De laatste keer dat ik echt iets plaatste, is alweer een jaar geleden!
Toen met het bericht dat ons zoontje Jacob was geboren. Daarna zó druk geweest en er is zoveel gebeurd, dat ik niet toekwam aan BP volgen...
Een korte update van mijn kant; pas op, want het is een waslijst :/
Jacob is inmiddels 13 maanden en wat een heerlijk mannetje is het! Bijna altijd vrolijk, een enorme flirt en hij gaat zo snel!
We waren in augustus 2016 verhuisd naar een nieuwbouwhuis, midden in mn zwangerschap. Tip: ga niet verhuizen/ verbouwen als je zwanger bent. Nu zijn we februari 2018 en eindelijk is het huis bijna af. Alleen de plinten moeten nog gelakt en geplakt worden.
In mei was ik weer begonnen met werken. Kort daarna kregen Kimo en Sverre dikke ruzie. Sverre gromde en snauwde ineens. Na overleg met een gt toch het idee dat het iets lichamelijke was en naar een fysio geweest. Sverre bleek aardig vast te zitten, net wel/net niet hernia, waarschijnlijk door een flinke val.
Na revalidatie en een tijdelijk ander adres hebben we geprobeerd de honden weer bij elkaar te plaatsen. Helaas bleek Kimo Sverre niet meer te accepteren, we hebben hem nog nooit zó fel gezien.
Dit was voor iedereen ondoenlijk en zo hebben wij na 15 weken de verschrikkelijke beslissing moeten nemen om Sverre te herplaatsen...
Gelukkig had ik een nachtelijke ingeving en was de herplaatsing binnen een ochtend geregeld. Hij woont nu bij een vriendin van me, 15 km van hier. Ik kan dus geregeld gaan knuffelen en word goed op de hoogte gehouden!
In tussentijd is Sverre vorig jaar 1x vader geworden en Kimo voor de 2e en 3e keer. Het 4e nest is 4 weken geleden geboren en het 5e (en laatste) nest wordt over 4 weken verwacht.
Ik ben blij dat mijn beide heren hebben kunnen bijdragen aan het instandhouden van ons bijzondere ras.
Alles leek goed en wel, totdat 4 weken geleden de bom barstte: ML ziet het niet meer zitten met mij en wil na 16 jaar (vrij plotseling) bij me weg. Na veel praten (eindelijk, want dat er íets was had ik wel door) kwam dit dus uit de hoge hoed. We zijn nu bezig om te kijken of het tijdelijk of definitief zal zijn.
Hij wil wel voor ons blijven zorgen, maar mn leven staat dus wél aardig op zn kop.
Sommigen van jullie heb ik op Facebook gevolgd, andere een poosje en daarna niet meer en weer andere heb ik al tijden niet gesproken/iets van gehoord.
Hopelijk gaat het met de meeste goed, van sommige weet ik dat ze flinke operaties achter de rug hebben...
Hopelijk komen jullie tot een goede oplossing, ook met het oog op Jacob!
..... hopelijk kunnen jullie je weg samen vinden en ik hoop dat het goed komt! Sterkte! 
