Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

#3320826
Angelique schreef:Boppers spelen ook het liefst met boppers. Veel andere honden nemen op voorhand al acuut de kuierlatten als ze een bopper zien aankomen. Heeft ongetwijfeld alles te doen met de pruikebol waardoor ze lastiger te lezen zijn voor andere rassen.
En rassen hebben ook, wat algemeen gezegd, verschillende manieren van spelen. Herders doen reuze graag renspelletjes. Oscar heeft eens met een Duitse herder teefje gespeeld, dat ging me een partij mal. En maar keihard rennen in zo recht mogelijk lijnen en dan met de schouders zijwaards tegen elkaar beuken. En lol dat ze hadden.

Als je het hebt over "wat is een sociale hond" dan is aanpassen in spel ook wel een mooie factor. Ik vond dat altijd mooi om te zien met Oscar, hij probeerde andere honden wel over te halen tot zijn spelvoorkeur, maar hij paste zich net zo makkelijk aan de ander aan. En hij was ook heel goed in zien als een ander er genoeg van had. Dat zijn wel dingen die heel erg onder sociale vaardigheden vallen.
#3320835
Boeffie Blafmans schreef:Ik kan enkel spreken over mijn eigen ervaringen. De malamute is in zekere zin de meest sociale hond die ik ken. In die zin, dat ze erg groepsgericht zijn. Echte roedeldieren. Maar alles dat geen onderdeel is van die roedel, moet onderaan beginnen. Ik denk dat dat is wat je ziet als je ze op straat tegenkomt. Ze zijn dan bezig te domineren, want de onbekende hond moet eerst laten zien dat ie onderdanig is. Doet ie dat niet, wordt het afgedwongen. Desnoods met een correctie, wat op vechten kan uitdraaien als de andere hond de correctie niet accepteert (wat heel logisch vaak niet gebeurt). Doet die dat wel, is er over het algemeen niets aan de hand. Maar dat gebeurt dan wel drastisch, dus echt op de rug, helemaal je laten besnuffelen, kan wel wat minuutjes duren en ook daarna niet te veel praatjes hebben.
Er zijn verschillen. Ik kan niet zo heel goed spreken over werklijn en showlijn, want de ene werkkennel is de andere niet en dat geldt voor show ook. Als je een fokker treft die het karakter echt belangrijk vindt, kun je relatief makkelijke, of conflictvermijdende malamutes treffen. Die domineren wel bij niet-roedelleden (en als ze in de roedel hoog staan ook binnen die roedel), maar dringen zich niet te veel op en kunnen goed negeren. Andere kunnen niet negeren en slaan dus wat door in dat domineren. Bij groenlanders zie je datzelfde gedrag. Ik vind het heel erg belangrijk niet met dat soort honden te fokken, of ze ten minste met een makkelijke andere hond te combineren in de fok. Juist in een team is het belangrijk dat de honden sociaal zijn, makkelijk naast elkaar kunnen. Eerder bij showkennels gaat dat denk ik mis in de fok, omdat de honden niet zo vaak en veelvuldig in zulke hoge adrenaline komen, waarbij je goed ziet hoe verdraagzaam ze zijn, of niet. Maar ik ken ook moeilijke karakters van werkkennels vandaan en we hebben die zelf ook gehad. Het kan zijn dat dat gedrag een overblijfsel is van de tijd waarin malamutes in alaskan/groenland/canada de zomermaanden werden vrij gelaten en ze voor hun eigen eten moesten zorgen door gezamenlijk te jagen. Maar dat heb ik uit boekjes, dus wat daar van waar is, weet ik niet. Op zich past het gedrag er wel bij.

De husky ken ik niet goed. We hebben er drie gehad. En een paar een korte tijd over de vloer van iemand anders. Eén op en top showlijnhond, die heeft een van onze malamutes bijna aan flarden gescheurd (mega veel kaakkracht). De op en top werklijn huskies waren schatjes. Konden overal bij, nooit geen problemen. Echt super lief. Net zo lief als onze alaskan huskies (mix honden voor de sledetopsport), dat zijn allemansvriendjes. Maar ik vermoed dat in die werklijn hussen jachthond gekruist zat, wat natuurlijk veel doet met het karakter. Al mag ik dat niet hardop zeggen :P Ik weet meerdere verhalen van huskies die elkaar doodbeten in de kennel bij een ruzie. Bij malamutes hoor je dat toch minder. Ik ken eerlijk gezegd ook geen husky kennel met grotere groepen honden dan vier bij elkaar. Wij hebben in Estland tien reuen bij elkaar gehad en tien teven. Nu is onze grootste groep zes. Dat dood bijten kan komen door een verschil in kaakkracht, maar malamutes zijn in de roedel uit op stabiliteit. Malamutes kunnen niet zonder elkaar, ze zijn erg aanhankelijk, naar mens en hond toe. Huskies vind ik feller en minder roedelgericht, meer zelfstandig op sociaal gebied. Maar wat ik zeg, ik ken het ras niet goed. Iig heb ik geen interesse er daar meer van uit te proberen.

