Ja zoiets, ik ben bekend met Bart Bellon, zoek maar eens op.
Is een Belg die zijn honden traint volgens de nepopo methode. Negatief, positief, positief.
Hij gebruikt daar ook teletacs bij.
Maar alleen met een hele lage impuls.
Al zijn honden zijn vrij en open en doen alles voor hem.
Hij laat ook altijd voelen aan mensen wat zijn honden voelen.
Is het een prikkel? Jazeker, maar pijn doet hij ze niet.
Maar ik heb het ook zeker anders gezien, honden die niet terugkomen bij de oefening terugroepen. Met stroomband waarbij de hele nek krom trekt. Echt klote om te zien. Overigens hielp het vaak niet want de drift was zo hoog dat de hond gewoon doorliep. Maar dat kan dus niet de bedoeling van een stroomband zijn.
Kuikuhnek schreef:Die zijn er zeker, maar zoals ik al aangaf, dat duurt langer en kost dus tijd.
Misschien stoot ik mensen van de KNPV nu tegen de borst, als ze meelezen, maar er zijn er een hoop die dit gewoon voor het geld doen. Niks hobby meer.
5000 euro voor een hond is serieus geld, tuurlijk, weggezet tegen alle trainings uren en voer is het niks, maar toch.
Honden worden rond de drie jaar gekocht, soms eerder soms iets later.
Een te oude hond zal dus snel blijven liggen.
En dan? Ok, beveiliging, Amerika, alles kan, maar tof vinden ze het niet.
Wij zijn overigens een van de grootste leveranciers naar Amerika omdat onze kwaliteit KNPV honden hoog ligt.
Niks is mooiers voor een africhter om jouw hond binnen de politie te zien werken en resultaat te zien behalen.
Kan best (dat je iemand voor zijn hoofd stoot) maar het is in ieder geval eerlijk.
Ik lees overigens een paar keer de term martelwerktuig, snap ik, maar mits goed gebruikt is een pennenband niks erger dan een slip ketting of gewone halsband. En daar ligt nu gelijk het probleem, ze worden vaak verkeerd gebruikt, opzettelijk.
Ik ken voorbeelden van penne banden waar de punten van bijgeslepen zijn, ze bestaan.
Halsbanden waarvan ze aan de buitenkant normaal lijken maar aan de binnenzijde wel degelijk pennen hebben.
Die band is bedoeld om de hond een prikkel te geven als hij naar voren wil, niks meer dan een prikkel.
Maar dan kom je bij de hoge drift, bezitsdrang, noem maar op, dan werkt die prikkel niet meer.
Zo loopt zoiets langzaam uit de hand.
Als de pinnen van een pinnenband geen effect zouden resulteren: zouden ze niet bestaan. Maar het feit alleen al dat ze verkeerd (en door amateurs) worden gebruikt maakt het toch een martelwerktuig?
Moet KNPV blijven bestaan? Ja, definitief, honden binnen de politie zijn een machtig en nuttig middel.
Moet het anders, zeker weten. Hoe? Tja, tijd zal het leren maar het begin is er.
Het begin is er maar dat was er 15 jaar geleden al. Dus het lijkt wel erg langzaam te gaan?
Het brengt wel onder woorden waar het voor mij ook wringt. Wanneer is een negatieve (pijn)prikkel wel een optie? Dat ligt in mijn ogen vooral aan het belang van hond en eigenaar, wanneer het gaat om veiligheid.
Als ik step en we gaan met 30 km/uur is het risico dat ik en mijn honden lopen groter bij een fout dan wanneer we chillen op de bank. Of zoals Boeffie aangeeft; een hond hoog in drift die de hond ernaast aanvalt voor een slee, is een groot probleem. Een sledehondenteam dat gaat vechten en lijnen die in elkaar draaien, da’s bloed-eng, daar kunnen doden bij vallen. Als dat met een stevige correctie om te buigen is, dan heb ik daar geen moeite mee omdat het de hond in staat stelt datgene te doen wat hij of zij heel erg leuk vindt. Als je honden afranselt omdat ze niet hard genoeg gelopen hebben, of omdat ze miet fanatiek genoeg gebeten hebben of ... dan is dat misdadig. Maar dan gaat het om ego van de mens, en dat zit toch vaak in de weg.
