[Sultan]

Discussie over de reden van herplaatsing is leuk, maar niet als een hond omhoog zit... De beslissing is al genomen, daar kunnen wij weinig aan wijzigen. Wat we wel kunnen doen is zorgen voor delen van dit bericht En de hond een fijne mand gunnen.
Na jaren ervaring in herplaatsing van honden van "mijn" ras, is me duidelijk geworden dat redenatie van ons, zelfbenoemde echte hondenliefhebbers, hoe terecht ook in vele gevallen, geen enkel nut dient. Het zoeken naar een fijne plek is vele malen effectiever.
Laat de reden van herplaatsing voor wat die is en gun de hond een fijne plek.

[Lil]

Discussie over de reden van herplaatsing is leuk, maar niet als een hond omhoog zit... De beslissing is al genomen, daar kunnen wij weinig aan wijzigen. Wat we wel kunnen doen is zorgen voor delen van dit bericht En de hond een fijne mand gunnen.
Na jaren ervaring in herplaatsing van honden van "mijn" ras, is me duidelijk geworden dat redenatie van ons, zelfbenoemde echte hondenliefhebbers, hoe terecht ook in vele gevallen, geen enkel nut dient. Het zoeken naar een fijne plek is vele malen effectiever.
Laat de reden van herplaatsing voor wat die is en gun de hond een fijne plek.

Niet mee eens. Ik heb 3 honden en bazen geholpen. Zelfde reden echtscheiding en degene van wie de hond echt was werkte fulltime en dus ging men over tot herplaatsing, want het kon niet anders. Dat was wat iedereen riep dat de hond weg moest wegens tijdgebrek. Echt zo verdrietig waren die mensen. Met hun gepraat en ze wisten niet van oplossingen als opvang overdag en zo. Deze honden wonen nu nog bij een van hun oude baasjes. Wandelen twee keer per dag een flinke ronde en er is overdag deels opvang en een van die baasjes heeft net als ik nu meerdere honden, zodat ze niet alleen zijn. De reden dat zij wilden herplaatsen was juist omdat iedereen dat riep en ze waren er heel erg ongelukkig onder. En ze zijn nu zo blij dat er andere oplossingen waren (en de honden zijn nog even blij en rustig als vroeger) Deze mensen gingen ook voor de echtscheiding al twee keer per dag flinke rondes wandelen. Enige wat nodig was was de lange dag alleen doorbreken en een ander geluid dan wat "men" riep.

[Parelridder]

Ik heb jaren geleden enkele dgn. per week andermans hond mee genomen op onze dagelijkse wandelingen. Aanleiding was dat de eigenaren gingen scheiden. Eerder was zij fulltime thuis, bij de kinderen en hond, nu moest zij plotseling (fulltime) gaan werken. er moest een nieuwe woning gezocht worden voor haar en de kinderen + hond. Ze zat er natuurlijk behoorlijk doorheen nadat man er met haar beste vriendin en tevens buurvrouw vandoor was gegaan (wat de hele wijk al lang gezien had voor zij het ontdekte, zó genant..). Kortom, dan ontbreekt zowel de tijd, als de energie, dús de mogelijkheid om de hond te geven wat die nodig heeft. De man was wegens werk steeds langere periodes van huis, dus kon de hond sowieso niet houden.
Ze wilde de hond heel graag houden. Ik heb lange tijd bijgesprongen en op die manier vond zij het te doen voor de hond. Ik zelf vond het een treurig bestaan: 's morgens rap een blokkie om, want 2 kinderen klaar maken voor school en jezelf voor werk, daar lukt niet ook nog eens een flinke ronde met de hond naast, in de praktijk. De kinderen kwamen wel soms vroeg van school, maar deden geen donder met de hond. Dan haalde ik hem op voor een wandeling en bracht hem na afloop weer terug. Als zij puf had, ging ze na koken, eten en al wat huis en gezin verder nog vergt, 's avonds nog op sjouw. In de praktijk lukte dat vaak niet uitvoerig - wegens vermoeidheid, sociale activiteiten, etc - bleef het bij een blokje om. Ik vond dat een triest bestaan voor de hond, waarvan ik uit de trainingen wist hoe hij eigenlijk was. Persoonlijk denk ik dat die hond er bij gebaat geweest was als er gezocht was naar een adres waar hij wél weer volop op sjouw had gekund, lekker trainen, geen lange dagen alleen..
Herplaatsen kan naar mijn idee soms het beste zijn voor een hond en het vergt moed het belang van de hond dan 't zwaarste te laten wegen.
Door omstandigheden kan je leven soms zó veranderen dat je een hond niet meer kunt geven wat die eigenlijk wel verdient. En ja, ik ben zó aan mijn honden gehecht dat ik de consequenties van een kleiner inkomen graag zou dragen in de vorm van bijv. minder woonruimte en geen vakantie, als ik daarmee hen zou kunnen houden. Maar als je iets minder hevig verlangt naar en hond in je leven, of andersom (je er minder voor kunt of wilt schrappen uit je leven) dan denk ik dat je er beter aan doet de hond een goed nieuw thuis te geven, dan de hond te houden zonder deze nog een mooi 'hondenleven' te kunnen bieden.

