Nou we wandelen nu gewoon lekker! Als we in Garderen zijn gaan we 2 keer naar het bos, ongeveer 3 kwartier tot een uurtje. Ze loopt stukken los en verder lopen we haar tempo. De andere uitlaatmomenten zijn of in de tuin of een klein rondje aan de lijn. Ze speelt verder nog wel in huis maar is stukken rustiger. Ligt heerlijk op schoot te slapen!
Afgelopen week thuis vond ik het, na een paar weken oefenen, wel kunnen om met de fiets naar de polder te gaan. (Pippa zit in een bench in mijn fietskrat voorop) Dus wij naar de polder, fiets geparkeerd en wandelen maar. Ik had haar los gelaten, ze rende, ze sprong, ze snuffelde... En toen rende ze weer, zo het gras in....zo het gemaaide riet in en toen * ploep* koppie onder de sloot in. Schrok me rot, kon haar gelukkig zo aan haar tuig op de kant zetten. Tja....dus zo werd onze wandeling erg kort want ik ben gelijk naar huis gegaan, het was zo koud!
En vanavond ook een grote doorbraak met onze kater. Ze hebben samen zitten eten, bijna uit dezelfde bak en ze hebben neus aan neus aan elkaar zitten snuffelen. De kater gewoon los en Pippa aan de lijn
Dan maar weer eens een vraag
We oefen tijdens het wandelen veel het "hier komen". Dat gaat echt wel goed, zolang er geen afleiding is. Hoe pak je zoiets nou aan? Ons commando om haar te laten komen is "voor". Ze komt dan aangerent en gaat voor onze voeten zitten. Als ze gewoon loopt te lopen en ik roep "voor", dan komt ze gelijk. Is ze aan het snuffelen dan moet ik vaker roepen maar (als ze uitgesnuffelt is
) komt ze dan. Is er afleiding in de vorm van mensen/honden etc. dan kan ik doen roepen wat ik wil, dan komt ze niet.