Veel hangt samen met allerlei andere zaken dan het karakter natuurlijk, ervaring van de mens, krijgt de hond genoeg uitdaging, nou ja, ik hoef die dingen hier niet op te noemen!

De minst sociale hond ooit bij ons, is trouwens mijn herder. Maar ook hij heeft twee kanten en het hangt grotendeels af van hoe je ermee omgaat. Maar ik zie me met hem niet makkelijk in NL over straat lopen en allemaal vreemde honden passeren (iei he, dat valt wel te trainen, maar bij een hond die het niet gewend is kun je het primaire gedrag goed zien en dat is bij hem schat ik in zeg maar niet heel erg mooi :biggrin2: ). Terwijl ik daar met het grootste deel van onze malamutes niet echt een probleem in zie.
Bij onze fokker zitten de Siberische Huskies per 3 of 4 in kennels maar lopen ook elke dag rond in de roedel van 12-16 honden. Een deel vh jaar zijn ze in het buitenland en loopt de groep de hele dag buiten op 1 terrein. Bij het sledehonden team in Zwitserland loopt de hele club van reuen (10+) gezellig met z’n allen rond.

In Alaska zijn de honden vaak anders gehuisvest; honden zitten aan een ketting en hebben hun ‘huisje’; toen onze fokker daar een reu vandaan importeerde, wist diezoch geen raad met al die honden om hem heen, uiteindelijk is deze hond herplaatst naar een kleinere roedel. (Niet alleen daarom trouwens, maar het speelde wel mee).
#3320836
Kaela schreef:En rassen hebben ook, wat algemeen gezegd, verschillende manieren van spelen. Herders doen reuze graag renspelletjes. Oscar heeft eens met een Duitse herder teefje gespeeld, dat ging me een partij mal. En maar keihard rennen in zo recht mogelijk lijnen en dan met de schouders zijwaards tegen elkaar beuken. En lol dat ze hadden.

Als je het hebt over "wat is een sociale hond" dan is aanpassen in spel ook wel een mooie factor. Ik vond dat altijd mooi om te zien met Oscar, hij probeerde andere honden wel over te halen tot zijn spelvoorkeur, maar hij paste zich net zo makkelijk aan de ander aan. En hij was ook heel goed in zien als een ander er genoeg van had. Dat zijn wel dingen die heel erg onder sociale vaardigheden vallen.
Ja dat is wel een punt. Ik heb Spot ooit bezig gezien om een newf teefje te overtuigen van zijn spel. We lagen compleet in een deuk want hij haalde echt alles uit de kast en zij? Ze zat en bleef zitten....

S2 vindt tikkertje ook heel leuk trouwen :biggrin2:

Maar partijtje vrij worstelen kan ook


En ik vind het dan altijd verwonderlijke dat er nog geen krasje te bekennen is
#3320843
Boeffie Blafmans schreef:Ik kan enkel spreken over mijn eigen ervaringen. De malamute is in zekere zin de meest sociale hond die ik ken. In die zin, dat ze erg groepsgericht zijn. Echte roedeldieren. Maar alles dat geen onderdeel is van die roedel, moet onderaan beginnen. Ik denk dat dat is wat je ziet als je ze op straat tegenkomt. Ze zijn dan bezig te domineren, want de onbekende hond moet eerst laten zien dat ie onderdanig is. Doet ie dat niet, wordt het afgedwongen. Desnoods met een correctie, wat op vechten kan uitdraaien als de andere hond de correctie niet accepteert (wat heel logisch vaak niet gebeurt). Doet die dat wel, is er over het algemeen niets aan de hand. Maar dat gebeurt dan wel drastisch, dus echt op de rug, helemaal je laten besnuffelen, kan wel wat minuutjes duren en ook daarna niet te veel praatjes hebben.
Er zijn verschillen. Ik kan niet zo heel goed spreken over werklijn en showlijn, want de ene werkkennel is de andere niet en dat geldt voor show ook. Als je een fokker treft die het karakter echt belangrijk vindt, kun je relatief makkelijke, of conflictvermijdende malamutes treffen. Die domineren wel bij niet-roedelleden (en als ze in de roedel hoog staan ook binnen die roedel), maar dringen zich niet te veel op en kunnen goed negeren. Andere kunnen niet negeren en slaan dus wat door in dat domineren. Bij groenlanders zie je datzelfde gedrag. Ik vind het heel erg belangrijk niet met dat soort honden te fokken, of ze ten minste met een makkelijke andere hond te combineren in de fok. Juist in een team is het belangrijk dat de honden sociaal zijn, makkelijk naast elkaar kunnen. Eerder bij showkennels gaat dat denk ik mis in de fok, omdat de honden niet zo vaak en veelvuldig in zulke hoge adrenaline komen, waarbij je goed ziet hoe verdraagzaam ze zijn, of niet. Maar ik ken ook moeilijke karakters van werkkennels vandaan en we hebben die zelf ook gehad. Het kan zijn dat dat gedrag een overblijfsel is van de tijd waarin malamutes in alaskan/groenland/canada de zomermaanden werden vrij gelaten en ze voor hun eigen eten moesten zorgen door gezamenlijk te jagen. Maar dat heb ik uit boekjes, dus wat daar van waar is, weet ik niet. Op zich past het gedrag er wel bij.

