Spikkelneus schreef:Al mijn honden kennen maar 1 commando en dat is ´ho´ en dan wil ik dat iedereen bevriest. Erg handig in allerlei situaties (lijnen in de knoop, aanstormende mountainbikers, etc)Weet je, daar heb je een goed punt! Tous en Ziggy kende bijna geen echte aangeleerde commando's maar doordat ik in bepaalde situaties blijkbaar altijd hetzelfde zei, gingen ze dingen uitzichzelf doen. Liepen ze bijvoorbeeld aan de andere kant van een boom langs, dan zei ik "deze kant" en trok ze met de lijn de juiste kant op. Na verloop van tijd zei ik alleen "deze kant" en kwamen ze zelf aan de juiste kant langs het obstakel.
Verder kunnen ze 0 trucjes (zit, af, blijf, etc), want dat boeit mij geen reet.
Ze kunnen allemaal heel goed aanwijzingen opvolgen, dus in die zin kennen ze wel commandos omdat ik dan altijd dezelfde gebaren icm dezelfde woorden gebruik. Bijvoorbeeld: ik gebaar naar de achterklep en zeg ´in de auto´ en dan springen ze 1 voor 1 in de auto. En dat bij alle dagelijkse handelingen, maar ik vind dat meer leefregels, zodat iedereen weet wat er verwacht wordt/gaat gebeuren.
En wat iedereen al zegt: je moet doen wat jij wil. Jouw hond, jouw leven, jouw regels.
Zo ben ik met Pippa ook bezig, ik zeg nog steeds "deze kant" bij een obstakel. Nu haal ik haar aan de lijn nog naar de goede kant toe maar zij zal die dingen ook op gaan pikken.
Lizzy schreef: En ik ken eigenlijk geen Jack Russel Terriërs die niet hap-graag (en druk en fel) zijn. We noemen het niet voor niets Jack Russel Terroristen.Wij hebben het ook altijd over Jack Terroristen... en nu hebben we dus onze eigen Terroristische Takke Terrier
Ik moet zeggen dat het ras ons niet tegenvalt, we hebben ons goed ingelezen en goed laten informeren en kennis gemaakt. Het blijft allemaal anders als het eenmaal in huis is maar ze is gewoon een lekker ding. Het hele puppieding dat vind ik wel een hele opgave! We willen het zo graag goed doen, je leest zoveel over "dit belangrijk, daarmee goed opletten" en dan inderdaad ineens vele mensen die denken het he-le-maal te weten. Ik wordt daar dus onzeker/onrustig van. Dan ga ik ineens alleen maar zien wat ze dan nog niet kan en wat ze allemaal doet wat misschien niet hoort of gewenst is. Ik ben zelf nogal van "het glas is half leeg ipv halfvol", vervelende karkatereigenschap maar eentje die ik moeilijk kan ombuigen bij mezelf. Vind het dan ook heel fijn om hier op BP iig mijn verhaal kwijt te kunnen en dat er altijd weer mensen zijn die reageren. En dan zo reageren dat ik denk "oh ben toch niet de enige waar het zus gaat of kijk die doet ook zo" En jullie tips vind ik ook waardevol!
eelke schreef:Ik wil niet eens een ideale hond, want ik hou wel van eigenaardigheden en een beetje koppigheid. Dus wat dat betreft heb ik misschien een ideale hond trekken aan de riem is inderdaad vreselijk irritant. Maar liever dat dan een slaafse hond die je maar met een schuin oog aan blijft kijken, want daar zou ik helemaal ibbelig van worden.Bedankt Eelke, ik heb hartelijk moeten lachen om je stukje over "af" Zie het zo voor me...En zo zitten wij ook wel in elkaar, we vinden het niet erg om iets te moeten herhalen voor de hond het uitvoert. Als het uiteindelijk maar gedaan wordt
Ik ben ook geen consequent opvoedende baas. En Joep is mijn eerste hond, dus ik moest minstens net zo veel leren als hij. Dat maakte wel dat we bij Gijs beter hebben opgelet met trekken, want als die dat net zo veel zou doen had ik echt niet naar buiten gekunnen met ze
Dus nou ja. Ik ga voor goed genoeg. En dat betekend dat er hier altijd wel spanning op de lijn staat, die hangt eigenlijk nooit in een slap boogje. Het zij zo. Compleet in de lijn hangen, daar werk ik dan wel aan en dat vind ik niet goed, want dat doet mij pijn. En moet voor Joep ook niet goed zijn. Ik vind het niet zo erg om 6 x 'af' te zeggen voor ie gaat liggen. Omdat ie eerst lijkt te denken, hé, iemand zegt iets. Oh het is mijn baas. Wat moet ik doen? Af? Uhhhh af. Euhm *trekt register in hersenen open op zoek naar het woord af* oh af, liggen dus. Waar ga ik liggen. Eens kijken. Hé, ligt daar een kruimel? Oh wacht ze zegt af. Oke. Liggen dus. Draai draai draai draai. En ja hoor, het ligt Zo rollen wij gewoon, Joep en ik.
Mensen zullen soms heus wel denken, wat doét zij. Zeker nog toen ik met 2 liep. Of als ik hem los laat lopen en hij komt gewoon écht niet omdat hij helemaal into een bepaalde grasspriet is. Maar ach, ik denk ook wel eens wat over anderen, dus dan is het weer mooi in evenwicht hé, het universum
Bedenk wat jij belangrijk vind voor jou en voor jouw hond. Werk daar aan, en dan is het goed toch?