Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

#3273772
Eef+doggies schreef:Vandaag moest ik even naar ons oude huis. Toen ik de sleutel in het slot stak kon ik zweren dat ik yindra hoorde blaffen, net als voorheen :'(
Ja , zulke dingen dus allemaal . Zo herkenbaar :'(
Wij waren gisteren naar het strand , er lag halverwege een mand . Tessa rende erop af , ik keek achterom . Amber ? Waar blijf je, er ligt een schat
Al die gewoontes die ze hadden . Het zit zo diep in ons baasjes
#3273774
Dat is het ook inderdaad, hun gewoonten en rarigheidjes waar je rekening mee houdt en gewend aan bent zijn ineens weggevallen.

Wat het ook zo dubbel maakt, is als die tumor op haar poot niet was geknapt ze dan misschien nog wel 1 a 2 jaar had meegekunt. Er zat nog zoveel levenslust in onze grote meis :-*
#3273781
Eef+doggies schreef:Dat is het ook inderdaad, hun gewoonten en rarigheidjes waar je rekening mee houdt en gewend aan bent zijn ineens weggevallen.

Wat het ook zo dubbel maakt, is als die tumor op haar poot niet was geknapt ze dan misschien nog wel 1 a 2 jaar had meegekunt. Er zat nog zoveel levenslust in onze grote meis :-*
Ja , dat is in zulke gevallen ook zo zuur . Zeker als ze nog zo levenslustig zijn
Wij hadden dat met Milo , een andere JRT . Een loei sterk hondje . Mankeerde nooit iets
En hij werd ziek , en binnen twee weken was het over en uit
En dat valt dan knap rauw op je dak ,
Gaan ze geleidelijk aan achteruit , dan leef je er naar toe
Zo zijn we er ook eentje verloren die zelf ging . Dat is ook zoiets
In laten slapen is ook best een zware klus . Maar je kan je erop voorbereiden , afscheid nemen
Maar een hond die dood neer valt , ik werd daar niet zo vrolijk van
#3273802
smulpaap schreef: Zo zijn we er ook eentje verloren die zelf ging . Dat is ook zoiets
In laten slapen is ook best een zware klus . Maar je kan je erop voorbereiden , afscheid nemen
Maar een hond die dood neer valt , ik werd daar niet zo vrolijk van
Het leek mij het 'prettigst' als ze in hun slaap zouden overlijden, zodat je die verschrikkelijke beslissing zelf niet hoeft te maken en ze fijn thuis zijn...
Maar nu je het zegt, afscheid kunnen nemen is ook wel belangrijk. Je schrikt je natuurlijk kapot als ze ineens dood zijn :(
#3273808
Bij ons was het natuurlijk zo dat wij ons voor hadden bereid dat Joep zou gaan aan een overbelasting van of zijn voorhand die niet meer te verhelpen zou zijn of een totale achteruitgang van zijn beperking qua lopen, maar nee hoor..., het was iets waar we echt 0,0 rekening mee hadden gehouden. Dat is ook heel erg raar, ben ik eerlijk in. Ineens out of the blue horen dat je hond een tumor heeft en uitzaaiingen, daar waar hij de dag ervoor nog gevreten had als de spreekwoordelijke bootwerker.
#3273828
Pauline schreef:Bij ons was het natuurlijk zo dat wij ons voor hadden bereid dat Joep zou gaan aan een overbelasting van of zijn voorhand die niet meer te verhelpen zou zijn of een totale achteruitgang van zijn beperking qua lopen, maar nee hoor..., het was iets waar we echt 0,0 rekening mee hadden gehouden. Dat is ook heel erg raar, ben ik eerlijk in. Ineens out of the blue horen dat je hond een tumor heeft en uitzaaiingen, daar waar hij de dag ervoor nog gevreten had als de spreekwoordelijke bootwerker.
Dat kan ik me voorstellen :( :-*
#3273849
Ik heb beide meegemaakt. Cay zei ik om 9 uur die is ziek, om 10 zei ik ik ga naar de da en om 11 toen wij aan de beurt waren was ze bewusteloos. Om 2 naar huis mer hond en om half drie terug naar de da en om 3 uur was ze er niet meer. Pfffff dat is zoooo heftig!

