[Siberienne]

Sterkte Karin! Wat een prachtige foto

[Kaela]

Dank jullie wel allemaal, doet me goed. Ik had het gisteravond zo moeilijk. Gek is dat, de hele dag gaat het goed. Ik dacht er af en toe aan en dan voelde ik me wel even verdrietig, maar dan ging het ook wel weer. Maar gisteravond moesten de sluizen even open.

Vanmorgen gaf facebook als herinnering het filmpje van toen hij na zijn operatie voor het eerst weer los in de woonkamer mocht lopen. We hadden de woonkamer vol gelegd met 4 vreselijk lelijke stukken vloerbedekking, zodat ie niet zou uitglijden. In het filmpje gaat ie knorrend van plezier rollend en schuivend door de woonkamer heen.
Ik kan geen facebookfilmpjes hier delen, maar ik heb er zelf even van genoten. En zo herinnert hij me weer dat je overal een feestje van moet maken. Hoe ruk het leven ook is, er is áltijd een pleziertje te bedenken. Zelfs als ze je lijf verbouwen met titanium!

[KarenH]

Karin

[Siberienne]

Ik sprak vandaag de fokker, ze had een pupke over in het huidige nest. Zegt ze tegen mij ‘net Chenak qua karakter’ (ook uit dezelfde lijn)
Da’s een hele gevaarlijke opmerking ... Chenak kregen we pas met 4, na niet zo’n leuke tijd voor hem. serieus eigenwijze dondersteen. Hoe vaak we wel niet gezegd hebben ‘hadden we hem met onze huidige kennis en ervaring vanaf het begin gehad.. hoe zou het dan geweest zijn...’

Ohw hij was zo’n heerlijke hond. Zo’n dwarse eigenwijze maar eerlijke sodemieter. Maar nee, een 3e past niet en vergelijken moet je niet doen ...

Nog even een plaatje van onze man;

E3CBA79D-B357-46E7-B322-5A34B34D19BB.jpeg (28.45 KiB) 2427 keer bekeken

En Karin, sterkte, zo’n na 1 jaar, is pittig. Ik weet het nog

[Kaela]

Verstandig Siberienne. Hij zal nooit Chenak zijn en vergelijken doet niemand recht. Maar ik snap wel dat het even wat bij je prikkelt, want wat zouden we allemaal toch graag onze lieverds op de een of andere manier weer terug hebben.

Ik merk dat de emoties weer wat gezakt zijn. En dat vind ik fijn, want dan kan ik weer langs het gemis naar de fijne herinneringen kijken. Dan doet het niet alleen maar ontzettend veel pijn, maar is er ook weer plek voor liefde en een lach.

[Cait_ie]

Vandaag ook een moeilijke dag hier...
Het is niets in vergelijking met jullie maatjes die je hebt moeten afgeven, maar het doet toch ontzettend pijn...

1 jaar geleden haalde wij ons allereerste nestje opvangkittens op, 6 hele vrolijke hummeltjes.
Toen nog geen idee wat ons twee weken later te wachten zou staan, als we 4 van hen moesten afgeven aan Parvo.

Op een dag als vandaag voel je je dan weer extra machteloos, hun leven was al gedaan voor het goed en wel was begonnen.
Vandaag maar een extra dikke knuffel aan de overlevertjes (die zijn bij ons gebleven).

IMG_20170701_124836.jpg (4.6 MiB) 2383 keer bekeken

[Pauline]

Vandaag ook een moeilijke dag hier...
Het is niets in vergelijking met jullie maatjes die je hebt moeten afgeven, maar het doet toch ontzettend pijn...

1 jaar geleden haalde wij ons allereerste nestje opvangkittens op, 6 hele vrolijke hummeltjes.
Toen nog geen idee wat ons twee weken later te wachten zou staan, als we 4 van hen moesten afgeven aan Parvo.