Deze hond heeft cursussen gevolgd: is de eigenaar van de hondenschool geïnformeerd?? Die kent de hond, hoort wellicht iemand die op zoek is en/of heeft wellicht een prikbord voor een advertentie??

[Kaela]

Het is zó individueel wat het beste is. En het is ook zo afhankelijk van wie er naar kijkt, wat er van gevonden wordt. Dat is voor buitenstaanders moeilijk oordelen.

Ik weet wel dat veel mensen er makkelijk over denken. En dan ga ik met Lil mee, met een beetje nadenken is er vaak heel wat te bereiken. Veel mensen hebben geen idee, zitten op zo'n moment helemaal vast in hun emoties en denken en niet zo gek dat de hond dan al snel wat te veel wordt. Maar met meedenken en oplossingen aandragen kan er vaak toch veel bereikt worden.

Ik denk bij mezelf dat als mensen bereid zijn om er moeite voor te doen, dat het al snel haalbaar en goed is. Ook als een hond dan (tijdelijk?) leeft zoals Parelridder beschrijft. Uiteindelijk vind ik basisbehoefte nummer 1 een liefdevol thuis en als de hond niet in staat is zich aan de nieuwe omstandigheden aan te passen zal een liefdevol thuis dat herkennen en erkennen. En ja, dan is het maar (een poos) minder dan dat het wezen kan. Mens en dier zijn vaak uitstekend in staat daarmee om te gaan. Wie weet wat de toekomst dan weer brengt.
Als mensen er niet bereid zijn moeite voor te doen (en dat gevoel krijg ik altijd bij dreigementen als: anders gaat ie morgen naar het asiel. Bij paarden wordt vaak geroepen dat ze anders ingeslapen worden. Ik vind dat een nogal vieze manier van de schuld bij een ander neerleggen en chanteren) dan kan de hond maar beter herplaatst worden. De ellende met herplaatsen is alleen dat je wel een fijn thuis moet vinden. Het is bij lange na niet gezegd dat het nieuwe thuis een forever home is en dat daar wel aan de belangen van het dier voldaan wordt.

[Parelridder]

Dat begrijp ik in veel situaties dan ook niet: waarom er niemand (eigenaren of familie/vrienden/nabestaanden) is die in afwachting van een betere oplossing, de hond zo goed mógelijk kan opvangen. Als het alternatief 't asiel, is, dan is wat je te bieden hebt al gauw meer.. En vanuit die positie een beter thuis zoeken, is voor de hond een stuk prettiger én biedt mogelijkheid te selecteren op wérkelijk een beter thuis.
Ik heb dat voor mijn honden geregeld voor het geval mij wat overkomt: waar ze in principe terecht kunnen, maar met (óók) de afspraak dat als de situatie het hen onverhoopt onmogelijk maakt ze werkelijk te houden, ze dan - linksom of rechtsom - tenminste blijven kunnen tot er een ander thuis gevonden is wat wél kan bieden wat we voor hen van belang vinden. En als dat een jaar duurt, dan is dat een jaar. En als twee jaar, dan twee.. Een ander adres met nauwelijks verbetering, dat is natuurlijk zinloos.
Als ik kijk naar de vakantiehonden die ik gehad heb, dan denk ik dat honden zich n.a.v. een verhuizing naar een nieuwe eigenaar - bij een fijn thuis - in z'n algemeenheid gemakkelijk aanpassen. Dat wil niet zeggen dat het niks is, maar blijven op een vertrouwd adres, waar zonder uitzicht op verbetering nauwelijks nog tijd/aandacht voor ze is, versus een nieuw thuis waar volop tijd en aandacht is..? Een hond, schreef Midas dekkers heel treffend, wil vooral 'mee'. En als je veel samen doet, is mijn ervaring met logees, dan wennen ze heel gemakkelijk aan de nieuwe 'baas', staan ze in een stevig conflict op het moment dat ze na de vakantie weer opgehaald worden (Kunnen we niet met z'n allen hier blijven..? )

[Kaela]

