Ik was net met de fiets onderweg naar huis van het werk en daar was het weer: een kitten aan de kant van de weg. Naast het bos, niet vlakbij huizen.
Het lag opgerold in de gracht te slapen. Toen ik stopte en naderde kwam er meteen een 2e kopje uit het struikgewas tevoorschijn en keken 2 paar oogjes mij hoopvol aan. Mieuw mieuw... Ik schat ze zo'n 3 maand oud.
1 katje, dan kan je nog denken, die woont in de buurt. Maar 2 kittens, zo jong, samen, zo langs de kant van de weg die meteen tegen je roepen... dat vind ik foute boel.
Dus naar huis gebeld en meneer laten komen met een transportboxje.
Ik kon de kittens vrij eenvoudig oppakken. Toen ik de eerste opnam kwam de tweede als het ware aangelopen van: ik ook!
En ronken in mijn armen! En kroeltjes vragen, en mn vingers likken. Ze genoten ervan.
Tot meneer er was en ik de weg wilde oversteken. Toen paniekeerden ze plots. Ik kon ze toen nog wel vasthouden maar met het in de transportbox stoppen, glipte er toch eentje door mn vingers. Hup het bos in, tussen de bramen. En niet meer dichterbij willen komen he...
Uiteindelijk met veel geduld en heel wat schrammen op mijn benen rijker (ik droeg een kortebroek ivm fietsen), heb ik hem toch kunnen vastgrabbelen. Ik had het bijna opgegeven.
Dus nu heb ik twee kittens in de berging zitten. Het blijken twee katertjes te zijn. Ze hebben al een blikje verslonden alsof ze in tijden geen eten gehad hebben, en er staan 2 kuikentjes te ontdooien. Verder zien ze er wel goed uit. Geen vlooien, mooie vacht, geen vieze ogen of snotneus... Dus dat vind ik wel gek.
Ze zijn ook ondernemend, zoals het hoort. En eentje glipte net ook al langs me heen, hup de kattenkamer in. Chance dat de bewoners daarvan allemaal buiten zaten.
Ik denk dat ik maar wat flyers ga maken, want helemaal zeker ben ik er niet van dat ze niet ergens thuishoren. Maar het blijft wel gek zoals ze daar zaten, aan de kant van de weg...