Boeffie Blafmans schreef:Het hangt allemaal erg van de hond af. Hoe sterk de drijfveer is, hoe de band is met de handler, hoe makkelijk een hond kan schakelen. En ook voor mensen met veel ervaring blijft het bij elke nieuwe hond weer zoeken naar hoe het bij hem of haar werkt. Soms heb je het meteen te pakken, soms duurt het langer. En je zit met je eigen beperkingen.
Maar bij de ene hond werkt het averechts als je die leert zich in te houden, omdat de drive er nooit meer volledig uit komt. Bij de ander is het juist nodig om dat te doen. Mijn herder raakte in overdrive aan de start van het trainen, heeft zijn teen gebroken, voelde dat niet eens, beet de metalen lijnen kapot, timmerde de hond naast hem de grond in als hij de kans kreeg, bij hem was het dus nodig te leren zichzelf te controleren. Mijn ene jachthond staat er alleen maar bedrukt bij, helemaal onder de indruk van alles. Die zou dus juist moeten leren zichzelf een beetje op te pompen om weerbaarder te worden. (Wat ik hem niet heb geleerd, want het is niks voor hem en hij gaat dus ook nooit mee.) Mijn andere jachthond vond het allemaal leuk, zij was mooi in balans in die context.
Er zijn sledehonden die gaan liggen aan de start (niet aangeleerd, maar aangeboren gedrag). Er zijn er ook die helemaal hysterisch doen en dat hun hele leven blijven doen. Beide mag bij ons. Een hysterische hond te veel vragen zich in te houden, kan averechts werken. Je breekt de zin af, het enthousiasme, dat is zonde. Een hond heeft het recht zich te uiten op de manier die bij hem past. Wat bij ons níet mag is de hysterie op de hond ernaast, of op het materiaal afreageren. En dit leren ze dus wel. Ondanks dat ze hoog in hun drift zitten. Daar is soms een harde maatregel voor nodig. Ik heb daar geen problemen mee. De hond ook niet. Die raakt zijn enthousiasme daardoor niet kwijt, maar begrijpt gaandeweg wel dat slopen niet mag.
Verder is het ook maar net wat je doel is. Er zijn honden die doen het IPO programma van A tot Z goed en netjes. Er zijn ook honden die doen het programma met het vuur in de ogen. Voor een deel zit dat in de hond, voor een deel is dat training. De een houdt van het eerste, de ander van het tweede. (Ik houd van het tweede.)
Maar hoe je het ook went of keert, de hond is er voor ons plezier. Of je het nu werk, of hobby noemt, wij bepalen, wij willen van alles. En ik vind het een terechte vraag of dat eigenlijk wel zo fantastisch is, al die beesten die er zijn voor onze lol.
Ja. En dus heb je mensen nodig die verstand hebben van zaken. Iemand die in kan schatten hoe een pup in elkaar steekt en of je aan moet moedigen of moet leren beheersen. En je kunt een hond prima leren zich te beheersen maar dan moet je wel de emotie veranderen die daarmee gepaard gaat. En honden die zonder mishandeling niet doen wat jij wilt dat ze doen: je moet je dan als trainer afvragen of je de hond goed begrijpt. Of een ander het niet beter kan. En ook of de hond wel geschikt is voor dit soort trainingen. Want naar mijn mening zou het nooit nodig hoeven zijn (en ook niet mogen zijn) om een hond fysiek of mentaal te mishandelen. Dan ben je altijd de grens over. En wanneer wordt een correctie/straf een mishandeling? Nou, wat mij betreft al vrij snel. Als je je hond een band met pinnen om gaat binden, stroomstoten toe gaat dienen, er mee gaat gooien zoals op het filmpje, flessen gevuld met stenen op hondenkoppen ramt, schopt of slaat : dan ben je aan het mishandelen en heb je een boot gemist als het gaat om het echt begrijpen van hondengedrag en hoe ze leren.
