Borke en Sofi zijn gelukkig nooit dusdanig gegrepen dat het een probleem was. Wel eens wat gaatjes, maar niets ernstigs. Beiden stonden stevig in hun schoenen, dus honden durfden het ook niet zo snel aan denk ik. Borke was een stoere zelfverzekerde hond en dat is Sofi ook, maar ze wordt wel ouder. Soms heeft ze het niet door als en hond haar benadert en dan roep ik haar altijd, zodat ze het ziet en niet schrikt.
Sofi is zelf nogal reactief op andere honden, dus wij ontlopen iedereen. Met haar valt het mij op hoeveel honden er fixeren, steeds meer. Hoeveel honden haar bestormen, honden die "niets doen alleen maar willen spelen". Gek word ik er van.
Dan heb ik het niet over de vechthonden, maar over al die leuke vrolijke labradors, labradoodles, boomertjes etc. En herders, fixerende herders, maar de bazen daarvan doen hun best om die honden bij zich te houden. Staffs lopen sinds kort ook in ons park en ik ontloop ze allemaal. Ik geloof best dat ze lief en leuk zijn, maar niet bij Sofi.
Ik dacht altijd om later, als Sofi er niet meer is, een klein hondje te willen. Een handzaam vrolijk hondje wat je makkelijk overal mee naar toe kan nemen en wat iedereen leuk en gezellig vindt. Waar je ook makkelijk oppas voor vindt.
Ik durf het echter niet aan. Als zo'n hondje de verkeerde hond tegen komt, dan is hij er geweest. Sofi zal dus vermoedelijk onze laatste hond zijn.
Daarbij vind ik dat er nu veel te veel honden zijn. Je kunt gewoon niet meer rustig en ontspannen met je hond lopen. De lol gaat er dan bij mij vanaf. Jammer! Ik vond het heerlijk om vroeger met Borke te wandelen, maar 10-12 jaar geleden was dat echt anders dan nu