Ik kan je alleen nog heel veel beterschap wensen.
Ik hoop echt dat alles spoedig herstelt. Sterkte.
Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke
Ik lees ook weer een keertje op Bp..... 
Hoe gaat het met hen nu, kunnen zij de schokkende ervaring een beetje verwerken?Radja schreef:De mensen die mij hebben geholpen, zijn echt mijn helden! Ik heb er nog contact mee en heb een paar dagen geleden hele lieve, hartverwarmende kaartjes gekregen! De hele groep is een aantal keren bij elkaar gekomen om erover te praten! Om te verwerken, maar ook omdat de eerste keer was dat er zoiets is gebeurd! Het kan iedereen overkomen. Ook hebben zij hun verzekeringen gecheckt, om te kijken of zij wel goed tegen dit soort dingen zijn verzekerd! Een aantal hebben die nacht niet kunnen slapen!Wat is de geest toch een wonderbaarlijk iets, dat hij op momenten van gigantische lichamelijke pijn een mens er toch toe kan brengen iets anders te doen dan wat het lichaam op dat moment wil, en dat is gillen, gillen, gillen! Ik zie de adrenaline gewoon scheuren door de aderen van iedereen die erbij betrokken was, en toch weet iedereen datgene te doen wat in de situatie noodzakelijk is. Magnifiek.
Direct nadat ik viel, heb ik alles bij elkaar geschreeuwd, maar al snel was ik mij ervan bewust dat ik juist voor de mensen die mij moesten helpen, ik mij rustig moest houden en dat is mij gelukkig goed gelukt. Hieronder een reactie die ik kreeg nadat ik iedereen had bedankt voor hun hulp.
Een mooie, lieve reactie voor jou:
Beste Jacqueline,
Wat een lief berichtje stuurde je naar ons.
Wij zijn blij dat we jou konden helpen in die moeilijke periode. Wat op mij enorme indruk heeft gemaakt was de wijze waarop jij omging met de situatie waarin jij verkeerde. Gezien de omstandigheden bleef je kalm en moedig ondanks de soms verschrikkelijke pijnen die je moest doorstaan. Het gaf Saskia, Annelies en mij extra kracht om het vol te houden jou maximaal te kunnen helpen. O.a. Ludo en Rob liepen de longen uit hun lijf om de opgeroepen hulpdiensten beneden bij de berg op te vangen zodat zij zo snel mogelijk bij jou konden zijn. De rest van de groep bleef bij jou in de buurt om op die manier jou het gevoel te geven dat je bij de groep hoorde en met je meeleefde. Het was voor de hele groep een emotioneel moment toen we jou veilig omringd door medische hulpverleners in de helikopter zagen vertrekken. Wij hopen dat als je weer helemaal bent hersteld dat je die wandeltocht kan afmaken. Het mooiste zou zijn met de zelfde groep zodat we het samen met jou als een team kunnen afsluiten.
Jacqueline, je bent een TOP vrouw. Je echtgenoot Peter moet wel enorm trots op je zijn.
We wensen jou beterschap en heel veel sterkte en een spoedig herstel.
Groetjes aan iedereen, Fred en Elly
En jullie ook allemaal bedankt voor alle lieve reacties
op mijzelf! Mijn god wat heb ik er veel pijn aan! Ademen gaat ook moeilijk en pfffff hoesten is een ramp! En omdat ik of mij met de rolstoel of met krukken door mijn huis beweeg, krijgt de rib ook geen rust! Het zit ook nog aan dezelfde kant als mijn gebroken been!Radja schreef:Ik ben zo vreselijk dom bezig geweest! Afgelopen woensdag wilde ik iets van de grond pakken vanuit mijn rolstoel! In plaats van dat ik of mijn grijper pak, of de leuning van de stoel omhoog doen, leun ik over de leuning. Ik kon er niet goed bij, dus nog meer voorover om het te pakken en toen was het 'knap!' Ik ben echt boosOh, shit. Dom? Vind ik niet, je slikt pijnstillers dus de waarschuwingssignalen van je lichaam werken niet optimaal. Beterschap in het kwadraat!
Er valt weinig aan te doen! Ja pijnstillers slikken, maar dat deed ik al!
Zo dit moest ik ff kwijt! Vooral dat ik zo ontzettend dom bezig ben geweest!
. Sterkte met je gebroken rib! Kl*tezooi!
