[Sigbrid]

Ik zeg niet direct nee ik zal nooit chemo doen. Al neig ik daar wel het meeste naar nu . Ik denk dat ik dat pas echt beslis op het moment van en heb nog nooit daar voor gestaan . Het zal ook zeker individueel bekeken moeten worden op punten als leeftijd , soort kanker , stadium , prognose en ook het dier zelf ( maar ook heb ik nog meer dieren dan , kinderen /kleinkinderen) .


Verstuurd vanaf mijn SM-G903F met Tapatalk

[smulpaap]

Voor mijn honden zeg ik nee . Zou het een vorm van kanker betreffen die goed te opereren is , prima . Dat hadden we indertijd met onze 4 jarige Hollander ook
Ook als het een jonge hond zou betreffen zou ik niet voor chemo kiezen maar wel voor andere , meer diervriendelijke behandelingen zoals het alternatieve circuit
En met een jonge hond kan een dodelijke diagnose erg rauw op je dak vallen , maar dan nog ga ik van het dier uit
Dus niet voortdurend naar de dokter en alle stress die daarbij komt .

Ik heb indertijd de documentaire mijn lieve kankerhond ook gezien , en als je dan ziet dat men met een 13 jarig hondje het traject nog ingaat
Met alle respect hoor , het is een persoonlijke keuze . Maar het zou mij zes bruggen te ver gaan

Er kwam ook een man in beeld die op een gegeven moment zei , dokter het is een dier en laten we het daarop houden
Ik heb iemand gekend met een 7 jarige E.B , die koos ook voor chemo . Dat leek een tijdje goed te gaan
Maar die hond kreeg toch flink veel last van de behandelingen , de eigenaren moesten uiteindelijk zelf zeer stevig op de rem trappen om maar te stoppen

Wij hebben onze allereerste hond te laat laten gaan . Daar hebben we veel van geleerd . Dus als een dier aan zijn einde toe is dan liever twee weken te vroeg dan ene dag te laat in laten slapen . Honden zijn hard

[Danny]

Nee ik geloo f niet dat ik dat zou doen, zeg nooit, nooit. Want uiteindelijk kun je het pas echt beslissen als je voor de keus staat denk ik...
Maar zoals ik er nu in sta zeg ik nee.

[Danny]

Voor mij hangt dat af van het karakter van de hond. Gaat die kwispelend naar binnen bij die kliniek of niet.
Hoe oud is de hond?
Hoe is de algehele gezondheid?
Wat is de prognose, de diagnose?
Welke garanties kan men geven?
Wat zijn de te verwachten bijwerkingen?

Voor Sofi hoef ik daar geen seconde over na te denken. Ze is gestresst in nieuwe situaties, heeft Leishmaniose (en stress is daar heel slecht voor), ze is bijna 12 jaar, het is een hond van 30 kg.

Omdat dingen kunnen, vind ik ze niet altijd wenselijk.
Ik wil niemand kwetsen, iedereen beleeft zijn dierenliefde op een andere manier.
Vaak zie ik mensen dingen doen voor hun dieren, waarbij ik me afvraag of ze dat doen voor het welzijn voor het dier, of omdat zij zelf het dier niet kunnen missen?

Ik kies liever voor vlammen, dan als een nachtkaars uitgaan.
Zowel voor mijzelf als voor mijn dieren.
Zo laat ik liever te snel inslapen dan te laat.
Te laat heb ik 2x meegemaakt en toen niet goed gezien en daarna is dat ons gelukkig niet meer overkomen.

Mooi geschreven, zo sta ik er ook wel in.

Vooral het
"Ik kies liever voor vlammen, dan als een nachtkaars uitgaan"
Dat betekende dus wel dat we met een "vrolijk" kwispelende Gina bij de da kwamen om haar in te laten slapen
Vreselijk moeilijk, maar wel zoals ik voor ogen had, tot op de laatste dag moest het een Gina waardig bestaan zijn!

[Pauline]

Ik zeg nooit nooit. Ik weet het gewoon niet. Het hangt van zoveel dingen af. Vooral leeftijd, denk ik. En als mijn hond heel ziek zou worden van chemo, dan zou ik er al heel gauw mee stoppen.

Dit dus.... Ik wilde ook nooit een hond met een rolstoel en/of een hond in een buggy. Nu heb ik eentje met een lichamelijke beperking, die "uit" de rolstoel is gegroeid, maar nog steeds in de buggy zit. Dus ik zeg echt nooit meer NOOIT. Komt die tijd, komt die plaag en zal alles zorgvuldig af worden gewogen. Alhoewel mijn eerste ingeving nee is.....

