Ik begrijp helemaal wat je doormaakt! Emy is sinds begin augustus bij ons en ik moest me echt afvragen WAAROM WILDE IK EEN PUP?!.
Het is verdomde zwaar, enorm druk, ritme weg, Diza die het heelemaal niet leuk vindt.
pfff, het gaat nu wat beter en ze wordt iets rustiger, maar ik had me er iets veel leukers bij voorgesteld.
Emy slaapt nu alweer fftjes de hele nacht door (beide honden slapen bij ons op de slaapkamer, Emy in haar bench en Diza in haar biabed) en wordt tussen 7 en 8 wakker.
Ik train veel met haar en heb veel contact met haar. 'Hier komen', gaat behoorlijk goed. Ze vindt 'laag' blijven heel lastig, bijt me in haar enthousiasme in mijn benen, kuiten en is nog niet zinnelijk. Hersenwerkjes vind ze erg leuk en puppytraining ook, dus dat gaat prima. We hebben er lang over nagedacht om een 2de hond te nemen, maar ik ben bang dat ik eigenlijk niet zo van pupjes hou (alleen als ze van iemand anders zijn
).
Wel gaat het opvoeden me veel beter af. Ik ben er gewoon een stuk handiger in dan bij Diza. En je ziet gelijk resultaat. Dat is wel heel erg leuk. Barfen vind ze heerlijk en ze is voor het overgrote deel ook gewoon een schatje.
Ik krijg ook commentaar van mensen. Ze weten allemaal het beste hoe je met kleine pupjes om moet gaan. Probeer het gewoon maar te negeren. Jij weet heus wel wat de juiste manier is.
Ik weet het, als ze wat ouder is en dat pupperige weg is, dan is het allemaal anders. Dan heb ik leuk 2 Diza's
.
Houdt moed!