Hyperemesis Gravidarum (deel 2)
Tot zover het leuke nieuws. Zwanger zijn. We hadden er zo vreselijk naar uitgekeken. Het is nog pril met 7 weken maar alles lijkt goed. Mijn conditie maakt dat wachten met het nieuws te vertellen tot 12 weken simpelweg niet gaat. De reden: hyperemesis gravidarum oftwel extreme zwangerschapsmisselijkheid.
Voor mij komt het er op neer dat ik vanaf het moment van zwanger zijn behoorlijk misselijk ben geweest. In het begin was dat niet zo erg en kon ik er nog wel om lachen. Maar na een paar weken werd het gewoon te erg. Ik ging via verloskundige naar de huisarts en terug. Kreeg medicijnen maar die hielpen niet. Het ging van kwaad naar erger.
En zo kwam het dat ik af begon te vallen. De kilo's vliegen me om de oren. Ik heb nu een ondergewicht van 11,5 kilo. Ik kan niets binnen krijgen en/of binnen houden. Sinds vorige week woensdag eet ik 1 boterham en 1 kiwi per dag. Met moeite.
Het ging zo niet langer. De verloskundige stuurde me door naar het ziekenhuis en daar werd ik opgenomen met serieuze uitdrogingsverschijnselen. Want of het nu een kiwi is of water, mijn lichaam reageert erop alsof ik vergiftigd word. Het prikken van een infuus was een drama met rollende aderen van het vochtgebrek maar goed, het zat. Ik kreeg 3 liter vocht per etmaal en hoefde 48 uur niets te eten. Wat was ik daar blij mee!
De boel leek even tot rust te komen. Ik kreeg andere medicijnen. Echo's zeiden me dat de kleine het echt goed doet, dat het gewoon groeit en leeft en veilig zit. Maar ik voel me eerder chronisch ziek dan zwanger. In het ziekenhuis belde ik familie en vrienden. Er waren dagen bij dat ik niet begreep waarom mensen mij feliciteerden. Wat was hier nu leuk aan?!
Natuurlijk is het leuk. En ik moet het doel voor ogen houden. De kleine, waar alles tot nu toe prima mee gaat.
Het ging niet heel snel beter in het ziekenhuis. Ik lag er dagen achter elkaar maar echt verbeteren wilde het niet. Er kwam een diëtiste. Ik had er al geen goede hoop van maar dit sloeg echt totaal alles.
Wat mag er wel:
Vet. Zoveel mogelijk dierlijk vet per dag. 500 milliliter slagroom toevoegen aan 1 liter volle yoghurt en daar zoveel mogelijk van zien weg te krijgen. Veel vet vlees. Hamburgers, worst. Hoe meer vet hoe beter.
Suiker. Geen bruin brood met kaas maar wit brood met chocoladepasta of hagelslag. Geen noten als tussendoortje maar een koek of chips. Want, zo zegt ze, suiker is een hele goede energiebron. Een hele gezonde, ook.
Wat mag er niet?
Groenten. Groenten is alleen maar vulling. Je hebt er niets aan. Vullen kan je beter met suiker want daar zit energie in.
Fruit. Idem aan de groenten. Alleen maar vulling maar zonder geraffineerde suikers.
Water drinken. Idem aan groenten en fruit. Geen suiker aanwezig dus je hebt er niks aan. Drink in plaats daarvan ranja. Liefst zo puur mogelijk. Of appelsap met een extra klontje suiker.
Soep. Soep is ook alleen maar vocht waar je vol van komt te zitten. Je wordt er niet dik van en er zit niets in waar je wat aan hebt. Nee, ook in vers getrokken soep van kippenpoten, groenten en kruiden zit niks in. Geen soep meer dus. En zouten dan? Nou, dan neem je maar een hand zoute drop. Heb je vet, suiker en zout in 1 hap.
Ik wist niet of ik nu heel hard moest lachen of kei hard moest huilen. En deze vrouw moet mij helpen om mijn kind fatsoenlijk te laten groeien in deze tijd? Er was niet mee te praten. Ik kon zeggen dat ik van suiker onwijs veel last krijg van mijn benen en ook van schimmelinfecties maar ze had er geen boodschap aan. Last van je benen? Je moet op bed liggen dus je benen heb je nu toch niet nodig om te lopen (zei ze letterlijk). Ze zou elke dag komen om samen met mij de menukaart van het ziekenhuis in te vullen. En vitaminen dan, vroeg ik? Die heb je niet nodig. Vet heb je nodig, en suiker. Om de kachel te laten branden.
Gelukkig mocht ik gisteren (met een beetje aandringen van mijn kant) naar huis. Als ik in het ziekenhuis alleen maar rotzooi voorgeschoteld krijg dan kan ik dat thuis zelf ook wel. Er komen van die flesjes bijvoeding. Ik twijfel nog of ik die ga nemen. Aan de ene kant moet ik natuurlijk iets. Ik kan niet blijven afvallen en er zal toch iets in moeten gaan. Aan de andere kant vraag ik me af of ik die paar slokken van zo'n flesje niet beter iets gezonds kan maken. Een sapje met groenten en fruit of zo.
Frustrerend is het hoe dan ook. Je wil het zo graag goed doen, voor jezelf en al helemaal voor die kleine. Geen water uit plastic flesjes maar uit glas of de dopper. Geen zeep met parabenen, SLS of andere zooi. Biologisch eten. Geen suiker, geen industrieel eten. En dan kom je in het ziekenhuis en gooien ze alles overboord. Geen water meer drinken maar industrieel sap. Geen biologisch eten (oké, dat is te duur, dat kan ik nog begrijpen) maar geen groenten en geen fruit mogen proberen... daarover maak ik me zorgen.
En nu is het afwachten. Afwachten wat het lichaam gaat doen. Afwachten wat ik per dag binnen kan krijgen aan vocht en voeding. Afwachten of ik niet opnieuw opgenomen moet worden en dus weer te maken krijg met die diëtist. Afwachten zelfs, of ik geen sondevoeding ga krijgen (helemaal lekker chemisch natuurlijk). Alle tips zijn welkom dus.
Het enige wat momenteel gaat zijn dingen die heel koud zijn. Er liggen door manlief zelfgemaakte ijsjes in de vriezer. Peer en aardbei. Dat gaat. Op een goed moment gaat een halve boterham. Heel bruin. Met iets van vleesbeleg of kaas of aardbeien (die zijn koud, dat gaat nog maar het beste).
Water met ijsklontjes er in gaat ook redelijk. Redelijk hé. Ik hoop van harte dat ik aan het einde van de dag een liter heb weg kunnen krijgen.
Dat je niet meteen op een roze wolk zit als je zwanger bent, oké. Maar dit is wel een beetje veel van het goede. Echt waar, als er mensen zijn met ideeën over wat ik nog zou kunnen proberen aan eten, of mensen met kennis over wat je nu eigenlijk het beste binnen kan krijgen, of een adres waar ze me fatsoenlijk advies kunnen geven: ik hoor het heel erg graag.