Wij mensen denken veel te snel in vormen van straffen, zonder dat we de hond echt hebben geleerd wat het is dat we van hem verlangen. En lukt dat je niet (om het duidelijk te maken) : dan is het altijd nog een keuze om het traject van mishandeling niet in te gaan en voor een andere weg te kiezen.
Sporen bij een paard, een pennenband bij een hond, inderdaad hetzelfde. Ze zijn bedoeld om een negatieve prikkel toe te dienen. En dat betekend: iets wat het dier vervelend vindt! Dat moeten we niet af gaan doen met “een prikkel”. Nee het is een negatieve prikkel, het werkt alleen maar als de hond het vervelend genoeg vindt om zijn gedrag voor te veranderen. En ik denk dat je het dan echt wel over pijn hebt, zeker gezien de argumentaties eerder in dit topic dat je bij een hond die hoog in zijn drift zit niet zo makkelijk meer doordringt.
Het is echt onzin om te zeggen dat de hond het niet vervelend vindt. Dat zou exact hetzelfde zijn als zeggen dat de hond zijn beloning niets aan vindt. Dan is het per direct geen beloning meer en bereik je er niet mee wat je wilt.
En nogmaals: ik heb geen moeite met weloverwogen, goed getimede, met een bewust doel ingezette negatieve prikkels ten behoeve van een trainingsdoel! Maar noem het beestje wel bij de naam, het is een prikkel die de hond als erg vervelend moet ervaren om te werken, een pinnenband en slipketting delen geen knuffels uit.
Helemaal mee eens, maar ik deel niet jouw mening dat een vervelende prikkel per definitie pijn doet. Maar gelukkig verschillen we van mening anders geen goeie discussies.
@Lizzy, het gaat ook veel te langzaam. Probleem is simpelweg dat de KNPV een hele grijze wereld is.
Weinig nieuwe aanwas en mensen met ideeen. En als ze die hebben dan is het lastig die door te drukken, want onzin, werkt niet, knuffelen van je hond, vul maar in.
Maar elk begin is er 1.
Lizzy schreef:Ja. En dus heb je mensen nodig die verstand hebben van zaken.
Het lastige is dat iedereen die zichzelf trainer noemt, vindt dat hij/zij verstand heeft van zaken. Het is in die zin veel meer een bewustwordingsproces dat de mensheid als geheel moet doormaken. (Elke vorm van dierenleed en mensenleed ligt voor mij ook in het verlengde van dit onderwerp.) Niet iets dat je met boeken, of een maniertje kopiëren van een ander kunt leren. Dat kan wel iets op gang brengen, maar een methode volgen is altijd een oppervlakkige benadering. En dat is misschien ook wel wat er schort aan cursussen en trainingen die je met je hond kunt volgen. Er worden je over het algemeen alleen maniertjes geleerd, maar (vrijwel) niets over het emotionele leven van het dier en hoe je daarmee contact moet leggen om tot een samenwerking te komen. De gemiddelde trainer kan dit ook helemaal niet overdragen, zelfs al heeft die het zelf goed in de vingers.
Dat is ook zo lastig, ik weet wel toen ik net begon.
Mijn eerste diensthond was een doorgewinterde en alles behalve makkelijk.
Die ging tijdens mijn training naar een examen toe ineens vanuit het niks liggen na het commando zoeken.
Ik snapte er niks van, instructeur ook niet.
Tot na een week er ineens iemand kwam kijken die zag dat ik teveel druk legde op de hond, echter zonder dat ik me daarvan bewust was.
Roer compleet omgegooid en ipv de hond onder appel te leggen en het commando geven zijn gang laten gaan.
Nooit meer problemen gehad en vond alles zonder problemen.
Elke hond is anders en niet elke combinatie zal werken. Het is zo complex.
Kuikuhnek schreef:Helemaal mee eens, maar ik deel niet jouw mening dat een vervelende prikkel per definitie pijn doet. Maar gelukkig verschillen we van mening anders geen goeie discussies.