[Martine-Tom]

Dit dus.... Ik wilde ook nooit een hond met een rolstoel en/of een hond in een buggy. Nu heb ik eentje met een lichamelijke beperking, die "uit" de rolstoel is gegroeid, maar nog steeds in de buggy zit. Dus ik zeg echt nooit meer NOOIT. Komt die tijd, komt die plaag en zal alles zorgvuldig af worden gewogen. Alhoewel mijn eerste ingeving nee is.....

Ik heb ook heel weinig nooitjes maar chemo is voor mij een harde nee. Heb me er ooit heel erg in verdiept, en met uitzondering van een paar kankervarianten waarbij het genezingspercentage boven de 90% ligt na chemo (humaan) is dat voor mij eigenlijk de enige echte harde nee.
En wat Lique al zei, gelukkig is het duur en kan ik het toch niet betalen, dus hoef er niet eens aan te denken

[Borke]

Mooi geschreven, zo sta ik er ook wel in.

Vooral het
"Ik kies liever voor vlammen, dan als een nachtkaars uitgaan"
Dat betekende dus wel dat we met een "vrolijk" kwispelende Gina bij de da kwamen om haar in te laten slapen
Vreselijk moeilijk, maar wel zoals ik voor ogen had, tot op de laatste dag moest het een Gina waardig bestaan zijn!

Heel herkenbaar en ik weet wat Gina voor jou betekende. Wat was het een ontzettend leuke hond

Bij Borke (7.5 jaar) ging dat ook zo. De dierenarts kwam voor hem aan huis, de dag ervoor was de diagnose gesteld: acute leukemie. Een dag later lieten we hem inslapen. Hij had veel pijnstillers. Stond kwispelend voor de deur toen de dierenarts bij ons kwam. Is al snoepend blij in mijn armen ingeslapen.

En ik....ik was kapot van verdriet. Nooit had ik van een dier zoveel gehouden. Als een hond een soulmate kan zijn, dan was hij het voor mij. Hij was mijn schaduw. Toch zou ik het vandaag weer precies zo doen. Het is alweer 5 jaar geldeden, ik denk nog iedere dag aan hem

Voor mij werkt het met afscheid nemen zo, dat het niet uitmaakt wanneer het gebeurd, ik ben er dan toch kapot van. Of we het nou nog even rekken of niet...het niet rekken kan het dier veel pijn en ongemak besparen... Daar kiezen wij dan liever voor. Dan hebben wij er ellende van door het snelle gemis, maar het dier heeft zo min mogelijk ellende. Het blijft echter heel persoonlijk hoe je zoiets voelt en ervaart.

[Martine-Tom]

Heel herkenbaar en ik weet wat Gina voor jou betekende. Wat was het een ontzettend leuke hond

Bij Borke (7.5 jaar) ging dat ook zo. De dierenarts kwam voor hem aan huis, de dag ervoor was de diagnose gesteld: acute leukemie. Een dag later lieten we hem inslapen. Hij had veel pijnstillers. Stond kwispelend voor de deur toen de dierenarts bij ons kwam. Is al snoepend blij in mijn armen ingeslapen.

En ik....ik was kapot van verdriet. Nooit had ik van een dier zoveel gehouden. Als een hond een soulmate kan zijn, dan was hij het voor mij. Hij was mijn schaduw. Toch zou ik het vandaag weer precies zo doen. Het is alweer 5 jaar geldeden, ik denk nog iedere dag aan hem

Voor mij werkt het met afscheid nemen zo, dat het niet uitmaakt wanneer het gebeurd, ik ben er dan toch kapot van. Of we het nou nog even rekken of niet...het niet rekken kan het dier veel pijn en ongemak besparen... Daar kiezen wij dan liever voor. Dan hebben wij er ellende van door het snelle gemis, maar het dier heeft zo min mogelijk ellende. Het blijft echter heel persoonlijk hoe je zoiets voelt en ervaart.

Hadden precies mijn woorden kunnen zijn!
Ook ik ben ooit veel te laat geweest, 1 keer met een konijn en 1 keer met een hond. Die 2 keren hebben zoveel meer verdriet gebracht dan alle andere dieren die ik ooit heb laten gaan...
Ik ben ontzettend blij met alle medische mogelijkheden, maar alleen omdat het er is zegt voor mij niet dat ik er ook gebruik van moet maken. Niet voor mezelf en niet voor mn dieren.

[dinky89]

Het hangt voor mij sterk van de situatie af. Hoe is het betreffende dier en wat zou het het dier opleveren.

