Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

#3321524
Vandaag drie jaar geleden heeft Noa ons verlaten :'( :'(
Ze kwam als 6,5 jarige , we dachten , nou , nog een jaar of twee - drie
Ze heeft er ruim het dubbele aan vastgeplakt , en is uiteindelijk ruim 13 geworden
Ze werd 11 en de stichting en wij hadden afgesproken dat ze gehuldigd zou worden
Want dit zou toch wel eens haar laatste verjaardag zijn
Ze werd uiteindelijk de oudste herplaatser .....
En ze bloeide weer helemaal op , wat had ze het naar haar zin hier :-* :-* :-*
Er ging weer een wereld voor haar open , stralende oogjes als ze naar zee mocht
Lekker de viespeuk uithangen , de vele vakanties en op het terras een ""glibbervisje "" want oh wat vond je dat lekker
Als wij gingen eten dan stond jij te dansen bij de tafel , ;D ;D want als ik een act opvoer dan scoor ik misschien wel wat
Barf was je lust en je leven , ik moest altijd lachen als jij stond te eten . wat heb je ervan genoten en wat knapte je ervan op
Met je andere drie maatjes kon je het erg goed vinden , de eerste tijd na herplaatsing vooral met Milo
We hebben veel , heel veel mooie herinneringen aan jouw , gekke lieve oude opoetet
je had een hartje van goud :-* :-* :-* en wist iedereen om je poot te winden met je gekke streken
Soms lieten we teveel toe , maar jij kwam weer uit je schulp en durfde weer hond te zijn
usbstick 7545.JPG
usbstick 3753.JPG
usbstick 1034.JPG
#3321525
smulpaap schreef:Vandaag drie jaar geleden heeft Noa ons verlaten :'( :'(
Ze kwam als 6,5 jarige , we dachten , nou , nog een jaar of twee - drie
Ze heeft er ruim het dubbele aan vastgeplakt , en is uiteindelijk ruim 13 geworden
Ze werd 11 en de stichting en wij hadden afgesproken dat ze gehuldigd zou worden
Want dit zou toch wel eens haar laatste verjaardag zijn
Ze werd uiteindelijk de oudste herplaatser .....
En ze bloeide weer helemaal op , wat had ze het naar haar zin hier :-* :-* :-*
Er ging weer een wereld voor haar open , stralende oogjes als ze naar zee mocht
Lekker de viespeuk uithangen , de vele vakanties en op het terras een ""glibbervisje "" want oh wat vond je dat lekker
Als wij gingen eten dan stond jij te dansen bij de tafel , ;D ;D want als ik een act opvoer dan scoor ik misschien wel wat
Barf was je lust en je leven , ik moest altijd lachen als jij stond te eten . wat heb je ervan genoten en wat knapte je ervan op
Met je andere drie maatjes kon je het erg goed vinden , de eerste tijd na herplaatsing vooral met Milo
We hebben veel , heel veel mooie herinneringen aan jouw , gekke lieve oude opoetet
je had een hartje van goud :-* :-* :-* en wist iedereen om je poot te winden met je gekke streken
Soms lieten we teveel toe , maar jij kwam weer uit je schulp en durfde weer hond te zijn
usbstick 7545.JPGusbstick 3753.JPGusbstick 1034.JPG

Wat heerlijk toch dat ze nog zo'n tijd bij jullie heeft mogen zijn.
We zouden willen dat ze 100 jaar oud worden, helaas is dat niet zo.
Je foto's gaan niet helemaal goed, ik zie ze niet in ieder geval.
#3321542
Ja , dat is mis gegaan . Nieuwe poging :)

Als zielig hoopje hond bij ons gekomen , met name helemaal geen vertrouwen (meer ) in mannen
De foto in de benche is ook de enigste die we hebben bewaard , nieuwe baas , nieuw begin
Uiteindelijk werd jouw nieuwe baas de liefde van je leven . Dol werden jullie op elkaar
Ik heb de baas bijna nooit zo verdrietig gezien , toen jij er niet meer was :'( :'( :'(
Maar nu , drie jaar later kunnen we zeggen .... Noa , we hebben een groot gevoel van voldoening
En we zijn blij dat we jouw dit leven nog hebben kunnen geven :-* :-* :-*
usbstick 057.JPG
usbstick 057.JPG (63.66 KiB) 2034 keer bekeken
usbstick 3755.JPG
usbstick 3755.JPG (1.42 MiB) 2034 keer bekeken
usbstick 6996.JPG
usbstick 6996.JPG (2 MiB) 2034 keer bekeken
#3321566
KarenH schreef:Dikke knuffel voor ieder die zijn/haar maatje moet missen.


