Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

#3305504
Kaela schreef:Ja dat herken ik wel, maar dan van de periode van zijn operatie en revalidatie. "Goh heeft wel veel geld gekost allemaal he". Of "jullie deden ook wel héél veel voor hem", waarbij je ze dan hoorde denken "veels te veel, het was maar een hond". Toen kregen we ook meerdere keren "maar voor dat geld koop je toch beter een nieuwe?". Echt he. Toen werd ik er boos van, maar later denk ik vooral aan hoe erg het voor die mensen is dat ze het gevoelsleven van een bacterie hebben.

Wat ik nu meer herken, is dat ik het moeilijk vind dat mensen zich op het aspect van zorgen voor focussen. We worden aan alle kanten overtuigt dat we fantastische baasjes zijn en hem het beste leven ooit hebben gegeven. En dat is ontzettend lief van mensen, juist als contrast op de voorgaande paragraaf! En ik snap ook waarom mensen dat doen, want het ging natuurlijk ook allemaal wel erg ver waardoor het opviel. En Oscar was geen allemansvriend. Er zijn maar heel weinig mensen die écht hebben gezien wat een geweldige hond het was. Hoe leuk, grappig, lief, gezellig en ongelooflijk leergierig en slim hij was.
Zo kwam de natuurgeneeskundige bij ons om Oscar de beginselen van ontspannen op commando te leren, waarbij een verbale bridge en target aangeleerd moest worden. Zij met Oscar bezig en hij zat vol overgave voor haar. Jou vindt ik lief en jij vraagt mij zo leuk iets te doen, dus kom maar op, wat gaan we doen! En zij stopte met de oefening en zei: Wow, wát een hond zeg!
Dat hebben maar zo weinig mensen gezien. Dat mooie werd vaak ondergesneeuwd door alle issues, of door het management wat wij toepaste om hem veilig en op zijn gemak te houden. Onze familie kent Oscar bijna alleen maar in zijn hok of stoffen bench. Dus ik snap het heel goed dat mensen dat ook niet direct als herinnering of aandachtspunt hebben. Maar toch voelt dat een beetje gek, omdat het voor ons juist was waarom we zo stapel dol op hem waren.
Ja dat gaat alle kanten op hé? Ik vond het ook wel erg ontroerend dat mijn zusje zei; maar nu groeit -mijnneefje- niet met hem op en weet hij straks niet wie hij is. Terwijl Gijs juist zo'n crime was met kindjes en ik het volledig had begrepen dat het voor hun een opluchting zou zijn, want toch een stuk spanning minder.

En zo mooi dat dat neefje hier was, die we al zeker in de maanden dat hij nu praat en namen leert kennen en we dus al maaaaaaaaaaaaaaaaaanden zeggen, dit is JOEP. Hij zag de foto van Joep en Gijs, wees er naar, wij, ja dat is Joep. En woef zei hij. Nee dat is Gijs. En hij zei meteen zijn naam :smitten: eerder dan de naam van Joep dus. Toch weer speciaal he.
Overigens zegt hij Joep nu ook hoor, we waren vandaag nog aan het beeldbellen en ik richtte mijn telefoon op Joep, en toen klonk het heel hard PLOEP! Maar Gijs zei hij dus toch eerder :)

Wij hadden met Gijs natuurlijk juist wel veel aandacht, altijd, overal. Het is nu wel raar om ineens een soort van anoniem met Joep rond te lopen. Niemand die ons aandacht geeft hoor als we op een terras zitten of door de intratuin lopen. Voorheen waren we een attractie.

Maar, ja, het is raar wat voor beeld anderen, en jijzelf hebben. Ik heb die vraag over de kosten en behandeling ook veel gehad. En wij zijn 'maar' een half jaar aan het dokteren geweest (oké, iedere keer 350 euro afrekenen voor gips wisselen om de 10 dagen tikt wel aardig aan ja...een paar duizend euro is zo op). Een half jaar op een luchtbed naast je hond slapen is blijkbaar ook best raar. Ach, ik had het niet anders kunnen doen. Achteraf voel ik wel eens spijt dat we niet meer hadden gedaan, want hadden we maar...en dat gaat terug naar zijn puppy-tijd, want hadden we toen dingen anders gedaan dan hadden we misschien een heel andere hond gehad die wél die periode door had kunnen komen.
Maar ja.