Vorig jaar te horen gekregen dat dinky onze poes heel misschien een hersentumor zou hebben. Om dat zeker te weten zouden we veel onderzoeken moeten doen en op en neer moeten naar Utrecht vanuit Groningen. Wanneer het een hersentumor zou blijken te zijn dan is operatie mogelijk in Utrecht. Dinky is nu 10 jaar en snel gestrest. Vorig jaar zomer liep ze na operatie al blaasontsteking op door stress van constant naar da voor controles en benchrust. Toen hebben we besloten haar dat niet aan te willen doen.

[fransbulletje]

Hugo heeft de diagnose lymfeklierkanker gekregen in augustus.
Voor ons geen chemo.
Mijn gevoel zegt dat het meer kapot maakt dan goed doet en de bijwerkingen zouden minder zijn dan bij mensen maar een hond kan niet praten en is hard voor zichzelf.
Liever korter kwaliteit van leven, dan langer een slopend leven.
Hij wordt ondersteund met natuurlijke middelen en is topfit op dit moment.

[Lil]

heel moeilijk. op dit moment zeg ik heel hard nee. Maar als je ooit een hele jonge hond hebt die heel gemakkelijk bij de da is en het dan is na een chemokuur is de kans heel erg groot dat hij 100% geneest en nog jaren mee kan, ja wie weet dan wel (als ik het kan betalen).

Tot nu toe weiger ik meestal dit soort dingen. Whiskey was duidelijk niet lekker dus toen de foto zijn een bottumor (toen dacht ik o jee ik heb geduimd geen forl, maar was dit maar forl geweest...) toen heb ik ook flinke stootkuren prednison geweigerd. meisje leed duidelijk al een poos heel stilletjes eronder (was naar de da gegaan vanwege rustig gedrag en niet meer naar buiten gaan en zo) en dan ga ik niet onnodig rekken. Ze is dus niet meer wakker geworden. Zelfde toen bleek dat Cayley die al veel klachten als allergie en lsi had permanent ernstige nierschade zou hebben en zij waarschijnlijk binnen het uur of 12 uur zou sterven. Dat ben ik niet gaan afwachten met dialyse en zo, ik heb haar laten gaan. Lijden en rekken van het leven vind ik persoonlijk niet ok (maar snap best dat mensen daarvoor kiezen. Met Boris heb ik heel veel heeeeeel veel gedaan om hem een leuk en lang leven te geven. Wel betrekkelijk kleine dingen. Maar zodra duidelijk was dat hij het niet meer trok was het einde daar en is er niets geprobeerd. Rust gunnen en lijden beëindigen is een mooi en bevoorrecht iets dat wij onze dieren kunnen gunnen.

[Elvira]

Hier een ervaring van een golden eigenaar : http://www.zoesjourneyuk.com/
Zij was ook in de uitzending van Crufts dit jaar.

Ik denk dat het van de prognose afhangt.

[frodo quin]

Voor mij hangt het net als bij andere keuzes af van de levenskwaliteit. Ik heb bij één van mijn ratjes toen de keuze gemaakt om het niet te doen aangezien zij in isolement zou moeten en daarmee deed ik haar de hel aan. Ik vind dat je voor je dier moet beslissen in zijn/haar belang en dat het welzijn, fysiek/mentaal/emotioneel, de enige factor zou mogen zijn om je keuze te bepalen. In de praktijk loop je jammer genoeg soms ook aan tegen andere struikelblokken die je niet altijd kan oplossen en je keuze ook beïnvloeden. Ik heb alles over voor Wolf, maar een rekening van bv 50 000 euro kan ik simpelweg ook met leningen niet betalen.

Chemo is natuurlijk niet fijn, maar als ze zich op af en toe een paar dagen na nog goed voelen, dan zou ik er als ze mentaal mee om kunnen zeker wel voor kiezen.

[Lida. S]

Als ik kijk hoe sommige mensen reageren op chemo, ze kunnen niets meer, het leven word met extra pijn (onnodig) verlengt dan heb ik het idee. We leven in een wereld waar we onze dieren dit leed kunnen en mogen besparen, ja ik ben een voorstander van euthenasie, dus zou het extra leed en pijn opleveren voor Alex mijn hond zou ik het zeker niet doen en zou hem vredig laten inslapen als het voor hem onverdraagzaam zou worden.

Verstuurd vanaf mijn SM-G901F met Tapatalk

Hier ben ik het helemaal mee eens. Zoals ik er nu over denk zou ik zelf ook geen chemo willen. Mijn honden doe ik het zeker niet aan.

[kira]

Tot op heden nee. Nu drie keer de keuze kunnen maken en drie keer nee gezegd. Maar ik zeg nooit nooit.