Dat begrijp ik in veel situaties dan ook niet: waarom er niemand (eigenaren of familie/vrienden/nabestaanden) is die in afwachting van een betere oplossing, de hond zo goed mógelijk kan opvangen. Als het alternatief 't asiel, is, dan is wat je te bieden hebt al gauw meer.. En vanuit die positie een beter thuis zoeken, is voor de hond een stuk prettiger én biedt mogelijkheid te selecteren op wérkelijk een beter thuis.
Ik heb dat voor mijn honden geregeld voor het geval mij wat overkomt: waar ze in principe terecht kunnen, maar met (óók) de afspraak dat als de situatie het hen onverhoopt onmogelijk maakt ze werkelijk te houden, ze dan - linksom of rechtsom - tenminste blijven kunnen tot er een ander thuis gevonden is wat wél kan bieden wat we voor hen van belang vinden. En als dat een jaar duurt, dan is dat een jaar. En als twee jaar, dan twee.. Een ander adres met nauwelijks verbetering, dat is natuurlijk zinloos.
Als ik kijk naar de vakantiehonden die ik gehad heb, dan denk ik dat honden zich n.a.v. een verhuizing naar een nieuwe eigenaar - bij een fijn thuis - in z'n algemeenheid gemakkelijk aanpassen. Dat wil niet zeggen dat het niks is, maar blijven op een vertrouwd adres, waar zonder uitzicht op verbetering nauwelijks nog tijd/aandacht voor ze is, versus een nieuw thuis waar volop tijd en aandacht is..? Een hond, schreef Midas dekkers heel treffend, wil vooral 'mee'. En als je veel samen doet, is mijn ervaring met logees, dan wennen ze heel gemakkelijk aan de nieuwe 'baas', staan ze in een stevig conflict op het moment dat ze na de vakantie weer opgehaald worden (Kunnen we niet met z'n allen hier blijven..? )

Wat mij betreft is dit een aanname. In die zin, áls dat zo is, dan is herplaatsing te overwegen. Maar in de situatie die jij hierboven beschreef, dan denk ik: kinderen worden groter, werkomstandigheden kunnen veranderen, er kan een nieuwe partner in beeld komen die lucht geeft enz enz. Ik vind dat dus niet "zonder uitzicht op verbetering".

Hier is het heel simpel en bikkelhard. Als wij uit elkaar gaan óf er gebeurd iets met 1 van ons in de zin van langdurig ziek ofzo, dan wordt Oscar ingeslapen. Want het is niet mogelijk in je eentje voor Oscar t zorgen en herplaatsen is geen optie.

Overigens, ik vind "een hond wil vooral mee" ook zo relatief. Weet je, er zijn naar mijn idee gewoon veel te veel mogelijkheden om een hond gelukkig te houden en dat zit hem vaak in kleine dingen. Ik heb teveel honden gezien die, naar BP maatstaven, veel te weinig aandacht en beweging kregen en die toch hartstikke gelukkig en tevreden waren. Wie zijn wij om te bepalen dat een hond een actief leven moet leiden. Dat er gewandeld, getraind en ondernomen moet worden. Als ik terugkijk op ons hondje uit mijn jeugd, die was net zo gelukkig als ik hem 4 dagen mee op trektocht nam, behendigheid deed, wandelde, fietste enz, als wanneer hij maandenlang gezapig bij mijn zieke moeder op bed lag te ronken en mocht piesen tegen de eerste boom buiten. Werd hij niets minder van. En zo ken ik er velen, waarvan ik heus wel eens denk dat iets meer doen leuk zou zijn, maar waarbij de hond gewoon hartstikke prima in zijn vel zit met weinig beweging en actie in hun leventje.

[Martine-Tom]

Wat mij betreft is dit een aanname. In die zin, áls dat zo is, dan is herplaatsing te overwegen. Maar in de situatie die jij hierboven beschreef, dan denk ik: kinderen worden groter, werkomstandigheden kunnen veranderen, er kan een nieuwe partner in beeld komen die lucht geeft enz enz. Ik vind dat dus niet "zonder uitzicht op verbetering".

Hier is het heel simpel en bikkelhard. Als wij uit elkaar gaan óf er gebeurd iets met 1 van ons in de zin van langdurig ziek ofzo, dan wordt Oscar ingeslapen. Want het is niet mogelijk in je eentje voor Oscar t zorgen en herplaatsen is geen optie.

Overigens, ik vind "een hond wil vooral mee" ook zo relatief. Weet je, er zijn naar mijn idee gewoon veel te veel mogelijkheden om een hond gelukkig te houden en dat zit hem vaak in kleine dingen. Ik heb teveel honden gezien die, naar BP maatstaven, veel te weinig aandacht en beweging kregen en die toch hartstikke gelukkig en tevreden waren. Wie zijn wij om te bepalen dat een hond een actief leven moet leiden. Dat er gewandeld, getraind en ondernomen moet worden. Als ik terugkijk op ons hondje uit mijn jeugd, die was net zo gelukkig als ik hem 4 dagen mee op trektocht nam, behendigheid deed, wandelde, fietste enz, als wanneer hij maandenlang gezapig bij mijn zieke moeder op bed lag te ronken en mocht piesen tegen de eerste boom buiten. Werd hij niets minder van. En zo ken ik er velen, waarvan ik heus wel eens denk dat iets meer doen leuk zou zijn, maar waarbij de hond gewoon hartstikke prima in zijn vel zit met weinig beweging en actie in hun leventje.