Het is van Rocco al 5 1/2 jaar geleden en de heftigste pijn is weg, wat natuurlijk fijn is want je altijd maar zo verdrietig voelen is niet goed voor een mens.
Maar wat mis ik dat gekke beest, de ene dag meer dan de andere. Hij zou inmiddels 11 1/2 jaar oud geweest zijn.

Afbeelding3/52 The Wave by Pr1mo Fotografie, on Flickr
Wat een fantastische foto is dit.
Ik mis Pike ook nog steeds. Alhoewel ik nog twee honden heb, waardoor het met alle afleiding die ze bezorgen en aandacht die ze behoeven allemaal wel wat gemakkelijker is, is het toch niet meer hetzelfde zonder hem. Hij drukte overal zijn stempel op. Hij was de grote beschermheer voor kleine Armagnac. De grote leermeester voor Duc.
Wij hebben hem in eigen tuin begraven. Nu al meer dan een jaar geleden. Ik ga nog telkens bij hem langs om een praatje te maken. Maar ja. Hij leeft voort in onze herinneringen. Gelukkig zijn er daar heel veel van. Veel goede, fijne, en leuke herinneringen. Het was zo'n toffe vent. :'( :'(
#3321571
pike schreef:Wat een fantastische foto is dit.
Ik mis Pike ook nog steeds. Alhoewel ik nog twee honden heb, waardoor het met alle afleiding die ze bezorgen en aandacht die ze behoeven allemaal wel wat gemakkelijker is, is het toch niet meer hetzelfde zonder hem. Hij drukte overal zijn stempel op. Hij was de grote beschermheer voor kleine Armagnac. De grote leermeester voor Duc.
Wij hebben hem in eigen tuin begraven. Nu al meer dan een jaar geleden. Ik ga nog telkens bij hem langs om een praatje te maken. Maar ja. Hij leeft voort in onze herinneringen. Gelukkig zijn er daar heel veel van. Veel goede, fijne, en leuke herinneringen. Het was zo'n toffe vent. :'( :'(
Dank je wel. Hij knalde zowat de camera uit mijn handen :)

Pike klinkt als een geweldig hondje, toch heel fijn dat je hem in je leven gehad hebt.
#3321657
Kaela schreef:Vandaag is het precies vijf maanden geleden. En het voelt nog als de dag van gister. Ik weet en voel nog bijna van minuut tot minuut wat er die dag gebeurd is en hoe we dat beleefd hebben. Ik mis hem zo.

Facebook gaf vandaag weer een herinnering. Dat gebeurd vaak meerdere keren in de week, want ik heb een hoop geplaatst de afgelopen jaren. Vandaag is het een erg mooie foto, van een hele fijne dag. Kus op je neus Stinker.

Afbeelding
Ik begrijp het helemaal . Ik weet nog van elke hond de datum hoor , dat staat in je geheugen gegrift
En dat gemis is afschuwelijk de eerste tijd :'( :-* Mooie foto weer van Oscar :-*
#3321659
El_Kato schreef:Hier is het dubbel sinds zondag hebben we Dex en daar hebben we echt wel goed over nagedacht of we dat al zo snel wilden maar je kan vooraf toch niet goed inschatten hoe het echt gaat voelen. Dex is een moppie en we hebben er zeker geen spijt van en hij gaat absoluut niet weg maar zeker de eerste 2 dagen heb ik toch wel moeten wennen aan het beeld van 2 dezelfde kleur hondjes in een mand. Dat klopt ergens niet. Dat gevoel is nu wel over maar ik was ook wel vergeten hoe intensief een pup is de eerste dagen. Mexi hebben we opgehaald toen ze 7 was en we hebben 1 nacht op de bank geslapen voor de zekerheid maar die ging snurken en deed verder niets. Is natuurlijk ook niet te vergelijken met een pupje die zijn broertjes, zusje, moeten en ooms en tantes mist.

