[Lil]

Ik zat nog eens te denken (leuk topic dit!) over dit soort vormen van contact.

Oscar en ik hebben een bijzondere (vind ik dan) manier van knuffelen ontwikkeld. Oscar mag niet op de bank, maar hij mag bij wel met zijn voorpoten op schoot en dan even knuffelen. Na een tijdje is hij zijn kop op mijn schouder gaan leggen. Echt met veel gewicht, hij leunt dan helemaal. Hij doet het niet altijd en ook niet de hele tijd, maar wel heel vaak. Hij doet het uit zichzelf, al is het wel ontstaan vanuit een "ik sla mijn armen om je heen en knuffel je even helemaal plat" actie van mij. Maar hij kan ook rustig zijn kop laten liggen als ik hem helemaal los laat.

Ik vind het zó ontzettend lief. Het is zo'n intiem momentje als hij zo tegen mij aan kruipt. Het is eigenlijk ook een hele "menselijke" manier van knuffelen, vaak gaan zijn voorpoten ook om mij heen. Ik heb zelf nog nooit meegemaakt dat een hond zo actief terug knuffelt. Meestal willen ze geaaid en gekroeld worden en is er wel fysiek contact, maar echt actief knuffelen zoals dit heb ik nog niet eerder meegemaakt.

En ik kan er geen genoeg van krijgen

Zaaaaaalig!!!!

Boris kon dat ook enorm goed en Jones tja die heeft het van de meester geleerd en ik denk dat hij beter gaat worden dan zijn meester. Man o man wat een knuffel is dat zeg. En hij geeft ze echt inderdaad helemaal uit zichzelf en ook als je niets terug doet en hij heeft liever een omhelzing dan kroelen. Nou ok liever van beide iets.

[Siberienne]

Wat ik begrepen heb is dat er een verschil is tussen kijken en staren. Een hond kijkt ook naar de rest van je houding / gezichtsuitdrukking.

Met strakke opengesperde ogen naar een hond kijken kan voor een hond bedreigend overkomen.
Een zachte en ontspannen blik is dat al een stuk minder. Bij onbekende honden pas ik dat ook wel toe, kijken, wegkijken, beetje knipperen. In ieder geval geen "hard" oogcontact.

Met mijn eigen honden: Shadow houdt er niet zo van, is ook altijd een kunst om hem in een camera te laten kijken. Hoewel hij als hij wat van je wil, wel goed kan staren. Kon mijn vorige hond trouwens ook, me aanstaren als de waterbak leeg was bv. Shad komt mij elke avond om haf negen met indringende blik vertellen dat het etenstijd is.

Spot is meer goed in de smeltende blikken..


En tja dan moet ik eigenlijk ook zo'n hoedje op... :
http://members.tripod.com/~runs_4sibes/memoto.htm

[Lizetta]

Kimo zoekt echt oogcontact, die wil echt dat je hem aankijkt, je kan dan echt verdrinken in die donkerbruine kijkers. Maar die knuffelt ook echt als een mens. Echt poten op/om je nek, hoofd op je schouder en zo dicht mogelijk bij elkaar.
Sverre zoekt ook vaak oogcontact, maar dat is meer om dingen te vragen. Die is ook minder echt knuffelen, terwijl hij juist gek is op gekroeld worden.

[Borke]

Ik zat nog eens te denken (leuk topic dit!) over dit soort vormen van contact.

Oscar en ik hebben een bijzondere (vind ik dan) manier van knuffelen ontwikkeld. Oscar mag niet op de bank, maar hij mag bij wel met zijn voorpoten op schoot en dan even knuffelen. Na een tijdje is hij zijn kop op mijn schouder gaan leggen. Echt met veel gewicht, hij leunt dan helemaal. Hij doet het niet altijd en ook niet de hele tijd, maar wel heel vaak. Hij doet het uit zichzelf, al is het wel ontstaan vanuit een "ik sla mijn armen om je heen en knuffel je even helemaal plat" actie van mij. Maar hij kan ook rustig zijn kop laten liggen als ik hem helemaal los laat.

