7ECBDCC7-5F4C-485B-80B1-301FA846779E.jpeg (328.1 KiB) 2085 keer bekeken
Het was precies drie weken voor kerstmis.
Sinterklaas was inmiddels samen met zijn pieten weer opgetieft naar Spanje en de voorbereidingen voor het zalige kerstfeest op Onze eigenste Southfork ranch waren in volle gang.
De dit jaar heuse echte kerstboom had zijn plek in huis al gevonden, compleet met ballen, oesballen en slingers die ik en mijn kinders volgens afspraak ongemoeid laten. (Op straffe van schaap spelen in een kerststal) De kerstpluche soortgenoten liggen echter nog steeds veilig in de kast omdat ik gewoon geen pop heel kan laten en mijn lieve kinders deze prachtige eigenschap van mij geërfd hebben.
Ons mams was tijdens het ballen hangen druk bezig met zingend om een white christmas te vragen en aangezien ik daar persoonlijk ook erg dol op ben zongen wij vrolijk met haar mee. Wel buiten dan en niet zo vals, zodat de weergoden ons misschien eens goed gezind zouden zijn.
Dé kerstfoto voor de kerstkaart die alleen lieve mensen dit jaar weer gaan ontvangen was al gemaakt in een binnensetting met lekkere neppe besneeuwde kerstboom. Dus mocht ons gezang gehoord worden, was ik in elk geval veilig wat betreft dat gedoe met die kerstmutsen die ons, volgens hun, altijd zo leuk staan.
Inmiddels heb ik de afgelopen jaren wel geleerd dat flink kwallen en acuut te vergeten wat “zit en blijf” betekent er al snel voor zorgt dat ze je bij de kerstkaart overslaan. Dit jaar was dochter Lotje dan ook de sjaak, want die Trude lijkt teveel op mij en zorgde dat ze op die fotoshootmiddag veilig uit zicht was...net als ik.
Goed, het ging over sneeuw...we hebben te hard gezongen..of toch vals, geen idee waar de kink in de communicatiekabel zat, maar precies drie weken te vroeg ging het dus keihard sneeuwen. En ook niet een paar lullige vlokjes...neeeeeee hele echte sneeuw, een lekker plakkend dik pak sneeuw waarin wij helemaal uit ons dak gingen.
Nadat we zondagavond midden in de dikke sneeuwbui al uit ons pyjama waren gegaan, konden we maandag helemaal los. Fijn was het dat ons mams vakantie had en leuk voor haar dat wij ontzettend leuk liepen te doen voor die zwarte doos die soms aan haar gezicht vastgegroeid zit. En dat ze ondertussen even kon assisteren bij het de-icen van onze berenvoeten waar de sneeuwballen zich al snel ophoopten,
Ergens in de middag kwam oma Poes ook naar buiten om te zien wat er nou loos was en dan gaan wij haar allemaal gezelschap houden in de voortuin. We zijn nou eenmaal dol op oma, vooral Lotje, die oma altijd aan haar oor door de tuin begeleid. Ons paps had ondertussen de paadjes al geveegd, want oma is een leuke vrolijke oma, maar heeft wel de schurft aan sneeuw aan haar voeten, dus eer die naar buiten wil komen zul je toch geveegd moeten hebben. En anders pist ze gewoon op de mat. Tante Jan hebben we niet buiten gezien...de anders zo stoere tante Jan.
Oh ja, sneeuw.
Mijn kinders dolden maar lekker door...die houden niet op...niet vanzelf. Ha, nou ja en ik...ik was.....waarschijnlijk door mijn koninklijke bloed, ik was een beetje dom en dacht in een moment van bezinning....sneeuw, dus het is al kerst. We vroegen immers om een white christmus en ging richting mijn vaste uitkijkplek om te zien of de kerstman al in aantocht was, met die slee vol kadootjes en voortgetrokken door een kudde red nosed rendieren die prima in mijn vriezer zouden passen. Dus hees ik mij via de tuinbank op de tuintafel die nog niet schoongemaakt was en parkeerde mijn dikke derrière in de sneeuw. En daar zat ik dan, het was een waar winterwonderland en ik was helemaal in mijn element....ik hoorde Bing Crosby zelfs echoën. (Kan ook de buurman geweest zijn.)
En daar kwam natuurlijk ook net mams weer langs met haar camera en nam een foto van mij terwijl ik mijn zware taak aan het uitvoeren was. Ik zat er immers rechtop en attent en intelligent kijkend bij en als fotograaf moet ze die momenten gewoon pakken aangezien echt poseren niet in mijn vocabulaire voorkomt.
Die kerstman is trouwens nog niet gekomen en die witte kerst kunnen we ook wel weer schudden volgens Piet P. Maar deze topdagen pakken ze ons niet meer af.
Nou en dit was het het verhaal achter deze foto van mij en wij houden stug vol en zingen gewoon door voor een witte kerst!
Fijne feestdagen!
Katja.