Op een dag als vandaag voel je je dan weer extra machteloos, hun leven was al gedaan voor het goed en wel was begonnen.
Vandaag maar een extra dikke knuffel aan de overlevertjes (die zijn bij ons gebleven).

IMG_20170701_124836.jpg

Dat moet je echt nooit doen!!! Je eigen verdriet bagatelliseren, jij hebt net zo goed recht op verdriet als wie dan ook.

Wat een heerlijke pukkies, jammer dat er destijds 4 moesten sterven.

[pearlsofpassion]

Oh, dat is ook vreselijk!
Wat een geluk en goed van jullie dat er nog 2 overleefd hebben. Da's vrij uitzonderlijk. En kunnen jullie toch trots op zijn!
Sterkte vandaag, want dit is ook echt zwaar, daar mag je echt wel verdriet om hebben.

[Kaio]

Mooie sfeerfoto van Oscar, Karin

Dat is ook vreselijk verdrietig , 4 van zulke jonge beestjes verliezen.

Sterkte allemaal


Hier is het soms stom, laatst nog over Kaio gedroomd, een heel rare verwarrende en opnieuw belevende droom als ik het ff samenvat.
Geen idee waarom ineens. En gisteren zijn halsband die nog aan een wasrekje hing beneden weggelegd. Stom zoiets.
Dan denk ik weer aan zijn manier van doen, aan zijn nooit eindigende levensenergie en vreugde. En dat mis ik dan wel echt. Echt hij had zoveel karakter en vreugde.

[Kaela]

Vandaag ook een moeilijke dag hier...
Het is niets in vergelijking met jullie maatjes die je hebt moeten afgeven, maar het doet toch ontzettend pijn...

Vier jonge levens verliezen, terwijl je zo je best deed om ze te redden en een toekomst te bieden. Dat is vreselijk en natuurlijk doet dat pijn. Verdriet kent geen maatstaaf, elk verdriet mag er zijn. Geniet maar extra van de twee die het wel gered hebben

[zurca]

Wat triest om vier van zulke jonge hummeltjes te verliezen...
Sterkte op deze dag.

Tous is inmiddels ruim 2 jaar geleden overleden, zijn riem en halsband hangen nog gewoon op hun plaastje aan de kapstok. Naast de riem en halsband van Ziggy....Ziggy haar regenjasje hangt er ook nog. Het lijkt allemaal al zo lang geleden dat onze twee langpootjes op de bank lagen maar het verdriet voelt soms nog zo pijnlijk dichtbij.

[Cait_ie]

Dankjewel allemaal voor jullie reacties, dat is echt heel fijn
Gisteren bleek de ergste dag, dan kon ik gewoon echt even niet meer uit de voeten... Gelukkig kunnen we vandaag weer wat positiever zijn, focussen op wat we wél kunnen betekenen.
Ik heb momenteel ook twee wilde kleintjes zitten, die zorgen ook wel voor wat afleiding

Alle anderen die het kunnen gebruiken:

[Eef+Stippels]

Ik droomde over Yindra, ik kwam beneden en ineens stond ze bij de andere twee blij te zijn dat ik eraan kwam
Natuurlijk met mijn creditcard (?) in haar mond, ondeugend te zijn
Ik riep 'je bent er weer!!'
En dan word je wakker en is ze er helemaal niet weer

[zurca]

Dat is dan zo'n naar gevoel, blij wakker worden door je droom en dan het besef....ze is er niet het was een droom...

Gisteren zat er heel even een eekhoorn in onze tuin, Ziggy haar manier van "hoi" zeggen

[Pauline]

IMG_20180630_093149_964.jpg (191.92 KiB) 2174 keer bekeken

Gisteren schreef ik in een reactie op een topic op Facebook dat het begint te wennen dat Joep niet meer hier is. En dat we niet meer 10x per dag, maar slechts 3x per dag zijn naam noemen.

Gisteren hebben we ook YouTube filmpjes zitten kijken van jonge Joep en kleine Joris, wat gaat de tijd toch (echt véél) te snel.