De husky ken ik niet goed. We hebben er drie gehad. En een paar een korte tijd over de vloer van iemand anders. Eén op en top showlijnhond, die heeft een van onze malamutes bijna aan flarden gescheurd (mega veel kaakkracht). De op en top werklijn huskies waren schatjes. Konden overal bij, nooit geen problemen. Echt super lief. Net zo lief als onze alaskan huskies (mix honden voor de sledetopsport), dat zijn allemansvriendjes. Maar ik vermoed dat in die werklijn hussen jachthond gekruist zat, wat natuurlijk veel doet met het karakter. Al mag ik dat niet hardop zeggen :P Ik weet meerdere verhalen van huskies die elkaar doodbeten in de kennel bij een ruzie. Bij malamutes hoor je dat toch minder. Ik ken eerlijk gezegd ook geen husky kennel met grotere groepen honden dan vier bij elkaar. Wij hebben in Estland tien reuen bij elkaar gehad en tien teven. Nu is onze grootste groep zes. Dat dood bijten kan komen door een verschil in kaakkracht, maar malamutes zijn in de roedel uit op stabiliteit. Malamutes kunnen niet zonder elkaar, ze zijn erg aanhankelijk, naar mens en hond toe. Huskies vind ik feller en minder roedelgericht, meer zelfstandig op sociaal gebied. Maar wat ik zeg, ik ken het ras niet goed. Iig heb ik geen interesse er daar meer van uit te proberen.

Veel hangt samen met allerlei andere zaken dan het karakter natuurlijk, ervaring van de mens, krijgt de hond genoeg uitdaging, nou ja, ik hoef die dingen hier niet op te noemen!

De minst sociale hond ooit bij ons, is trouwens mijn herder. Maar ook hij heeft twee kanten en het hangt grotendeels af van hoe je ermee omgaat. Maar ik zie me met hem niet makkelijk in NL over straat lopen en allemaal vreemde honden passeren (iei he, dat valt wel te trainen, maar bij een hond die het niet gewend is kun je het primaire gedrag goed zien en dat is bij hem schat ik in zeg maar niet heel erg mooi :biggrin2: ). Terwijl ik daar met het grootste deel van onze malamutes niet echt een probleem in zie.
Dank je wel voor je uitleg :-* . Heel interessant.

Dat vetgedrukte is wel wat ik bedoel/zie bij deze honden en vreemde honden zijn hier (in mijn ogen terecht trouwens) veelal niet van gediend.
#3320849
Lizzy schreef:Dank je wel voor je uitleg :-* . Heel interessant.

Dat vetgedrukte is wel wat ik bedoel/zie bij deze honden en vreemde honden zijn hier (in mijn ogen terecht trouwens) veelal niet van gediend.

Dat ben ik met je eens.

Wat ik trouwens bij mijn honden merk is dat ze een duidelijke ‘ik ben hier niet van gediend’ van teven wel goed accepteren. Er loopt hier een klein Spaans opdondertje, nou daarvoor gaan ze allebei een blokje om. En helaas heb ik het filmpje niet meer, maar Shadow heeft ooit alle hoeken van het losloopveld gezien toen hij dacht een Shi Tzu op te jagen (dat was wel onder gecontroleerde trainingsomstandigheden, hij hadden korf om en ze trainster wist dat de hond zich niet liet intimideren.