Wat doet een pinnenband en stroom volgens jou dan?
Mits goed gebruikt geeft het een prikkel die de hond vervelend vindt.
Wat wij bv veel gebruikte was de tril functie op de stroomband, is een prikkel maar doet absoluut geen pijn.
Je hebt ook van die blafbanden waar een luchtje uit komt, is ook een prikkel, doet geen pijn maar is wel vervelend.
Daarmee wil ik dus zeggen dat een prikkel niet per definitie altijd pijn hoeft te doen.
Uiteraard kan het wel.
Het brengt wel onder woorden waar het voor mij ook wringt. Wanneer is een negatieve (pijn)prikkel wel een optie? Dat ligt in mijn ogen vooral aan het belang van hond en eigenaar, wanneer het gaat om veiligheid.
Als ik step en we gaan met 30 km/uur is het risico dat ik en mijn honden lopen groter bij een fout dan wanneer we chillen op de bank. Of zoals Boeffie aangeeft; een hond hoog in drift die de hond ernaast aanvalt voor een slee, is een groot probleem. Een sledehondenteam dat gaat vechten en lijnen die in elkaar draaien, da’s bloed-eng, daar kunnen doden bij vallen. Als dat met een stevige correctie om te buigen is, dan heb ik daar geen moeite mee omdat het de hond in staat stelt datgene te doen wat hij of zij heel erg leuk vindt. Als je honden afranselt omdat ze niet hard genoeg gelopen hebben, of omdat ze miet fanatiek genoeg gebeten hebben of ... dan is dat misdadig. Maar dan gaat het om ego van de mens, en dat zit toch vaak in de weg.
En toch...........
Laat ik dan een stukje narigheid over mijzelf vertellen om duidelijk te maken wat ik bedoel (dat het altijd een keuze is of je het traject van mishandeling wel/niet in gaat). Linga was mijn eerste hond die het op een jagen zette. En echt hetze he. Ik hoorde haar honderden en honderden meters verder nog kef/gillend achter teckel-dikke hazen aan gaan. Op mijn manier heb ik geprobeerd daar wat aan te doen. Dat lukte niet. En dus deed ik haar een stroomband om. Want het was een levensgevaarlijke situatie, ze kon daar zo een 80 km weg over. Dit is een jaar of 10 geleden.
Ik heb Linga 2 keer snoeihard gecorrigeerd met die stroomband toen ze de jacht in zette. Ze kwam gillend terug naar mij rennen. Ze heeft nooit meer gejaagd.
"Nou", zou je misschien denken "da's mooi effectief geweest dan! Holladiejee".
Mjah. Dan laten we voor het gemak even buiten beschouwing dat ze er een levenslang trauma aan over heeft gehouden. En dat het haar echt mentaal niet goed heeft gedaan. Ze er toch een beetje een kniftige hond van is geworden.
Maar bovenal: natuurlijk had ik een andere keus! Ik had in een ander, minder gevaarlijk, bos kunnen gaan lopen. Ik had Linga de rest van haar leven aan een lange riem uit kunnen laten (daar had ik geen zin in want ze trok ook nog eens als een tierelier aan de riem EN Dalmatische Honden moeten kilometers maken, dat vooral goed gaat als ze los kunnen lopen). Ik had kunnen besluiten in training te gaan bij iemand als Emily Larlham. Zie bijv. "harnassing the hunter":
Maar ik had daar ook echt geen zin in, dat duurde me allemaal veel te lang. Ik was jong(er) en ongeduldig en ik wilde gewoon geen gezeik aan mijn hoofd en lekker gezellig wandelen met een toentertijd laten we zeggen "wandelvriendin". En ik zat toen nog vast in het idee dat een hond gewoon moest luisteren, punt, geen gezeik, niet goedschiks dan kwaadschiks. Toen was dat ook nog laten we zeggen "more done" dan nu. Gelukkig. En last but not least: ik had gewoon kont verstand van hondengedrag. Ik had me er ook nooit echt in verdiept. Mijn interesse lag daar gewoon niet.
