[Cindy de Wolf]

Er zijn inmiddels een aantal onderzoeken die aantonen dat het verlies van een huisdier net zo heftig qua emoties kan zijn als van een familielid ((niet dat hondenbezitters dat nodig hebben, maar ik ben gestopt mij wat bezwaard te voelen over de diepte van mijn emoties soms. Ik was laatst op een congres en daar ging het ook even over de brucella en het risico voor de volksgezondheid. Werd beetje gemakkelijk over gedaan, dus ik stond op en wilde netjes zeggen dat het voor eigenaren van honden een heel heftig iets is als ze het risico lopen hun huisdier kwijt te raken, niet omdat iets niet te behandelen is maar omdat het een risico voor de volksgezondheid en voor de veeteelt ZOU KUNNEN ZIJN. Ik stond rustig op, stelde eerst een andere vraag, wilde het rustig zeggen en ik schiet toch gewoon vol. Gelukkig kwam ik met een grapje nog wel uit mijn woorden, maar sta nu bekend als "die mevrouw met die hond". En weet je, ik ben er trots op, dan maar "mad dog lady" voor mijn collega's)

Nee, een hond is geen kind maar dat wil niet zeggen dat de band heel intens kan zijn. Dat zie ik in dit topic ook, hoeveel er van de beessies gehouden is - en nog. Zo mooi - en tegelijk zo verdrietig.

Janouk was onverwacht ineens weg, daar heb ik heel lang mee geworsteld omdat ik daar voor mijn gevoel te weinig had gezien hoe ziek hij was. Bij Chenak maakten we de keuze maar was het op en hebben we zijn waardigheid kunnen behouden. Onverwachts is hard, maar vooral het schuldgevoel van "had ik niet dit" of "had ik niet toch zus of zo" vind ik lastig om mee om te gaan. Maar voor de hond... Janouk ging toen wij een paar dagen weg waren, die heeft heel lang doorgebikkeld voor ons, (bijna) niks laten zien. En dat was ook wel typisch Janouk. Mijn bikkeltje van een werkhond. Janouk gaf nooit op.

janouk en ik 2.JPG

Dat gold ook voor mijn Jesse. Die gaf nooit op, haar wil is nooit gebroken en ik denk dat als wij er geen einde aan gemaakt had ze er nu nog was. Maarja een hond die in de loop van de dag volledig door haar achterhand zakt ondanks alles wat we deden maar haar maakte het niet uit. Ze ging gewoon door. En soms denk ik wel eens nou ja soms eigenlijk heel vaak...had ik nog iets kunnen doen.

Sammy van ons was ook zo weg slechts 8 jaar en 2 maanden. We zijn terug geroepen van vakantie en godzijdank waren we op tijd terug. Het enige wat wij nog konden doen was haar 's nachts bij spoedarts in laten slapen. Vermoedelijk hersentumor. Maar daar heb ik niet zo moeilijk mee gehad. Misschien omdat het zo overduidelijk over was. Jesse heeft een paar uur voor haar inslapen nog een uur in het bos gelopen

Maar gelukkig inderdaad dit topic; alleen echte hondenmensen begrijpen je verdriet.

[smulpaap]

Honden zijn kei en keihard voor zichzelf .
Wij zijn ooit , lang geleden te lang doorgegaan met een hond . We hebben er tot op de dag van vandaag nog steeds een schuldgevoel over
Het lieve dier is al meer dan 20 jaar dood . Naast het schuldgevoel hadden we ook een extra moeilijk rouwproces
Waarom hebben we jouw dit aangedaan , dat dus . We konden dat zo moeilijk verkroppen

Hierna hebben we gezegd , dit nooit meer ! Liever twee weken te vroeg dan een uur te laat . En zo is het met alle andere honden gelukkig gegaan
Ons allereerste hondje vonden we dood in zijn mandje , die was er zelf tussenuit gepiept . Hij was al 17 jaar
Noa viel dood neer waar we bij waren , we zaten er de laatste twee jaar bovenop , ze werd nauwlettend in de gaten gehouden door de d.a
Gelukkig voor haar waren we erbij , en het was zo gebeurt . Twee keer een zucht en ze viel neer

[Pauline]

Joeps plaatje voor mij:



Zo voelt het tenminste. Mijmeringen over Joep, over dat wat we hebben door gemaakt zorgen altijd dat ik binnen no time dit liedje hoor.

