Ik heb de dierenarts gesproken met speciale kennis van wondgenezing. Eerst even een website delen van degene waarvan hij lezingen etc. volgt en volgens 'dokter Ameland' dé specialist is op dit gebied:
http://woumarec.nl/
Op haar website lees je handige tips, zeker de moeite waard om even te bezoeken, zodat áls je er ooit mee te maken krijgt, je weet wat te doen en welke adviezen al dan niet te volgen (
http://woumarec.nl/informatie-paardeneigenaren/) Zeer bruikbaar!!
de keuze om allen nog te spoelen met fysiologisch zout was een hel goede, dit staat met stip op 1 voor wat betreft spoelvloeistoffen, gevolgd door gewoon water. Hibisept, waterstofperoxide en overige veel voorgeschreven ontsmettingsmiddelen zijn te agressief om mee te spoelen, ook al zijn ze er wél voor geregistreerd.
Voor wat betreft honingproducten: dokter Schols is zéér tevreden over AST Dermil (in plaats van Vetramil) Hij adviseerde de spray van dit merk voor Daantjes wonden (
https://www.dierapotheker.nl/product/21 ... Ak9b8P8HAQ). Te gebruiken vanaf het moment dat deze niet meer ontstoken zijn. Nóóit zo lang ze ontstoken zijn.
De arts legde me nog veel meer uit over hoe te (be)handelen, wat de 1e keuzes zijn, wat de beste kansen geeft, enz. Maar ook hoe spoelen eigenlijk met een bepaalde druk moet en hoe je die bereiken kunt. Allemaal dingen die van invloed zijn op het herstel.
Hij is geen voorstander van het er uit masseren van de pus, vanwege het risico dat de pus de verkeerde kant uit verspreid wordt. Daar over heb ik zelf ook al lopen denken, want ze zeggen toch ook altijd dat je een pukkel niet moet uitknijpen.. Dus voor nu ben ik maar even heel royaal aan het spoelen en ik ga morgen vragen of de (een) dierenarts even tussentijd wil kijken naar de stand van zaken voor wat betreft de ontsteking.
Natuurlijk kon hij niets over Daantjes wonden zeggen, hij heeft ze immers niet gezien. En het is balen dat op & neer naar Ameland niet zo maar even te doen is, laat staan voor controles etc. maar ik ben wel weer wijzer geworden en zekerder over mijn keuzes t.a.v. o.a. de spoelvloeistof.
En gaat het via de ingeslagen weg niet goed, dan kan ik mijn arts vragen Woumarec te raadplegen.
Pff.. jemig.. Ik blijf maar denken 'Was ik maar op de gebruikelijke tijd gaan wandelen, dan liepen wij daar niet toen het hek open stond" en "Had ik maar meteen toen ik uit de richting van die tuin hoorde gillen terwijl wij langs liepen mijn impuls gevolgd, de schrik van 'het zal toch niet..??' gevolgd, dan hadden we misschien een geparkeerde auto kunnen bereiken ergens aan de overzijde en had ik Daan daar misschien wel op kunnen zetten". De onwerkelijkheid duurt maar voort. Dat dit mijn lieve Daan is overkomen.. echt, ik zit maar te wachten tot ik wakker word uit deze nachtmerrie. Serieus, zo onwerkelijk.. Het enige moment dat ik even m'n kop leeg krijg is als ik met Jippie oefeningetjes doe. Zij is een feestje om mee te oefenen, het clowntje is hartstikke slim en ze doet het allemaal zo graag! Me helemaal op ons concentreren verzet even de gedachten. Maar haar socialisatie is even minder leuk: ik houd mijn hart vast als er een hond op haar af komt. Zelfs een beagle vind ik niet prettig, zou ik - diep in mijn hart - het liefst Jip onder de arm nemen en de benen nemen.. Gelukkig trekt Jip zich daar niks van aan en als ik haar dan zie genieten van het contact kan ik ook beetje bij beetje weer ontspannen. En als het mij soms té veel benauwd of als ik vind dat ik me al vaak genoeg kranig heb gehouden ("koester wat goed ging, welletjes zo!") dan gaat de ontmoeting aan haar neusje voorbij. Het is even niet anders, beter dan een verzenuwde baas..