Gisteren voor Ziva een nieuw hersenspel gemaakt. Noot: Ziva is geen groot licht wat dat betreft.
Een lege colafles, iets boven halverwege gaten maken aan beide kanten zodat er een 'staafje' doorheen kan (in dit geval een imbussleutel). Dan kon ik de fles vast houden, snoepje erin en Ziva moet de fles draaien zodat het snoepje eruit komt.
Rekening houdend met haar beperkte probleem-oplossend vermogen heb ik de bovenkant van de fles af gesneden, zodat er een groot gat is in plaats van de opening bij de dop waar de snoepjes door naar buiten moeten. Tijdens dit hele gebeuren was Ziva zéér geïnteresseerd. Op de een of andere manier weet ze precies dat ik zoiets voor haar doe. Dat dan weer wel...
En daar gingen we. Ik laat haar de fles met imbussleutel zien. Even snuffen, 'oké, maar verder nog niet interessant baas. Kom op, maak het leuk!'
Ik laat zien dat de fles rond kan draaien. 'Jaja, waar zijn de snoepjes? Ik weet dat er snoepjes komen!'
Nou, daar had ze volledig gelijk in dus ik de snoepjes erbij gepakt. 'Kijk Ziva, snoepje.' 'Jaja, snoepje. Wat ga je daar mee doen?'
Dus ik hou haar de fles voor (fles 'hangt' boven het kleed) en laat het snoepje erin vallen. Dat was een tovertruc want het snoepje lag nu
niet op het kleed. Dus het kleed werd aan een grondige inspectie onderworpen, hoe kon het dat daar géén snoepje lag? Er is toch zeker net een snoepje op gevallen?!
Ik laat haar zien dat het snoepje in de fles ligt. Ziva steekt haar neus er zo ver mogelijk in om het snoepje te pakken. (Ik had al gecontroleerd dat de randjes niet scherp waren) Maar natuurlijk komt ze niet tot onderin dus hoe dan bij het snoepje te komen? Ik help haar door de fles te draaien en jawel! Daar is het snoepje!
Al met al zijn we 30 minuten bezig geweest. Toen had ze geleerd dat 1. Het snoepje niet op het kleed valt, maar in de fles terecht komt en dat 2. Ze de fles met haar neus kan kantelen.
Ze is nog niet zo ver dat ze het snoeje er zelf uit krijgt. Wat ik zei, het is geen groot licht wat dit betreft. Vanavond ronde twee