Onze witte herder Shanti voldoet wel aan jullie eisen.
Ze is ontzettend sociaal en vriendelijk naar mensen, wil graag kennis maken maar is niet van het uitgebreide knuffelen. Shanti is heel baasgericht, wil graag samen wat doen en is heel goed trainbaar. We kregen haar toen ik 10 was en samen met mijn moeder hebben we de basiscursussen gedaan, elke keer waren we de beste van de klas. Wij oefende veel en zijn heel consequent maar Shanti is ook gewoon een rustige, makkelijke hond die voor mij als kind heel goed te trainen was. Toen Shanti 1 was ben ik met haar behendigheid gaan doen. Ze was enthousiast maar niet overenthousiast, ze leerde snel en lette goed op mijn aanwijzingen. Daar zijn we als weer en tijd mee gestopt en nu doen we af en toe wat zoek of denk spelletjes en dat vindt ze ook heel leuk, zolang een spelletje of eten te verdienen is is Shanti blij.
Ze vind kinderen leuk maar niet te leuk. Ze komt even snuffelen, laat zich aaien en loopt daarna weer weg. We hadden nog wat kleine kinderen in de familie toen Shanti jong was en ook dat ging prima, toen wij een keer even niet oplette lag mijn neefje van 5 half op haar. Wij staan dat niet toe en ik zou haar nooit alleen met een klein kind laten maar zoiets is nooit helemaal te voorkomen als ze allemaal loslopen en Shanti vertrouwen we in dat opzicht wel. Ze doet niks, komt bij ons voor hulp of loopt gewoon weg (in de zeldzame gevallen dat zoiets toch gebeurd).
Vreemde mensen vindt ze ook leuk, altijd even checken of ze toevallig wat lekkers voor haar hebben.
Dat verbaasd mensen soms wel want de meeste witjes schijnen terughoudend naar vreemden te zijn, ehm Shanti vond lange tijd dat iedereen er was om haar aandacht te geven.
Van wonen bij twee retrievers zou Shanti echter niet zo blij worden, zij heeft een flinke persoonlijke ruimte en retrievers snappen dat maar zelden.
Boeke is als pup bij Shanti gekomen en hij wilde tegen haar aan gaan liggen.
Ze stond verschrikt op en liep heel zielig kijkend naar mij toe. Het communiceren tussen Shanti en Boeke ging in het begin soms wat moeilijk, Shanti (zoals veel herders) is heel duidelijk in haar communicatie en maakt daar ook al snel geluid bij. Boeke is veel subtieler, hij geeft kleine signalen af en was dat vanuit zijn nest gewent en schrok in het begin dus ontzettend van een boze snauw terwijl dat voor Shanti gewoon een kleine waarschuwing was. Iemand omschreef dat een keer heel mooi als verschillende accenten. Honden gebruiken wel dezelfde lichaamstaal maar er is een duidelijk verschil tussen rassen.
Ondertussen snapt Boeke dat Shanti niet zo van het contact is en staat Shanti meer van hem toe maar als hij te opdringerig wordt krijgt hij gewoon een snauw en dan is het ook gelijk voorbij.
Met een pup is dat natuurlijk niet zo'n probleem want die groeit dan op met die retrievers van jouw en went daar gewoon aan maar ook dan zullen de meeste herders een (veel) grotere persoonlijke ruimte hebben.
Shanti vindt water ontzettend leuk, tot aan haar buik. Zwemmen heeft ze nu 1 keer gedaan omdat mijn vader en ik in het water aan het overgooien waren met een bal maar uit zichzelf heeft ze dat nog nooit gedaan. Qua beweging is ze ook nooit heel moeilijk geweest, meestal wel 1,5-2 uur per dag maar een tijdje wat minder was ook geen probleem. Ze loopt bijna altijd los maar we moeten wel opletten of er konijnen, katten of andere honden zijn. Ze heeft een redelijk jachtintinct en luistert niet als ze eenmaal aan het rennen is.
Tegenwoordig luisterd ze gewoon als er honden zijn maar omdat ze niet alle honden leuk vindt wil ik haar bij me hebben als we die passeren. Toen ze nog wat jonger was bestonden wij niet meer als er andere honden waren maar dat had waarschijnlijk ook met de (over)socialisatie te maken. We hadden haar met alle honden laten spelen, Boeke hebben we maar weinig laten spelen en juist afgeleid als er andere honden waren.
Wij hebben haar niet bij een goede fokker vandaan dus hoeveel een witje moet kosten weet ik niet.
Ze is nu 7 en heeft DLSS, dat is iets wat regelmatig bij (witte) herders voor komt en helaas niet te genezen. We fietsen nu veel voor een goede bespiering en ze krijgt voor de rest van haar leven pijnstilling.
Over de toller weet ik niet zo veel, alleen dat er vrij veel inteelt is en waarschijnlijk daardoor imuumproblemen.
Hier een link naar een blog waar er wat over geschreven wordt.
De genenpoel van witjes is trouwens ook maar beperkt maar gelukkig heeft de rvb outcross toegestaan met Duitse herders en een paar poolrassen. Met de DH is het niet echt outcross want alle witjes stammen van witte DH af maar is het meer het kruisen van twee lijnen binnen een ras. Of er ook al een outcross gedaan is of dat er plannen voor zijn weet ik niet, behalve
het bericht van de rvb kan ik er namelijk niks over vinden.