En deze foto van Spot met de Ries van een vriendin van mij vind ik nog steeds zo leuk: http://3.bp.blogspot.com/-WLm0loGYbFU/U ... G_8021.jpg

‘Oh oeps ik wist niet dat je kwaad werd’

En dat eindigde dus zo:
http://4.bp.blogspot.com/-8f-Mo1d80Z4/U ... G_8005.jpg
#3320852
Boeffie Blafmans schreef:Ik kan enkel spreken over mijn eigen ervaringen. De malamute is in zekere zin de meest sociale hond die ik ken. In die zin, dat ze erg groepsgericht zijn. Echte roedeldieren. Maar alles dat geen onderdeel is van die roedel, moet onderaan beginnen. Ik denk dat dat is wat je ziet als je ze op straat tegenkomt. Ze zijn dan bezig te domineren, want de onbekende hond moet eerst laten zien dat ie onderdanig is. Doet ie dat niet, wordt het afgedwongen. Desnoods met een correctie, wat op vechten kan uitdraaien als de andere hond de correctie niet accepteert (wat heel logisch vaak niet gebeurt). Doet die dat wel, is er over het algemeen niets aan de hand. Maar dat gebeurt dan wel drastisch, dus echt op de rug, helemaal je laten besnuffelen, kan wel wat minuutjes duren en ook daarna niet te veel praatjes hebben.
Ik heb hier over na zitten denken he, en heel eerlijk? Vind ik dit gedrag tegenover vreemde honden niet echt leuk.... En ook niet erg sociaal. En als een hond zich op deze manier naar mijn honden opstelt, vind ik dat niet fijn....
#3320853
Siberienne schreef:Dat ben ik met je eens.

Wat ik trouwens bij mijn honden merk is dat ze een duidelijke ‘ik ben hier niet van gediend’ van teven wel goed accepteren. Er loopt hier een klein Spaans opdondertje, nou daarvoor gaan ze allebei een blokje om. En helaas heb ik het filmpje niet meer, maar Shadow heeft ooit alle hoeken van het losloopveld gezien toen hij dacht een Shi Tzu op te jagen (dat was wel onder gecontroleerde trainingsomstandigheden, hij hadden korf om en ze trainster wist dat de hond zich niet liet intimideren.

En deze foto van Spot met de Ries van een vriendin van mij vind ik nog steeds zo leuk: http://3.bp.blogspot.com/-WLm0loGYbFU/U ... G_8021.jpg

‘Oh oeps ik wist niet dat je kwaad werd’

En dat eindigde dus zo:
http://4.bp.blogspot.com/-8f-Mo1d80Z4/U ... G_8005.jpg
:biggrin2:

Echt geweldige foto's! Je ziet hier inderdaad goed dat Ries zich echt niet laat intimideren en jouw hond heeft inderdaad een houding van "OK, sorry" hahahaha. Prachtig om te zien!!!!!!
#3320856
Lizzy schreef:Ik heb hier over na zitten denken he, en heel eerlijk? Vind ik dit gedrag tegenover vreemde honden niet echt leuk.... En ook niet erg sociaal. En als een hond zich op deze manier naar mijn honden opstelt, vind ik dat niet fijn....

Dat ben ik met je eens. En dan komt dus de verantwoordelijkheid vd eigenaar om de hoek kijken. Vind ik.

Toen Spot en Shadow jonger waren,liepen ze weleens los op het strand, ook als er andere (grote) honden waren. Tegenwoordig doe ik dat niet meer want jut en jul samen is best intimiderend. Ook al ‘doen’ ze niks. Of we overleggen het eerst met de andere eigenaren. Maar dan is het dus wel prettig als andere mensen hun hond wel bij zich houden :biggrin2:
#3320858
By the way, als je ooit echt een leuk boek wil lezen over sledehonden en training enzo, lees dan ‘Winterdance’ van Gary Paulsen. Zooooo grappig maar ook heel verhelderend.

Een andere mooie vond ik Yukon alone van John Balzar

Historisch; The cruelest Miles


En in de tweedehands sector; Per hondenslede door Kamtchatka van Sten Bergman (uit 1920 zoiets)

Overigens; er is ook het boek Otchum van Nicolas Vanier. Avonturier. Otchum is een Siberische Laika. Prachtige hond, zeer trouw aan zijn baas, redt hem van een Grizzly, werkt als babysitter voor hun kleine dochtertje in de wildernis. Heel idyllisch boek. Maar hij wordt dus verscheurd door zijn zoons in de strijd om leiderschap in de roedel.
#3320860
Wat is sociaal, dat is inderdaad een goeie vraag.

