nota bene). Echt, ze is zeker drie keer uitgebroken, op verschillende plekken, voordat ik de boel echt, echt dicht had. Verwijt jezelf dus niets; katten zijn zo rete-inventief!

Ik hoop voor je dat je Sammy de weg terugvindt naar huis. Misschien kun je wat geurtjes verspreiden in de buurt van je nieuwe huis (oude kattenbakkorrels, dekentjes, voedsel dat hij kent).

Heel veel sterkte met de onzekerheid en de schuldgevoelens.

[kiara]

Ik lees dit en denk gelijk aan mijn eigen kat. Zij was ook weg ineens ( bij vorige huis ) ook van alles gedaan, maar ik weet niet of jou kat een bandje omhad met jou telnr ? Maar dat is de redding geweest van mijn kat. Na weken zoeken etc etc heeft iemand die paar straten achter mij woonde haar gevonden in zijn schuur die eigenlijk praktische nooit open ging en daar was ze ! Na 6 weken !! Geen eten drinken niks. Uiteraard gelijk naar de da , uitgedroogd maar verder niks. Nu jaren later is ze 10 jaar en super gezond. Wat ik hiermee wil zeggen blijf nog even hoop houden, ook ik was de hoop kwijt maar je ziet het het kan.

Veel sterkte hoor

[*Axel*]

Dagen verder, altijd wel aan het zoeken en zijn naam roepen als ik door de buurt ga. Niks . Geen Sammy.
Hij is niet schuw. Dus kan zijn dat hier op de boerenbuiten ( Zwevezele heet het hier) iemand hem heeft binnen genomen. Is nog eens een mooie lieve kater en ziet er ook niet zo oud uit als hij is.
Mijn andere kat gaat buiten in de afgezette tuin. Ik controleer wel elke paar minuten waar hij is. Dat moet even. Ik hoop dit nooit meer te moeten meemaken. Nee geen van mij katten heeft halsband aan. Ze kennen het niet en is eigenlijk ook niet nodig. Ik wil ook helemaal geen nieuwe dieren meer. Al jaren werk ik voor en richt ik mijn leven naar hen. Al jaren geen echte vakantie gehad. Wat weg is is weg

[kiara]

Ik snap de nadelen van een bandje hoor ook ik ben er huiverig voor maar ik wil ermee zeggen dat bijna niemand een chip reader heeft en het dan verdomd makkelijk is als ze een penning dragen maar goed is niet zo.
Heb je al gedacht cq gevr op je oude adres? Ik dacht te lezen dat je pas verhuist bent?
Het zou niet de eerste kat zijn die terug loopt.
Als het mogelijk is daar is informeren dan.
Het is vreselijk ik weet er alles van helaas

[pearlsofpassion]

Ik snap de nadelen van een bandje hoor ook ik ben er huiverig voor maar ik wil ermee zeggen dat bijna niemand een chip reader heeft en het dan verdomd makkelijk is als ze een penning dragen maar goed is niet zo.
Heb je al gedacht cq gevr op je oude adres? Ik dacht te lezen dat je pas verhuist bent?
Het zou niet de eerste kat zijn die terug loopt.
Als het mogelijk is daar is informeren dan.
Het is vreselijk ik weet er alles van helaas

Als je een afgezette tuin hebt, doe je je katten toch geen bandje aan? Je verwacht niet dat ze eruit kunnen hé.
Bandjes zijn ook niet zonder gevaar. Af en toe hangt er zich wel eens eentje aan op. Zelfs van die zgn veilige.

Ik duim dat hij toch nog uitkomt.
Je hebt hem op alle site's van verloren katten gemeld? Via facebook laten delen?