Maar je kunt ten alle tijden kiezen. Je kunt beter gaan trainen voordat je gevaarlijke dingen gaat doen. Je kunt kiezen om te stoppen met gevaarlijke dingen te doen. Je kunt kiezen om ergens anders minder gevaarlijke dingen te gaan doen. Niemand eist van jou dat je met je hond steppen. Het zijn allemaal keuzes. Het is ook een keuze om met sledehonden te gaan werken en je brood mee te gaan verdienen. Het is een keuze om uberhaupt een slede-hond aan te schaffen.
Ik heb Dalmaten. Die zijn gebouwd en gefokt om te rennen. Uren en uren achter elkaar. In een flinke draf. Dus we fokken de honden zo dat ze daar fysiek toe in staat zijn en mentaal ook willen. En dan doen ze waar ze voor gebouwd zijn en dan vinden we het niet leuk dat ze ons ook over straat sleuren. En echt, het is bij de gemiddelde Dalmaat gewoon heel lastig om ze het niet aan te leren of om af te leren. Want het zit ze in hun natuur. Ik moet mijn twee jongste hondjes (die nog maar bijna 5 zijn) iedere dag weer vertellen dat naast mij lopen zonder te trekken altijd nog leuker is dan mij vooruit slepen. Dat kost elke dag opnieuw energie en geduld. Pas tegen de tijd dat ze een jaar of 6 a 7 zijn gaat het kwartje beter vallen en hoef ik ze niet meer alsmaar naast me te babbelen en belonen. Ik kan ze ook een pinnenband om binden. Lekker makkelijk. Lekker snel. Of een stroomband om doen. Ook lekker vlug. Maar hee, ik hoef geen Dalmaat te nemen! Ik kan ze ook lekker laten trekken aan de riem. Allemaal keuzes.
Maar om terug te komen op waar ik stond: ik zie het nu vaak om mij heen. Mensen die staan waar ik toen stond. Geen gezeur, snelle oplossingen (quick fix) en "luisteren jij en wel omdat ik het zeg". Zo loopt er bij ons in het bos iemand: scheet van een jachthond. En wat doet die? Jagen. Gut . Hond is super gevoelig en jawel, loopt met een stroomband om. Tijd om eens een stukje met hem op te lopen. Al kletsend en wandelend vroeg ik hem naar de stroomband, vertelde hij honderd uit over dat ze altijd aan het jagen was en gaf eigenlijk aan best wanhopig te zijn. Hij staat regelmatig een uur op haar te wachten. Hij vroeg of mijn honden dan nooit jagen. Waarop ik hem vertelde dat ze alle vier hebben gejaagd/zouden willen jagen, ik Linga met de stroomband heb aangepakt maar ik mijn twee kleintjes op een ander manier heb getraind. Want ik heb ooit besloten "een stroomband? Noooooit meer". En dat is een keuze geweest. Een heel bewuste keuze. Goed, de man wilde natuurlijk weten hoe ik mijn kleintjes had geleerd niet te jagen en altijd te komen als ik ze roep. Nog niet halverwege mijn uitleg begon hij al dat zijn hond daar niet op zou reageren. Waarop ik hem direct vroeg "hoe weet je dat dan? Heb je het geprobeerd?". Al snel werd duidelijk dat hij daar geen zin in had. Te lastig allemaal. Te veel werk. Ik zal jullie de uitgebreide versie besparen maar de hond loopt dus met een stroomband om. Dat is een keuze die hij maakt. De hond wordt gekker en kniftiger. Van de week kwam ik de hond weer tegen en liep de hond mijn knieschijven eruit. Ze is volstrekt hysterisch, weet bij God niet wat er van haar verlangt wordt en is eigenlijk een mentaal wrak. Hij denkt er ook over om de hond te herplaatsen. Ik hoop dat hij het doet....
Het is allemaal een keuze. Dat is waar. En over alles kun je ook anders kiezen.