Uiteindelijk vond ik zijn broer terug op facebook. Die dus wegens 'wangedrag' inmiddels bij zijn derde baasjes was, die ook echt wel moeite hadden met hem, maar al met pensioen dus alle tijd, hoeft nooit alleen te zijn. Dat stelt dan wel weer een soort van gerust. Want hoewel wij zeker fouten hebben gemaakt en domme dingen hebben gedaan, het was gewoon echt geen makkelijke hond. :-\
#3305684
Wij zijn net terug van vakantie. We hebben voor het eerst gekampeerd met een gehuurde camper en Sofi was er niet bij. Na haar dood zijn we 2x op vliegvakantie geweest, maar dat hadden we ook 1x gedaan toen zij nog leefde en zij bij een hondengezin kon logeren. Dat voelde dus niet vreemd.

Nu hadden we allebei steeds situaties waarin we het over haar hadden. Over uitlaatveldjes of andere honden die we onderweg tegenkwamen en die zij niet leuk had gevonden.

Onze laatste overnachting was in een hotel op het plattelad in Frankrijk. Daar hadden ze een pointer teefje, zo'n schat van een hond. Vriendelijk, aanhankelijk en met dat korte zachte haar heel aaibaar. Ze speurde als een gek op dat erf en ik moest zo aan Borke denken. Die had haar geweldig gevonden en met haar gespeeld en hij kon ook zo speuren :biggrin2:

Volgende maand is Borke alweer 6 jaar dood.
Twee weken na zijn overlijden werd zijn laatste nest geboren en toen die pups 5 weken waren, zijn we gaan kijken. Die fokster kenden we goed, want hij had eerder bij haar een teefje gedekt en we hadden vaker ontact met haar. Zij heeft ons ook enorm gesteund na zijn overlijden. Zij heeft een hondenpension en toevallig (of niet) logeerde daar een zoon uit Borke's eerste nest die een jaar of 4-5 was. Die hond leek qua type en tekening enorm op Borke en hij heette ook zo.
Het was zo mal om hem te ontmoeten en hem te roepen... Sofi werd helemaal gek toen we de naam van haar grote vriend noemden, maar het was natuurlijk niet 'haar' Borke. OK ze vond hem wel leuk en wilde wel spelen, maar ook voor haar was het vreemd.

Het lijkt me dus heel maf om een papegaai te hebben die de naam van je hond noemt... maar ook wel lief en leuk.
Herinneringen zijn er om te koesteren :biggrin2:
#3305690
We zijn nu bijna 3 weken verder, en het doet nog steeds giga zeer.

Van de week buiten het kaartje van onze eigen DA ook een kaartje uit Eersel, terwijl ik het daar nog geeneens genoemd heb. Hebben ze toch gezien vermoedelijk via FB. En dat komt rete hard binnen. Tranen stroomden direct weer.

Ik heb nog niets op kunnen ruimen wat expliciet van Jesse was. Wel komen we er nu achter hoeveel koek ze at, hoeveel ze van ons eten at.

Met het uitzoeken van foto's en dan die lach...pfoe...au.

Natuurlijk het leven is ook wat makkelijker geworden in die zin dat de andere honden nu echt weer aandacht krijgen. Er kan weer een bal mee op de wandeling of een dummy, of in huis getraind worden. Dat kon de laatste 2 jaar eigenlijk niet omdat Jesse dan altijd mee wilde doen, maar dat trok haar lichaam niet meer. Maar toch :'(
#3305691
Wat gaat de tijd dan snel he .....
Mickey is alweer 2,5 jaar geleden ingeslapen, maar de laatste tijd noem ik steeds Foxy Mickey. Ik weet niet zo goed wat het triggert... misschien het inpakken vd dozen en het zien vd oude herinneringen ?

Sterkte Cin ! Dat soort dingen hebben echt tijd nodig ! xxx
#3305693
Kaela schreef:
Ja dat herken ik wel, maar dan van de periode van zijn operatie en revalidatie. "Goh heeft wel veel geld gekost allemaal he". Of "jullie deden ook wel héél veel voor hem", waarbij je ze dan hoorde denken "veels te veel, het was maar een hond". Toen kregen we ook meerdere keren "maar voor dat geld koop je toch beter een nieuwe?". Echt he. Toen werd ik er boos van, maar later denk ik vooral aan hoe erg het voor die mensen is dat ze het gevoelsleven van een bacterie hebben.