Denk nog vaak aan Manu en Mexi :'( Mijn nichtjes waren dinsdag even op babyhondje visite en zo schattig zegt mijn oudste nichtje (nog een paar dagen dan wordt ze 6) dat het goed is dat we foto's van Manu en Mexi aan de muur hebben hangen want dan kan Dex ze toch nog zien. En dat ze het jammer vond dat ze overleden zijn maar dat het voor Rana wel leuk is dat ze weer een vriendje heeft. Moest wel even een traantje wegpinken :'(
Dat dubbele gevoel hadden wij ook hoor , Amber net overleden en Tessa die op haar laatste pootjes begon te lopen . En toen kwam Thara op ons pad
Nu zeggen we , gelukkig . Het geeft afleiding .
#3321660
KarenH schreef:Dikke knuffel voor ieder die zijn/haar maatje moet missen.


Het is van Rocco al 5 1/2 jaar geleden en de heftigste pijn is weg, wat natuurlijk fijn is want je altijd maar zo verdrietig voelen is niet goed voor een mens.
Maar wat mis ik dat gekke beest, de ene dag meer dan de andere. Hij zou inmiddels 11 1/2 jaar oud geweest zijn.

Afbeelding3/52 The Wave by Pr1mo Fotografie, on Flickr
Ach Karen , wat is Rocco ook al jong overleden :'( Ik vind dat toch altijd wel erg zuur hoor . Wat een leuke foto trouwens van je geliefde maatje :-* :-*
#3321662
En toch , dit is best een bijzonder topic .

Ook de hondjes die al langer niet meer in ons midden zijn komen weer eens voorbij :-* :-*
Mooi ook om te lezen hoe jullie hier mee omgaan
Even babbelen bij Pike bijvoorbeeld :-*

Wij vinden troost in muziek , voor elke overleden hond hebben we een bepaald nummer
Daar luisteren we eigenlijk best veel naar , het helpt om te huilen
De eerste tijd zetten we die muziek bewust op
En later om de mooie herinneringen te koesteren
Dan zitten we bv in de auto , en dan is het ... hoor eens . Weet je nog ? :-* :-*
#3321663
Hier opa Milo op zijn laatste pootjes :-* :-*
Zijn laatste vakantie , drie maanden later moesten we hem laten gaan
Een week voor kerst , wat een k*t kerst was dat :'(
4726.JPG
4726.JPG (2.65 MiB) 1948 keer bekeken

Dat is volgende maand alweer zes jaar geleden
En nog steeds , als het weer voorjaar word dan kijk ik naar de hazelnootboom in de tuin , en ik zie hem in gedachten weer zitten , in het zonnetje :-* :-*
#3321691
Het is nu bijna 5,5 maand dat wij Jesse hebben laten inslapen. Ik mis haar meer dan ik onder woorden brengen kan. De tranen zitten hoog, heel hoog. Het is de eerste hond waar ik het zo verdomde moeilijk mee heb. Foto's bekijken gaat niet. Erover praten en herinneringen ophalen doen pijn en gaat dus (nog) niet. Die hond had zo'n ongelooflijke dynamiek, zo'n expressie, zo'n clown. ALTIJD wist ze me tot lachen te maken. Hoe oud ze ook was, sommige streken bleven.

Natuurlijk hebben we het erover gehad om rond te gaan kijken voor een nieuwe grote munsterlander maar ik durf het niet aan. Enerzijds vanwege het jachtinstinct, maar belangrijker ik vrees dat er geen enkele nieuwe GM aan Jesse kan tippen en dat is oneerlijk. De tijd zal het wel leren of en wat voor een nieuw maatje ons pad kruist.
#3321705
smulpaap schreef:Ach Karen , wat is Rocco ook al jong overleden :'( Ik vind dat toch altijd wel erg zuur hoor . Wat een leuke foto trouwens van je geliefde maatje :-* :-*
Dank je.
Zo jong is idd vreselijk, een hond die gezond van lijf en leden is maar gek in zijn kop.....Dan liever een hond die oud en versleten en op is. Maakt het verdriet niet minder, maar toch iets makkelijker om dat een plekje te geven (voor mij dan, kan natuurlijk niet voor andere mensen spreken).
smulpaap schreef:Hier opa Milo op zijn laatste pootjes :-* :-*
Zijn laatste vakantie , drie maanden later moesten we hem laten gaan
Een week voor kerst , wat een k*t kerst was dat :'(
4726.JPG