Wat betreft de stroomband voorbeelden, de juiste manier is om op zoek te gaan naar de stand, van onderaf, waarbij de hond een reactie vertoont. Bij mijn herder is dat bij stand 2. (Die van mij heeft 8 standen.) Stand 1 voelt hij niet. Ik wel. Die laagste stand waarbij de hond reageert gebruik je dan in een situatie die hij begrijpt. Bv, hij gaat op de bank liggen, terwijl hij dit niet mag (dit laatste moet hij dus weten en begrijpen). Je roept hem bij je en als hij niet komt, gebruik je die laagste stand en je roept weer. Komt hij nog niet, ga je een stand hoger.
Mijn herder draagt in één situatie een stroomband. Als hij mee gaat op wandeling met de pups. Hij wil de pups namelijk terroriseren. In die situatie heb ik stand 3 nodig. Stand 2 voelt hij dus wel, maar negeert hij. Bij stand 3 doet hij nog wel ff lekker één keer wat hij wil, maar daarna laat hij het los en rent hij vrolijk door. En de rest van de wandeling gaat alles prima.
Ik kies hier bewust voor. Een andere keus is om hem thuis te laten (doe ik ook soms, hij gaat niet altijd mee) en dan dus apart met hem te wandelen. Dan hoeft hij hem niet om. Of, hem aan de riem te houden. Soms doe ik dat, met een trektuig aan en dat gaat ook best goed. Maar hij en de pups hebben plezier van elkaar als ik er bij hem het scherpe randje afhaal. Dus neem ik hem ook soms mee, met de band om en die moet ik dan in het begin, als hij erg opgewonden is, één of twee keer inzetten, maar daarna op een uur wandelen niet meer. In mijn beleving houdt hij hier niets slechts aan over en weet hij heel goed wat de correctie betekent.
Dus, als ik het zo lees, met het risico dat ik het verkeerd lees, of jij het anders hebt opgeschreven dan hoe het werkelijk was, denk ik dat de stroomband in beide gevallen onjuist is ingezet.
Kuikuhnek schreef:Mits goed gebruikt geeft het een prikkel die de hond vervelend vindt.
Wat wij bv veel gebruikte was de tril functie op de stroomband, is een prikkel maar doet absoluut geen pijn.
Je hebt ook van die blafbanden waar een luchtje uit komt, is ook een prikkel, doet geen pijn maar is wel vervelend.
Daarmee wil ik dus zeggen dat een prikkel niet per definitie altijd pijn hoeft te doen.
Uiteraard kan het wel.
We zijn het eens dat een prikkel die vervelend is niet altijd pijn hoeft te doen. En misschien haal ik dingen door elkaar van wie wat heeft gesteld, als dat zo is excuses.
Maar er wordt in dit topic gesteld: een hond die zó hoog in drift zit, die luistert niet meer naar zachte commando's en zachte aanpak. Die moet doorgepakt worden op dat moment.
Als je vervolgens op zo'n moment een pinnenband of stroomband in gaat zetten, maak je mij niet wijs dat dit op niveau "het is een beetje vervelend maar doet geen pijn" is. Dat geloof ik gewoon niet.
Daarnaast denk ik dat een pinnenband en stroomband dermate ontworpen zijn, dat het doel daarvan pijn toebrengen is. Net als de slipketting. Het is het hele idee van de voorwerpen. Ik geloof niet in de inzet van stroom en pinnen op het niveau van "een beetje vervelend". Trilfuncties, geurtjes enz ja, maar pinnenbanden en stroombanden niet.
En de reden waarom ik er zo over door blijf gaan, is omdat dit de kern van het probleem is. Op het moment dat we bereid zijn een discussie met elkaar te voeren, maar vervolgens middelen die bedoeld zijn om pijn mee toe te brengen gaan verzachten, dan voeren we geen discussie. Want dan zijn we niet eerlijk over waar we over praten. Pas als we hardop tegen elkaar durven zeggen: een correctie met een pinnenband doet de hond pijn, een stroomstoot doet pijn, kunnen we in discussie. Want dan kun je praten over of en hoe zo'n correctie acceptabel is in een trainingsopbouw.
