Hier valt het reuze mee tot nog toe. Vorig jaar barstte met kerst de ellende los. Oscar was toen al helemaal over de zeik. Nu horen we wel wat en we hebben ook al wel een paar keer een bibberende hond op de bank weggekropen gehad, maar heel niet zo erg en vaak als vorig jaar. Ik heb echt het idee dat er veel minder afgestoken wordt.
Nu scheelt voor ons ook wel dat vorig jaar we nu net uit een hele heftige periode met ziek zijn van Oscar kwamen en we daardoor alle drie al aan het einde van ons latijn waren. Nu gaat het juist weer boven verwachting goed met Oscar en daardoor lijkt ie toch ook minder last van de vuurwerkangst te hebben. Gisteren hebben we een stukje door het bos gewandeld voor we naar de kerstvisite gingen en heeft ie 2 kilometer lang met een big happy smile langs ons heen gesjeesd. Terwijl hij normaal na een goede 300 meter overgaat op veel snuffelen en scharrelen. Echt zo super fijn!