Wat ik nu meer herken, is dat ik het moeilijk vind dat mensen zich op het aspect van zorgen voor focussen. We worden aan alle kanten overtuigt dat we fantastische baasjes zijn en hem het beste leven ooit hebben gegeven. En dat is ontzettend lief van mensen, juist als contrast op de voorgaande paragraaf! En ik snap ook waarom mensen dat doen, want het ging natuurlijk ook allemaal wel erg ver waardoor het opviel. En Oscar was geen allemansvriend. Er zijn maar heel weinig mensen die écht hebben gezien wat een geweldige hond het was. Hoe leuk, grappig, lief, gezellig en ongelooflijk leergierig en slim hij was.
Zo kwam de natuurgeneeskundige bij ons om Oscar de beginselen van ontspannen op commando te leren, waarbij een verbale bridge en target aangeleerd moest worden. Zij met Oscar bezig en hij zat vol overgave voor haar. Jou vindt ik lief en jij vraagt mij zo leuk iets te doen, dus kom maar op, wat gaan we doen! En zij stopte met de oefening en zei: Wow, wát een hond zeg!
Dat hebben maar zo weinig mensen gezien. Dat mooie werd vaak ondergesneeuwd door alle issues, of door het management wat wij toepaste om hem veilig en op zijn gemak te houden. Onze familie kent Oscar bijna alleen maar in zijn hok of stoffen bench. Dus ik snap het heel goed dat mensen dat ook niet direct als herinnering of aandachtspunt hebben. Maar toch voelt dat een beetje gek, omdat het voor ons juist was waarom we zo stapel dol op hem waren.
Bah wat herkenbaar. Achter mijn rug vindt iedereen Zoë maar een vervelend, verwend kreng. En ja voor vreemden is ze echt niet leuk. Maar als ze je wel kent dan is ze gewoon leuk en lief. Ik vind dat best moeilijk.
En mijn lieve maatje Frank is er al zes jaar niet meer en toch zeg ik ook nog steeds dat ik honden en katten heb. Ook hier mochten de katten na 7 jaar weer beneden rondlopen. Dat vind ik wel nog steeds heel fijn. Heerlijk op schoot bij het tv kijken. Maar het gemis blijft, ook na 6 jaar.

Verstuurd vanaf mijn SM-G903F met Tapatalk
#3305853
20130618_170213.jpg
20130618_170213.jpg (1 MiB) 3414 keer bekeken
Alweer ruim twee jaar moet ik je missen. Als verwaarloosde hond van ongeveer 1 jaar oud uit het asiel gehaald om samen eindeloos te wandelen en te genieten. 13 jaar geworden :cool:
Live life to the max was jouw motto ;)
Het zou zo leuk zijn om nog eens samen de bossen in te trekken! (Ook met mijn andere, eerder overleden honden zou ik dat willen trouwens...)

Voor alle mensen hier voor wie het verdriet nog zo vers is, heel veel sterkte!!
#3305869
Ik noemde Wodje altijd "Muis". Die naam heeft B nu -geheel onbedoeld- gekregen. Neemt het gemis van Wodje (en ook de andere beren) niet weg, voor geen meter, maar het is wel fijn "Muis 2.0" af en toe een dikke knuffel te geven.
Overigens is P écht Dommelsch 2.0 qua gedrag, dus die "zie" ik ook regelmatig. Nu nog iemand die de rol van überbitch Bree op zich wil nemen. Of zal ik die zelf maar zijn dan?


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk
#3305871
-Saskia- schreef:Ik noemde Wodje altijd "Muis". Die naam heeft B nu -geheel onbedoeld- gekregen. Neemt het gemis van Wodje (en ook de andere beren) niet weg, voor geen meter, maar het is wel fijn "Muis 2.0" af en toe een dikke knuffel te geven.
Overigens is P écht Dommelsch 2.0 qua gedrag, dus die "zie" ik ook regelmatig. Nu nog iemand die de rol van überbitch Bree op zich wil nemen. Of zal ik die zelf maar zijn dan? Afbeelding


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk
Wodje... You are missed! :-*
En Dommelsch en Breezer natuurlijk ook :-*

Off topic:
SAS!! Hoe is het met je?? :D
#3305884
Hej!