Ik ben het helemaal met je eens, Kaela, dat de dingen open en eerlijk moeten worden benoemd. Maar mijn stroomband op stand 3 doet geen pijn. Bij mij niet althans. Bij mijn partner ook niet. En volgens mij heb ik geen uitzonderlijk hoge pijngrens. Ik zet hem altijd van te voren op de binnenkant van mijn pols omdat ik zeker wil zijn dat hij het doet. Het is een schrikeffect, meer niet. Een irritant tintelend gevoel. Stand 8 is een ander verhaal. Maar zelfs dan, pijn, ik heb bij pijn toch een ander idee van een sensatie, maar 8 is een verschrikkelijk klote gevoel. Dat beide prikkelingen niet onder doen voor een pijnprikkel, is helder. Anders zou mijn hond zijn gedrag niet aanpassen. Maar ik snap wel waarom Kuikuhnek blijft herhalen dat een stroomband niet perse pijn doet. Dat is ook zo.
Andere dingen heb ik geen ervaring mee.
Een discussie heb je als je beide standpunten tegen over elkaar wil verdedigen of wilt bespreken. Wat jij nu mijn inziens doet is een ander ervan overtuigen dat een stroomband en een pennenband altijd pijn doet en slecht is. En pas als ik dat zeg dan mag ik met je in discussie. Verbeter me als ik het fout lees maar zo komt hij bij over en zo lees ik het, nadeel van koude communicatie wat mij betreft.
Ik heb nooit ontkend dat een stroomband geen pijn kan doen, pennenband zelfde verhaal. En inderdaad, als een stroomband niet doorkomt omdat de hond te hoog in zijn drift zit en je moet een hogere stand gebruiken dan doe je de hond pijn, absoluut.
Maar ik ben niet per definitie tegen het gebruik van een stroomband om deze maar even als voorbeeld te nemen mits goed gebruikt. Die discussie wil ik best met je voeren, maar ik ga niet zeggen dat een stroomband altijd pijn doet, dat is simpelweg gewoon niet zo.
En dat jij niet gelooft in de lage stand van de stroomband is jouw goed recht en mening en ook daar kunnen we in discussie.
Echter vraag ik mij af of het zin heeft. Want we gaan niet nader tor elkaar komen op dat vlak, maar we delen wel een hoop dingen omtrent dit onderwerp. En de hele insteek was het in beeld brengen van de rotte vis binnen de KNPV en hondenschilen in het algemeen, dat is gelukkig gelukt.
anders geen goeie discussies.
. Hond is super gevoelig en jawel, loopt met een stroomband om. Tijd om eens een stukje met hem op te lopen. Al kletsend en wandelend vroeg ik hem naar de stroomband, vertelde hij honderd uit over dat ze altijd aan het jagen was en gaf eigenlijk aan best wanhopig te zijn. Hij staat regelmatig een uur op haar te wachten. Hij vroeg of mijn honden dan nooit jagen. Waarop ik hem vertelde dat ze alle vier hebben gejaagd/zouden willen jagen, ik Linga met de stroomband heb aangepakt maar ik mijn twee kleintjes op een ander manier heb getraind. Want ik heb ooit besloten "een stroomband? Noooooit meer". En dat is een keuze geweest. Een heel bewuste keuze. Goed, de man wilde natuurlijk weten hoe ik mijn kleintjes had geleerd niet te jagen en altijd te komen als ik ze roep. Nog niet halverwege mijn uitleg begon hij al dat zijn hond daar niet op zou reageren. Waarop ik hem direct vroeg "hoe weet je dat dan? Heb je het geprobeerd?". Al snel werd duidelijk dat hij daar geen zin in had. Te lastig allemaal. Te veel werk. Ik zal jullie de uitgebreide versie besparen maar de hond loopt dus met een stroomband om. Dat is een keuze die hij maakt. De hond wordt gekker en kniftiger. Van de week kwam ik de hond weer tegen en liep de hond mijn knieschijven eruit. Ze is volstrekt hysterisch, weet bij God niet wat er van haar verlangt wordt en is eigenlijk een mentaal wrak. Hij denkt er ook over om de hond te herplaatsen. Ik hoop dat hij het doet....