Boris is echt heel erg oud geworden. Hij is heel langzaam afgetakeld en toen zei hij opeens heel duidelijk baas ik ben helemaal KLAAR ermee! En dat verzoek heb ik uiteraard ingewilligd.
Ook dat was heftig. Dat hele lange aftakelingsproces. Krabbelt hij weer op? Hoe ver ga je? Dat is echt zenuwslopend (O en je moet er maar de financiën voor hebben...)
#3273925
Ik merk dat ik het nu weer wat lastiger begin te krijgen, over 2 weken gaan we op wintersport. Dat is dat ik voor het eerst een envelop met geld aan mijn broertje heb gegeven met 'dan kun je met Brutus naar de DA' want mijn gevoel zei dat er iets met mijn vent was. En ik voelde me zo'n slechte hondenmama dat ik hem dus zo naar mijn broertje bracht... Mijn broertje belde halverwege in paniek op dat Brutus bloed had gehoest. En is naar de DA geweest, kennelhoest was de conclusie, ab gekregen omdat Brutus toch wat ouder was. Ach en toen we thuis kwamen, mijn arme arme vriend, zo benauwd was hij. Maar uiteindelijk werd het nog erger, en toch bij elk DA bezoek hoopte ik dat het beter werd....
Volgende maand is het dus een jaar geleden dat we hem moesten laten gaan. Zie nu dus ook al een beetje op tegen de FB herinneringen die gaan komen.
#3273953
Wij gingen vorige week een paar dagen weg , naar onze zoon en schoondochter . We reden hier het pleintje af , zegt manlief oh ik ben iets vergeten
Dus terug , komt ie weer met het simpele kleine fotoboekje . Ja , die was ik dus vergeten
In dat boekje hebben we een formaat pasfoto van elke overleden hond , het zijn er inmiddels 12
Als manlief van huis gaat dan zal en moet dat boekje mee . Dat is dus helemaal zijn ding , ik ga niet weg zonder mijn fotoboekje
#3274118
Heb lange tijd niets meer gepost, al lees ik wel nog vaker mee.
Tot ik dit topic zag en toch ook wil reageren.
In julie heb ik afscheid moeten nemen van Bindi, voor de lezers die al lang lid zijn; de hond uit het mijn onderschrift en die het wagentje trok. Bindi kreeg vanuit het niets een maagtorsie, en hoewel ik de signalen meteen herkende als die van een torsie en ook ook meteen naar de DA ben gesjeesd met haar, was Bindi al bijna in shocktoestand toen ik bij de DA arriveerde. Bindi was een hond van meerdere buikoperaties en met dat verleden én heel veel verklevingen heb ik haar niet meer laten opereren. Ik mocht dat niet meer van haar verlangen... :'(
Bindi is 9 jaar en 3 mnd geworden. Bindi wordt nog steeds gemist :-\ :-\
3 weken nadat Bindi was overleden kreeg een van haar nestbroeders ook een torsie. Deze hond heeft het gehaald

http://www.mijnalbum.nl/Foto-OYQFF6R7.jpg
#3274126
nova schreef:Heb lange tijd niets meer gepost, al lees ik wel nog vaker mee.
Tot ik dit topic zag en toch ook wil reageren.
In julie heb ik afscheid moeten nemen van Bindi, voor de lezers die al lang lid zijn; de hond uit het mijn onderschrift en die het wagentje trok. Bindi kreeg vanuit het niets een maagtorsie, en hoewel ik de signalen meteen herkende als die van een torsie en ook ook meteen naar de DA ben gesjeesd met haar, was Bindi al bijna in shocktoestand toen ik bij de DA arriveerde. Bindi was een hond van meerdere buikoperaties en met dat verleden én heel veel verklevingen heb ik haar niet meer laten opereren. Ik mocht dat niet meer van haar verlangen... :'(
Bindi is 9 jaar en 3 mnd geworden. Bindi wordt nog steeds gemist :-\ :-\
3 weken nadat Bindi was overleden kreeg een van haar nestbroeders ook een torsie. Deze hond heeft het gehaald

http://www.mijnalbum.nl/Foto-OYQFF6R7.jpg
:bigarmhug: :bigarmhug:

Yindra heeft ooit ook een maagtorsie gehad, wat een paniek :( Ze heeft het overleefd, maar haar lichaam heeft er wel een optater van gekregen.
 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door