En hij is geboren!
Om 14u30 eerste duidelijke wee en om 18u43 geboren.
Das ietsje korter als bij Laurens, maar niet zo veel.
Wel is het compleet anders verlopen.
We waren goed op tijd in het ziekenhuis. De weeën kwamen mooi pas om de 5 min en toen we pas daar waren gingen ze zelfs een beetje liggen.
2u later, nog steeds hetzelfde al werd de pijn wel duidelijk heviger. Maar nog geen extra ontsluiting. Het ging mij dus veel te traag....
Iets voor 18u werden ze dan toch echt heviger en 2-3min uit elkaar. Ik was blij dat er schot in de zaak kwam al begon ik echt wel af te zien. Vroedvrouwen vonden echter dat ik nog niet veel pijn had en vroeg zelfs of ik niet naar huis zou gaan. Blijkbaar kan je maar beter de kleinzerige schreeuwer uithangen om serieus genomen te worden.
Dat had wel mooi geweest.
WANT : van dat moment af werden ze wel echt erg. Ik was nog op het toilet gaan zitten omdat ik wat stoelgang moest maken, en ben daar niet meer af geraakt. Telkens ik genoeg bekomen was van een wee om me schoon te maken, kwam de volgende.
En ik kon ze echt niet meer wegademen. Het lukte gewoon niet meer. Was ik blij dat Stijn daar was waar ik me letterlijk kon aan optrekken en vastklampen. -
Na 3 kwartier kreeg ik persdrang, ik dacht van stoelgang. Nog geen uur ervoor had ik namelijk nog maar 3cm ontsluiting.... ik ging nog wel even bezig zijn.
Dus ik probeerde mijn wee weg te blazen en niet op dat moment te poepen. Tot ik het op een keer zat was en toch eens toegaf en duwde.
Ik voelde een 'floep' binnenin en de volgende wee kon ik het persen niet tegenhouden.
En toen ... voelde ik zijn hoofdje daar beneden. Ik had het gewoon in mijn hand.
De vroedvrouw kwam net binnen met het idee mij even rustig op bed te installeren en kon me nog net van toilet halen. Hoofdje was er al doorheen op dat moment... Het drong bij mij wel even niet door wat er gebeurde en wat ik moest doen. Het was zo onwezenlijk....
Ik ben zo blij met mijn voorbereidingen van mijn vagina want ik heb het niet eens voelen staan. Het is zo naar buiten gegleden, geen spanning op de huid of niets. En het was geen klein hoofd... 37cm omtrek...
De schouders was nog even moeilijk want toen was ik allesbehalve in een goede positie om te persen en compleet overdondert ook.
Dus dat duurde even langer en zijn navelstreng bleek ook om zijn hals te zitten. Hij kwam wat blauw ter wereld, maar dat trok snel weg.
Ik hoop dat mijn bekkenbodem niet te veel geforceerd is, want zo'n doortocht van een baby op nog geen 2 min is wel niet ideaal....
Maar goed, het is nu zo.
Ik begrijp nog niet helemaal wat er gebeurt is, maar goed, we stellen het beide goed.
Hij heeft al even gedronken maar zou eigenlijk graag hebben dat hij dat nog eens doet. Vooralsnog lijkt hij te moe en huilt liever dan te zuigen. Dat komt vast nog wel goed hoor. Hij blijft gewoon op mijn borst liggen vannacht zodat hij alle kans krijgt.
En oh ja,
Zijn naam is Vincent.
3kg735 en 53cm.