[Kaela]

Er zijn inmiddels een aantal onderzoeken die aantonen dat het verlies van een huisdier net zo heftig qua emoties kan zijn als van een familielid ((niet dat hondenbezitters dat nodig hebben, maar ik ben gestopt mij wat bezwaard te voelen over de diepte van mijn emoties soms. Ik was laatst op een congres en daar ging het ook even over de brucella en het risico voor de volksgezondheid. Werd beetje gemakkelijk over gedaan, dus ik stond op en wilde netjes zeggen dat het voor eigenaren van honden een heel heftig iets is als ze het risico lopen hun huisdier kwijt te raken, niet omdat iets niet te behandelen is maar omdat het een risico voor de volksgezondheid en voor de veeteelt ZOU KUNNEN ZIJN. Ik stond rustig op, stelde eerst een andere vraag, wilde het rustig zeggen en ik schiet toch gewoon vol. Gelukkig kwam ik met een grapje nog wel uit mijn woorden, maar sta nu bekend als "die mevrouw met die hond". En weet je, ik ben er trots op, dan maar "mad dog lady" voor mijn collega's)

Nee, een hond is geen kind maar dat wil niet zeggen dat de band heel intens kan zijn. Dat zie ik in dit topic ook, hoeveel er van de beessies gehouden is - en nog. Zo mooi - en tegelijk zo verdrietig.

Daar mag je ook trots op zijn! Je emoties laten zien is heel puur en eerlijk, dat is mooi!

Ik vind het zelf altijd juist heel bijzonder als niet-honden mensen het proberen te snappen. Ik heb een collega, jonge vader van 2 kinderen, niet iemand met wie ik nou heel vaak persoonlijk babbel. En die zei de eerste maandag dat ik weer kwam werken dat ie dat reuze knap vond en dat ie alle begrip had als ik thuis had willen blijven. Aan het eind van de dag had ik amper iets aan werk verzet, maar hij kwam het nog eens zeggen. Dat vind ik dan heel bijzonder, want hij heeft niets met dieren, maar kennelijk wel het vermogen zich in een ander in te leven. En dat heeft echt niet iedereen, velen zeggen niets en sommigen ventileren wat zij er van vinden en dat is dan 9 van de 10 keer heel kwetsend.

[smulpaap]

Ik had ooit een mannelijke collega , dol op zijn cavia . En die overleed op een gegeven moment . Hij was intens verdrietig . Nou , de meeste reacties waren ook verre van begripvol
Want ja , je bent natuurlijk een man

[Siberienne]

Ik had ooit een mannelijke collega , dol op zijn cavia . En die overleed op een gegeven moment . Hij was intens verdrietig . Nou , de meeste reacties waren ook verre van begripvol
Want ja , je bent natuurlijk een man

Ongeveer een jaar voor zijn overlijden werd Chenak ineens erg ziek. Manlief belde mij op op het werk en zei ‘als je hem nog wil zien, moet je snel naar huis komen. Ik dacht eerst dat hij me voor de gek hield want zijn stem klonk zo raar. Beetje lacherig? Maar dat was het niet, hij moest moeite doen om niet te huilen. Was echt voor het eerst dat ik dat hoorde.... ik geloof echt dat de honden hem geholpen hebben eea aan muurtjes af te breken . Hij was ook zo intens verdrietig toen we Chenak lieten gaan.

Ik had gelukkig een fijne collega trouwens die zei ‘gaan, nu! Ik neem alles van je over’. Terwijl hij echt niks met honden / huisdieren had.