Mee eens, ooit opgepast op een hond van 8 die nog nooit bos of strand gezien heeft en zichzelf uitlaat op een veldje achter de tuin, vrijwel nooit mee gaat op visite oid...en geheel tegen mijn verwachting in zielsgelukkig is...meerdere wegen leiden naar Rome

[*Marga*]

Het topic mag van mij gesloten worden.. ik vroeg om een gouden tip helaas werd het een discussie..

Tips heb ik in ieder geval doorgegeven.. dank jullie wel..

[Parelridder]

Wat mij betreft is dit een aanname. In die zin, áls dat zo is, dan is herplaatsing te overwegen. Maar in de situatie die jij hierboven beschreef, dan denk ik: kinderen worden groter, werkomstandigheden kunnen veranderen, er kan een nieuwe partner in beeld komen die lucht geeft enz enz. Ik vind dat dus niet "zonder uitzicht op verbetering".

Ik kende de hond al enkele jaren vóór er hulp nodig was en heb 'm tevens enkele jaren mee genomen. Ja, de kinderen weren groter, raakten de interesse in de hond nog verder kwijt, gingen immers steeds meer hun eigen gang. Moeder/eigenaar bouwde een eigen sociaal leven op, na de 1e klappen van de scheiding verwerkt te hebben en was daarmee steeds meer van huis, wat ze nodig had. De hond zat dus steeds meer alleen en de keuze de training niet meer te hervatten werd van een 'niet meer kunnen', een 'niet meer willen'. Voor de goede orde, dit betrof een hond uit werklijnen, dus een hond met behoefte aan werk.
Tja, meningen zullen verschillen, maar ik vind een situatie van enkele jaren zonder concreet zicht op verandering op en hondenleven lang. Ja, misschien komt er een andere partner, misschien ook niet. Maar zelfs áls, dan geef je in de regel niet direct een deel van je werk op om financieel afhankelijk te worden, na een scheiding en alle ellende van dien, dus de kans dat de hond er daarmee op vooruit gaat..
Ik houd mijn jongste al ca. 9 mnd. aangelijnd wegens een blessure. Ik heb de mazzel dat ze zich schikt, maar ik heb óók gezien hoe ze reageerde toen we in nov. naar een vakantiehuisje gingen. Alleen dát al maakte haar dól blij, even een andere omgeving... Ik heb gezien hoe ze veranderde toen ze onder toezicht weer bij haar 2 maatjes mocht zijn, terwijl ze er ogenschijnlijk geen last van had gescheiden te verblijven (zij bij mij, de anderen samen achter een hek). Dat ze zich schikt maakt het voor mij een stuk uitvoerbaarder, maar ik moet er niet aan denken - voor háár - dat dit levenslang zo zou moeten blijven. Ik heb stomweg een ander hondje nu.. en dan is dit degene van de 3 die met stip het meest inschikkelijk is van al mijn honden. je voegen naar, is wat anders dan gelukkig zijn met.
Nogmaals, niets(!!) bedoelend over andermans honden, ik geloof best dat er zijn die oprecht gelukkig zijn met bijna niks, maar ik geloof niet dat een hond graag alleen is en ik geloof ook niet dat een werklustige hond echt lekker in z'n vel kan zitten als 'ie structureel zijn ei niet kwijt kan. En de uitdaging die zo'n hond nodig heeft, los je niet op met een kong of een speurkleedje..
Maar goed, we dwalen af Het ging hier om een lieve, makkelijke kruising, wiens eigenaren op zoek zijn naar een nieuw thuis voor hun kameraad.

[Parelridder]

Het topic mag van mij gesloten worden.. ik vroeg om een gouden tip helaas werd het een discussie..

Tips heb ik in ieder geval doorgegeven.. dank jullie wel..

Het spijt me, ik stop met de discussie - overigens nooit bedoeld gericht op jouw buurhond, ik heb absoluut geen oordeel over mensen en situaties die ik helemaal niet ken - terug on topic??
Kan toch niet de bedoeling zijn dat jij jouw topic moet sluiten, omdat wij af dwalen..

[pluk]

Het topic mag van mij gesloten worden.. ik vroeg om een gouden tip helaas werd het een discussie..

Tips heb ik in ieder geval doorgegeven.. dank jullie wel..

Hopelijk vindt de hond snel een nieuwe baas. Ik bedacht me nog dat het plaatselijke asiel misschien ook kan helpen met herplaatsing.