Dat is volgende maand alweer zes jaar geleden
En nog steeds , als het weer voorjaar word dan kijk ik naar de hazelnootboom in de tuin , en ik zie hem in gedachten weer zitten , in het zonnetje :-* :-*
Oh, dat is niet fijn zo voor de feestdagen.
Wat een heerlijke oude dibbes.
Cindy de Wolf schreef:Het is nu bijna 5,5 maand dat wij Jesse hebben laten inslapen. Ik mis haar meer dan ik onder woorden brengen kan. De tranen zitten hoog, heel hoog. Het is de eerste hond waar ik het zo verdomde moeilijk mee heb. Foto's bekijken gaat niet. Erover praten en herinneringen ophalen doen pijn en gaat dus (nog) niet. Die hond had zo'n ongelooflijke dynamiek, zo'n expressie, zo'n clown. ALTIJD wist ze me tot lachen te maken. Hoe oud ze ook was, sommige streken bleven.

Natuurlijk hebben we het erover gehad om rond te gaan kijken voor een nieuwe grote munsterlander maar ik durf het niet aan. Enerzijds vanwege het jachtinstinct, maar belangrijker ik vrees dat er geen enkele nieuwe GM aan Jesse kan tippen en dat is oneerlijk. De tijd zal het wel leren of en wat voor een nieuw maatje ons pad kruist.
Dikke knuffel. Nog zo vers.
#3321713
KarenH schreef:Dank je.
Zo jong is idd vreselijk, een hond die gezond van lijf en leden is maar gek in zijn kop.....Dan liever een hond die oud en versleten en op is. Maakt het verdriet niet minder, maar toch iets makkelijker om dat een plekje te geven (voor mij dan, kan natuurlijk niet voor andere mensen spreken).
Zo verdrietig :'( . Rocco heeft wel dikke mazzel gehad dat jullie naar alle beste kunnen voor hem gezorgd hebben. En houden van is dan ook loslaten.
Ik begrijp je gevoel heel goed. Oscar was natuurlijk wel fysiek ziek, maar nog niet erg genoeg om hem alleen daarvoor in te laten slapen. Maar omdat behandelingen niet gingen en zijn mentale toestand ook zo te lijden had onder zijn fysieke ziek zijn, ging het niet meer. En dat is zo zuur, maar het gaat om het hele plaatje. Hoe graag je ook anders zou willen.

Het heeft mij wel de tijd gegeven om er naar toe te leven. Harry, het hondje dat we thuis hadden, is heel plots overleden aan een hersenbloeding. Dat vond ik vreselijk moeilijk. Nu had ik, hoe dol ik ook op hem was, niet zo'n goede band met Harry als met Oscar. Dus echt vergelijken is moeilijk. Maar als Oscar me op die manier was ontvallen, dan had je me echt op kunnen bergen. Zo onvoorbereid en plots.

Fijn dat dit topic er is.
#3321715
Kaela schreef:Zo verdrietig :'( . Rocco heeft wel dikke mazzel gehad dat jullie naar alle beste kunnen voor hem gezorgd hebben. En houden van is dan ook loslaten.
Ik begrijp je gevoel heel goed. Oscar was natuurlijk wel fysiek ziek, maar nog niet erg genoeg om hem alleen daarvoor in te laten slapen. Maar omdat behandelingen niet gingen en zijn mentale toestand ook zo te lijden had onder zijn fysieke ziek zijn, ging het niet meer. En dat is zo zuur, maar het gaat om het hele plaatje. Hoe graag je ook anders zou willen.

Het heeft mij wel de tijd gegeven om er naar toe te leven. Harry, het hondje dat we thuis hadden, is heel plots overleden aan een hersenbloeding. Dat vond ik vreselijk moeilijk. Nu had ik, hoe dol ik ook op hem was, niet zo'n goede band met Harry als met Oscar. Dus echt vergelijken is moeilijk. Maar als Oscar me op die manier was ontvallen, dan had je me echt op kunnen bergen. Zo onvoorbereid en plots.