Pfff we hadden gisteren twee honden binnen die niet gewend zijn om op visite te gaan ofzo, we pasten op ze. Man man, drukke bedoeling, drukke honden. Bij alles wat we zeiden opspringen, af en toe blaffen, geen rust kunnen vinden, hijgen. Ik was er na een half uur helemaal kriegel van en het deed me aan een zekere hond denken :P Was wel ff raar zo weer al die drukte en spanning in huis.
#3306638
Eind Dec opende ik dit topic . Amber was toen 2 maanden daarvoor overleden :'( :'(
Maar jij lieve Tessa , jij was er toen gelukkig nog :-* :-*
Al wisten we met jouw ook dat de dag zou komen , jullie scheelden niet heel veel qua leeftijd
En zes maanden nadat Amber was overleden moesten we ook jouw laten gaan :'( :'(
Jij was de laatste , van onze leuke roedel van vier .... er kwam een einde aan een tijdperk
En dat was even heel hard slikken .... :'( :'( :'(
Al die jaren samen , jullie waren overal bij :-* :-* :-*
Je hebt een mooie leeftijd bereikt lieverd , net als de andere drie , en dat geeft voldoening
Jullie hebben alle vier een schitterend leven gehad , altijd die tevreden blikken in jullie oogjes :-* :-*
Maar het gemis doet nog steeds pijn , je bent nu bijna drie maanden uit het oog :'( :'(
Maar ook jij zit heel diep in ons hart lieve Tessa :-* :-*
je geweldige lieve , zachte karakter . Elke vorm van felheid was jouw vreemd
Pit had je natuurlijk zoals een echte JRT dat heeft , een enorm uithoudingsvermogen in je jongere jaren
En de d.a had altijd lol als ie aan jouw gespierde billen zat , want zwemmen kon je ook erg goed
Billy de cavia , Billy zat altijd naaste je . dat kon met jouw
De tweeling , die je nog even hebt meegemaakt . wat was je lief
Net als voor de herplaatsers , velen hebben aan jouw een voorbeeld gehad , o.a Noa . Die weer hond werd
In Febr zijn we voor het laatst op vakantie geweest , en daar was jij natuurlijk bij
En wat genoot je nog :-* :-* Je koetsje was natuurlijk mee . En in de bruine kroeg keek menigeen vertederend naar jouw grijze snuitje
Thara heb je nog een week of zes meegemaakt . En wat was je lief voor haar , en Thara voor jouw
Wat had het leuk geweest als dat nog een jaar had mogen duren , met je nieuwe vriendinnetje
Maar dat mocht niet meer zo zijn , we hebben de moeilijke keuze ook voor jouw ruim op tijd genomen
Want lijden , nee . dat was niet wat wij voor jouw wilden . Daarvoor was je ons veel te lief
We missen je lieve schat , maar ook dit kost weer tijd . En ooit zullen we weer met een brede glimlach aan jouw terug denken
Je was ons wereldhondje :-* :-* :-* :-*
vakantie friesland 292.JPG
vakantie friesland 292.JPG (3.74 MiB) 3288 keer bekeken
t. zee 046.JPG
t. zee 046.JPG (3.46 MiB) 3288 keer bekeken
t-t huisje 017.JPG
t-t huisje 017.JPG (3.5 MiB) 3288 keer bekeken
#3307555
eelke schreef:Mja, het is stom. En toch ook weer niet, want je moet wat. Maar ja. :-\
Ja, laten staan is ook geen optie. Zo verschrikkelijk mooi was het nou ook weer niet en een andere functie er aan geven ging ook niet. Bovendien waren de muur en de vloertegels daar ook niet echt netjes en schoon meer ::) .

Het is ook goed en het hoort er bij. Maar gisteren zijn ook de gordels vervangen die hij bij het bezoek aan Hope had gesloopt. En dan voelt het toch net een beetje alsof je hem aan het uitwissen bent. Zijn leven bij ons wordt steeds minder zichtbaar en daar heb ik het wel moeilijk mee.
 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door