Ik vind het zó ontzettend lief. Het is zo'n intiem momentje als hij zo tegen mij aan kruipt. Het is eigenlijk ook een hele "menselijke" manier van knuffelen, vaak gaan zijn voorpoten ook om mij heen. Ik heb zelf nog nooit meegemaakt dat een hond zo actief terug knuffelt. Meestal willen ze geaaid en gekroeld worden en is er wel fysiek contact, maar echt actief knuffelen zoals dit heb ik nog niet eerder meegemaakt.

En ik kan er geen genoeg van krijgen

Oh heel herkenbaar dit!
Toen Borke nog leefde stond hij mij 's ochtends onderaan de trap op te wachten, dan ging ik op de eennalaatste tree zitten en legde hij zijn kop op mijn schouder drukte zich helemaal tegen mij aan.

Als ik ergens zat, dan kon hij ook naar mij toe lopen en spontaan zijn kop in mijn hand leggen. Contactliggen deed hij ook heel graag. Als hij maar bij mij kon zijn.
Frappant was echter wel dat hij heel goed alleen thuis kon zijn. Toen Sofi daar zo'n moeite mee had, hebben we ze gefilmd en Borke lag gewoon op zijn rug te slapen, terwijl Sofi onrustig bleef.

Het was een bijzondere hond, echt een 'once in a lifetime' hond

[TomsBorders]

Broertje lief wel hoor, die kan je echt heel intens aankijken en kijkt niet weg als ik terugkijk. Af en toe een knipoogje om te laten zien dat het allemaal niet zo serieus genomen hoeft te worden. Hij heeft ook echt heel indringende ogen. Pr1mo kan er trouwens ook wat van. Als ik ga gapen en wegkijk is dat blijkbaar voor Iggy het sein om dichterbij te komen, een oorinspectie uit te voeren en daarna een wasbeurt te geven.
Ik zou het trouwens raar vinden als ik een hond zou hebben die niet zo intens naar me zou kijken, maar dat komt omdat het Borders zijn. Kan me zo voorstellen dat niet iedereen het fijn vind, of het hun eigen hond nou is of niet.

ja ze kan het ook goed hoor, zeker als ze iets wilt en ik er even geen zin in heb maar het liefst duwt ze haar hoofd tegen mijn kin en verbergt haar ogen dan onder mijn kin. Soms ben ik dan bang dat ik iets verkeerd heb gedaan haha, ze gaat ook altijd met haar rug naar mij toe zitten maar dan leunt ze helemaal tegen mij aan dus dat is ook weer wat anders dan een kalmerend signaal. het zal wel haar ding zijn, of mss is het ook meer een teefjes ding of een leeftijdsding. ze is in ieder geval wel heel anders naar mijn moeder want daar blijft ze altijd naast liggen op de bank terwijl ze bij na een paar minuten op mijn voeten gaat liggen.

Het sluipen haha, ja geweldig vind ik het zelf (vandaar dit onderschrift haha?) maar snap dat het heel vervelend is. zeker voor honden die het snappen. vaak staan er dan van die kleine hondjes te bibberen aan de lijn en dan licht kaya met dat arme dier in het verzier en dan roept dat baasje naar Kaya, kom maar hoor, je hoeft niet bang te zijn, kom maar hoor. Kerel kijk even naar je eigen hond, Kaya volg.

[Anne in Zweden]

Wat ik begrepen heb is dat er een verschil is tussen kijken en staren. Een hond kijkt ook naar de rest van je houding / gezichtsuitdrukking.

Met strakke opengesperde ogen naar een hond kijken kan voor een hond bedreigend overkomen.
Een zachte en ontspannen blik is dat al een stuk minder. Bij onbekende honden pas ik dat ook wel toe, kijken, wegkijken, beetje knipperen. In ieder geval geen "hard" oogcontact.

Met mijn eigen honden: Shadow houdt er niet zo van, is ook altijd een kunst om hem in een camera te laten kijken. Hoewel hij als hij wat van je wil, wel goed kan staren. Kon mijn vorige hond trouwens ook, me aanstaren als de waterbak leeg was bv. Shad komt mij elke avond om haf negen met indringende blik vertellen dat het etenstijd is.

Spot is meer goed in de smeltende blikken..