[Eef+Stippels]

Onze lieve Yindra, inmiddels 1 jaar en 5 maanden geleden overleden
Ze was zo dolblij toen Bella kwam Ze heeft zich direct opgeworpen als surrogaatmoeder

Dit was de eerste dag dat Bella er was, trotse grote zus:


Yindra was zo'n lieve, lompe, levensgenietende meid

[Eef+Stippels]

Ze waren zo'n heerlijke drie-eenheid

[Laika]

Onze lieve Yindra, inmiddels 1 jaar en 5 maanden geleden overleden
Ze was zo dolblij toen Bella kwam Ze heeft zich direct opgeworpen als surrogaatmoeder

Dit was de eerste dag dat Bella er was, trotse grote zus:


Yindra was zo'n lieve, lompe, levensgenietende meid

Oooh een dobertje we hebben 2 doberdames gehad en ze hebben zich allebei diep in onze zielen genesteld. Het is 7 jaar geleden dat Laika overleden is en ik mis haar nog steeds

[Eef+Stippels]

Oooh een dobertje we hebben 2 doberdames gehad en ze hebben zich allebei diep in onze zielen genesteld. Het is 7 jaar geleden dat Laika overleden is en ik mis haar nog steeds

Dat kan ik me voorstellen...
Wij hebben ook 2 dobers gehad, onze eerste hond was een doberreu.
Wandor was meer een stoere vent, maar Yindra een echte knuffelkont
En zoooo lief.. Ze heeft een aantal nare dierenartsbezoeken moeten ondergaan door een maagtorsie, baarmoederontsteking, leverontsteking en kanker..
Maar nooit geen grom of kik, ze onderging alles gelaten en daarna weer verder van het leven genieten

[Siberienne]

Dat kan ik me voorstellen...
Wij hebben ook 2 dobers gehad, onze eerste hond was een doberreu.
Wandor was meer een stoere vent, maar Yindra een echte knuffelkont
En zoooo lief.. Ze heeft een aantal nare dierenartsbezoeken moeten ondergaan door een maagtorsie, baarmoederontsteking, leverontsteking en kanker..
Maar nooit geen grom of kik, ze onderging alles gelaten en daarna weer verder van het leven genieten

Vooral op die eerste foto kijkt ze ook zo blij en open en trots. "kijk eens, ik heb een zusje" straalt er echt af. Kan me voorstellen dat jullie haar missen!

[Eef+Stippels]

Vooral op die eerste foto kijkt ze ook zo blij en open en trots. "kijk eens, ik heb een zusje" straalt er echt af. Kan me voorstellen dat jullie haar missen!

Ja, ze had echt een opleving door Bella. Ze was inmiddels 11 en de gezondheidsklachten kostten haar veel energie. Op de 2e foto waren we op de terugweg van de wandeling en zie je wel dat ze moe is. Maar ik vind het zo'n mooie foto omdat je ziet hoe blij Bella met haar is, ze hadden elkaar echt gevonden Jammer dat het niet langer mocht duren...

[zeeeend]

Gewoon slecht .
Om het feit dat ze er niet meer is
Om het feit dat we onafscheidelijk waren ,dus nu je neus buiten de deur is :Waar is je hond?
Om het feit dat er zoveel mis is gegaan
Om het feit dat ik geen dokter ben,maar wel de beslissing heb moet maken
Om het feit dat ze nog geen acht was

[KarenH]

@Eef+doggies.

Wat een heerlijk blije kop. En wat fijn toch dat je daarvan hebt kunnen genieten, hoe vreselijk erg je ze toch ineens kunt missen.

Gewoon slecht .
Om het feit dat ze er niet meer is
Om het feit dat we onafscheidelijk waren ,dus nu je neus buiten de deur is :Waar is je hond?
Om het feit dat er zoveel mis is gegaan
Om het feit dat ik geen dokter ben,maar wel de beslissing heb moet maken
Om het feit dat ze nog geen acht was

Ai, dat is nog niet oud.
Dikke knuffel.
Ooit gaan de scherpe kantjes eraf, ooit, maar dat wil niet zeggen dat je ze vergeet of dat de pijn helemaal weggaat.

[Siberienne]

Gewoon slecht .
Om het feit dat ze er niet meer is
Om het feit dat we onafscheidelijk waren ,dus nu je neus buiten de deur is :Waar is je hond?
Om het feit dat er zoveel mis is gegaan
Om het feit dat ik geen dokter ben,maar wel de beslissing heb moet maken
Om het feit dat ze nog geen acht was

Gewoon een knuffel omdat het zo moeilijk is en dingen soms buiten je macht omgaan? (Je schrijft over zoveel mis gegaan) Moeilijk verteerbaar als je zo je maatje moet verliezen.