Met een hoge staart maak je jezelf als hond ‘zichtbaar’ maar meer dan alleen voor ‘t zicht. Honden geven dan namelijk ook veel meer geur vrij, heb ik wel eens gelezen. Als ik naar mijn meneren kijk, gaat de staart bij het zien van een andere hond juist vaak eerst omlaag, pas als ze zien wie het is (bekend, onbekend, vriend, vijand)gaat de staart omhoog, of bv strak naar links of blijft een enkele keer ook weleens laag.
En dan soms strak, hoe kwispel, lage kwispel, grote uitslag, kleine, snel, langzaam, Mn naar links of Mn naar rechts. Hoe breder een hond kwispelt, hoe groter hij ook zijn geur maakt.
Ik denk dat honden die ‘de sjaak’ zijn soms tegenstrijdige signalen afgeven (ambivalent gedrag) ze maken zich groot maar zijn onzeker en dat andere honden dan denken ‘Ha, die kan ik hebben, die kan ik aan’. Terwijl echte zelfzekere honden dan helemaal niet nodig hebben. En die zullen zo’n hond juist vaak negeren. Zou dat kunnen? Janouk was soms wel zo; zelf onzeker maar als een andere hond dat nog erger was, erop willen duiken, de etterbak. Chenak, meneer zelfzeker, had dat niet nodig...
Hier is een leuk stukje over de richting van de kwispel en de betekenis ervan;
https://news.nationalgeographic.com/new ... from-dogs/