Fijn dat dit topic er is.
Inderdaad fijn dat dit topic er is.
Hondenmensen begrijpen over het algemeen ook je verhaal, mensen zonder honden meestal niet.
Ze vinden het sneu voor je, maar dat is het dan. Ook als ik zeg dat ik vind dat ik voor Rocco niet genoeg gedaan heb is de reactie meestal: dat valt toch wel mee?
Nou ja, ik kan de tijd toch niet terugdraaien en er alleen maar wat troost uithalen dat hij het grootste gedeelte van zijn leven geliefd is geweest (hoe irritant hij soms ook kon zijn) en na zijn leven nog steeds gemist wordt.

Als ze plotseling overlijden lijkt me idd ook vreselijk, maar wat het voor mij ietwat zou verzachten....dat ik niet de keus voor de hond heb hoeven maken. Krom en egoïstisch gedacht natuurlijk en soms denk ik ook teveel.
Echt de minst leuke kant van huisdieren hebben, je moet te snel afscheid van ze nemen. Als ik al denk aan het afscheid van mijn andere honden word ik onpasselijk. Dus maar snel wegdrukken die gedachten en genieten van de tijd dat ze bij me zijn.
#3321757
KarenH schreef:Inderdaad fijn dat dit topic er is.
Hondenmensen begrijpen over het algemeen ook je verhaal, mensen zonder honden meestal niet.
Ze vinden het sneu voor je, maar dat is het dan. Ook als ik zeg dat ik vind dat ik voor Rocco niet genoeg gedaan heb is de reactie meestal: dat valt toch wel mee?
Nou ja, ik kan de tijd toch niet terugdraaien en er alleen maar wat troost uithalen dat hij het grootste gedeelte van zijn leven geliefd is geweest (hoe irritant hij soms ook kon zijn) en na zijn leven nog steeds gemist wordt.

Als ze plotseling overlijden lijkt me idd ook vreselijk, maar wat het voor mij ietwat zou verzachten....dat ik niet de keus voor de hond heb hoeven maken. Krom en egoïstisch gedacht natuurlijk en soms denk ik ook teveel.
Echt de minst leuke kant van huisdieren hebben, je moet te snel afscheid van ze nemen. Als ik al denk aan het afscheid van mijn andere honden word ik onpasselijk. Dus maar snel wegdrukken die gedachten en genieten van de tijd dat ze bij me zijn.

Er zijn inmiddels een aantal onderzoeken die aantonen dat het verlies van een huisdier net zo heftig qua emoties kan zijn als van een familielid ((niet dat hondenbezitters dat nodig hebben, maar ik ben gestopt mij wat bezwaard te voelen over de diepte van mijn emoties soms. Ik was laatst op een congres en daar ging het ook even over de brucella en het risico voor de volksgezondheid. Werd beetje gemakkelijk over gedaan, dus ik stond op en wilde netjes zeggen dat het voor eigenaren van honden een heel heftig iets is als ze het risico lopen hun huisdier kwijt te raken, niet omdat iets niet te behandelen is maar omdat het een risico voor de volksgezondheid en voor de veeteelt ZOU KUNNEN ZIJN. Ik stond rustig op, stelde eerst een andere vraag, wilde het rustig zeggen en ik schiet toch gewoon vol. Gelukkig kwam ik met een grapje nog wel uit mijn woorden, maar sta nu bekend als "die mevrouw met die hond". En weet je, ik ben er trots op, dan maar "mad dog lady" voor mijn collega's)

Nee, een hond is geen kind maar dat wil niet zeggen dat de band heel intens kan zijn. Dat zie ik in dit topic ook, hoeveel er van de beessies gehouden is - en nog. Zo mooi - en tegelijk zo verdrietig.

Janouk was onverwacht ineens weg, daar heb ik heel lang mee geworsteld omdat ik daar voor mijn gevoel te weinig had gezien hoe ziek hij was. Bij Chenak maakten we de keuze maar was het op en hebben we zijn waardigheid kunnen behouden. Onverwachts is hard, maar vooral het schuldgevoel van "had ik niet dit" of "had ik niet toch zus of zo" vind ik lastig om mee om te gaan. Maar voor de hond... Janouk ging toen wij een paar dagen weg waren, die heeft heel lang doorgebikkeld voor ons, (bijna) niks laten zien. En dat was ook wel typisch Janouk. Mijn bikkeltje van een werkhond. Janouk gaf nooit op.
janouk en ik 2.JPG
janouk en ik 2.JPG (1.64 MiB) 1860 keer bekeken
 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door