Voor mij betekent sociaal niet "iedereen aardig vinden'. Maar wel: bepaalde omgangsregels kennen. Dus iemand die je niet aardig vindt, mag je negeren, of grommen of een snauw geven als die opdringerig is, maar niet aanvallen of opvreten. Dat is een stap te ver.
Sociaal is: signalen begrijpen en daarnaar handelen. Opdringerig gedrag wat je vaak ziet bij labrador teefjes: kruipend over de grond maar wel blijven komen en bek likken, ook al heeft de andere hond al meerdere keren gegromd en gesnauwd. Dit vind ik geen sociaal gedrag.
De labrador kent dan in dusverre sociale gedragingen dat zij niet zó ver gaat dat het een gevecht wordt. Maar zij kent niet goed haar grenzen. Die moet de baas aan de hond leren.

Mijn herder reu maakt als hij los loopt op een rustige manier kennis met een vreemde hond. Soms is hij wat gespannen, maar dit verdwijnt als de ontmoeting verder vriendelijk verloopt (eigenlijk altijd). Soms kan hij met spelen te wild zijn, of te opgewonden worden waarna hij gaat proberen te rijden op de andere hond. Ik stop dan het spel. Vaak zegt de eigenaar van de andere hond: oh ik vind het niet erg hoor.
Nee, jij niet, maar ik wel. Ik wil niet dat mijn hond leert dat hij zijn grenzen alsmaar kan verleggen wanneer hij met honden speelt die niet tegen hem opgewassen zijn, fysiek of mentaal. Ook wil ik niet dat mijn hond te vaak te hoog in zijn adrenaline komt.
Spel moet gelijkwaardig zijn.
De eigenaar van het opdringerige labrador teefje zou de hond ook "moeten" stoppen met het opdringerige bek likken. Natuurlijk is deze hond geen gevaar voor een andere hond, maar irritant is het wel.

Herders, die van mij ook, hebben er een handje van om - ambivalent als ze zijn - op een vreemde hond af te denderen. Aanval is de beste verdediging. Erg sociaal komt dit niet over. Dus is het aan mij, als baas, om ontmoetingen te managen.

Management vind ik het sleutelwoord als het gaat om honden hebben/opvoeden. Anticiperen op situaties en gedrag. Dat maakt het ook leuk.
Belangrijker dan sociaal gedrag van de hond, vind ik sociaal gedrag van de baas. Niet elke hond is vriendelijk, het zij zo. We hebben allemaal onze bagage. Als baas neem je verantwoordelijkheid, naar anderen toe, en daarmee ook naar je eigen hond toe.

Wat betreft de oertypes: niet allemaal vertonen ze dat intimiderende kennismakingsgedrag. Als het bij het ras hoort (Malamutes hierboven) waaeom doen dan niet alle honden van het ras dat?
#3320868
Mooi verwoord Nikkas

Als ik op je laatste alinea in mag haken; ik heb vier Hussen mee mogen maken van nabij en allemaal waren ze anders in hun contact met andere honden.

De een veel meer de neiging om bepalend te willen zijn dan de ander en op een andere manier. En wat heel apart is; als ik met mijn vriendin en haar malamuten loop, waar de oudste teef dit gedrag vertoont, dan doen mijn honden juist helemaal niks. En nu ik erover nadenk; zou daar ook niet een taakverdeling liggen soms? Ze laten het aan haar over en zijn allang blij dat ze zich er niet druk over hoeven maken....

En trouwens; er zal ook nog inzitten hoe alert een baas hierop is en erin bijstuurt, het zijn en blijven dwarse donders, die hussen van mij maar soms heb ik ook nog wel wat te zeggen :biggrin2: :biggrin2:
#3320968
Lizzy schreef:Ik heb hier over na zitten denken he, en heel eerlijk? Vind ik dit gedrag tegenover vreemde honden niet echt leuk.... En ook niet erg sociaal. En als een hond zich op deze manier naar mijn honden opstelt, vind ik dat niet fijn....
Oh, dat mag hoor, dat zijn oordelen die ieder voor zichzelf moet maken :)
#3320969
Lizzy schreef:Ik heb hier over na zitten denken he, en heel eerlijk? Vind ik dit gedrag tegenover vreemde honden niet echt leuk.... En ook niet erg sociaal. En als een hond zich op deze manier naar mijn honden opstelt, vind ik dat niet fijn....
Begrijpelijk. Maar het is wel natuurlijk gedrag. Niet handig in onze maatschappij, wel bij wolven vroeger...
Zou het niet kunnen dat dit je daarom vooral bij de oertypes opvalt, die gewoon nog dichter bij de oerhond staan en dus natuurlijker gedrag vertonen. Logisch eigenlijk he?
 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door