Wat een prachtige zondagmorgen! Getuige van een mama ree met jong die we zagen lopen door het keukenraam. Even later werd de baby op een veilige plek geparkeerd en ging mama weg. En dit gebeurde allemaal in het graanveld naast onze tuin.
Ja heel bijzonder en eigenlijk met ongeloof ben je getuige. Zo grappig hoe mama en kind eerst door het graan hopten. Van de kleine zag je zo nu en dan een klein stukje boven het graan. En toen zei mama waarschijnlijk af en blijf en bleef de kleine met haar immens grote oren doodstil in het bandenspoor liggen terwijl mama op stap ging. Tractoren en motoren gingen voorbij maar het kleintje verroerde zich niet.
Later aan het begin van de avond kwam mama terug en gingen ze samen verder.
Wat een ultiem gevoel om dit te mogen aanschouwen en zo dicht bij de natuur te mogen leven.