Een klein jaar geleden ben ik verhuis, samen met mijn vriend en onze hond ( Archimedes, een dove mopshond van 8 jaar). Ik ben geboren en getogen in Den Haag, maar zoals je kunt zien onder me naam woon ik nu in het mooie Julianadorp. Het is een leuk huis wat ik heb gekocht, ruim, mooie tuin veel kamers, leuke buren en me nieuwe werk is op 5 minuten afstand. Het is hier heerlijk rustig, Archimedes kan en mag bijna overal los lopen, ik ben zo op het strand en ben zo in het bos. Klagen mag ik absoluut niet, maar toch doe ik het.
Door me nieuwe werk heb ik geen vaste collega's meer, ik werk als flexer in de zorg dit houd in dat ik ga waar ik nodig ben tot dat ik niet meer nodig ben dan ga ik door. Soms mis ik het niet, maar er zijn ook dagen dat ik het wel mis en dan niet zo zeer puur op het werk, maar we gingen ook wel eens wandelen met de honden, we wisselde ideeën uit en gedroogde snacks hahaha. Ik wandel veel, in de buurt maar ook verder weg. Maar ik wandel vaak alleen of met me vriend. Paar keer mee geweest met een doggydate, maar Archimedes loopt niet snel (wel veel maar niet snel) dus dan is lopen in een grote groep niet echt handig. Ik mis het gewoon.
In Den Haag kon ik me weg ook goed vinden, ik kende de winkels en de mensen die er werkte. Archimedes wist blind de viskraam te vinden en had zijn haring al op voordat ik überhaupt bij de kraam was. Ik was ook veel meer buiten, ik had geen tuin of balkon dus ik moest wel. Nu is het veel makkelijker om in de tuin te hangen, maar ja dat heeft dus blijkbaar ook ze nadelen.
Zo nou dat is er ook weer uit, gewoon een heel stuk alleen maar lopen klagen over hoe goed ik het wel niet heb,... moet niet gekker worden.