En tja dan moet ik eigenlijk ook zo'n hoedje op... :
http://members.tripod.com/~runs_4sibes/memoto.htm

Mijn ervaring is dat ook, dat de ene recht-in-de-ogen-kijken niet de andere is. Bij onze husky maak ik daar ook gebruik van. Die kan soms oervervelend doen, vooral als hij vindt dat we niet snel genoeg onze jas aantrekken om te gaan wandelen, en op een gegeven moment ben ik het zat en ga ik hem dwingend aanstaren. Dan stopt ie meteen, hevig zielig piepend ("jamaarjebegrijptmeniet!"), en vaak gaat hij er ook nog zwaar zuchtend bij liggen. Als hij op zijn achterpoten kon staan, zou hij een van zijn voorpoten theatraal tegen zijn voorhoofd gooien en zijn hoofd wegdraaien, met gepijnigd gesloten ogen. Diva.

[Parelridder]

Er is een groot verschil tussen staren/fixeren en aan kijken, ook bij honden onderling. Ze doen tijdens spel ook veel middels juist elkaar aan kijken, maar als toeschouwer zie je heel duidelijk dat het spel betreft, zowel aan de uitdrukking v/d ogen als de rest v/d lichaamshouding. Hier wordt kort(!) staren ook gebruikt om elkaar uit te dagen voor een keetpartij, waarbij de hele lichaamshouding en manier van doen natuurlijk overduidelijk maakt dat het om een uitnodiging tot spel gaat.
Starende ogen zijn niet alleen voor honden dreigend, maar ook voor mensen. Als iemand op je af komt terwijl die je werkelijk aan staart, word je heel ongemakkelijk. Je zult echt pogen (of overwegen hoe) dat contact te vermijden. En zie maar wat we doen als we ergens in de rij staan of in een lift: we zijn heel voorzichtig in ons oogcontact, vermijden nadrukkelijk om te staren.
Buiten dat honden dus uit zichzelf ook echt wel oogcontact maken, trainen we met veel pups het aan kijken in het kader 'aandachtsoefening': als pup je aan kijkt, volgt er een beloning. En ook als we dat niet expliciet trainen, zal oogcontact maken beloond worden, bijv. doordat we dan op zoete toon tegen pup aan gaan babbelen.

[Kaela]

Eigenlijk als je erop terug kijkt, was dat hele gedoe met "aankijken is dominant" ook best dom. Nu zijn honden wel vooral geur georienteerd, maar zicht en gehoor zijn toch ook zeer prominent aanwezig. Een hond kijkt 24/7 (behalve als ie slaapt) naar alles en iedereen in zijn omgeving. En dan zou je aankijken per definitie dominant zijn, of bedreigend. Dat vind ik onlogisch, ook onderling kunnen honden nooit voorkomen dat er wel eens oogcontact is en als dat altijd met dreiging of dominantie te doen zou hebben, zouden ze veel meer conflicten hebben.

Oh heel herkenbaar dit!
Toen Borke nog leefde stond hij mij 's ochtends onderaan de trap op te wachten, dan ging ik op de eennalaatste tree zitten en legde hij zijn kop op mijn schouder drukte zich helemaal tegen mij aan.
Het was een bijzondere hond, echt een 'once in a lifetime' hond

[Lil]

Oooooo ja Husky en staren is een hoofdstuk apart. Moeders heeft een aantal husky's gehad en dan is staren een veel gebruikt communicatiemiddel. Werkt bij hen heel anders dan bij andere honden (net zoals border collies een categorie apart zijn).

[Neally]

Wij kijken de honden aan en zij kijken ons aan. Soms met lebber, soms met buik omhoog, of ene kopje dat daar en daar gekroeld dient.
Tijdens het autorijden mijn hand op de schakelpook. Dan een klein hondenpootje op je hand voelen.
En dan stilstaan bij een stoplicht en opzij kijken in de liefste hondenoogjes kijken. Oh mai.

Dat van dat zuchten en 'jebegrijptmeniet' is ook op minipinchers van toepassing. Hij kan zuchten als een grote vent.

[Siberienne]

Oooooo ja Husky en staren is een hoofdstuk apart. Moeders heeft een aantal husky's gehad en dan is staren een veel gebruikt communicatiemiddel. Werkt bij hen heel anders dan bij andere honden (net zoals border collies een categorie apart zijn).

ik ben alleen husky's gewend, vriendin van mij heeft schnauzers. Vooral 1 reu van haar was nogal stoicijns. Waren we op het strand met Spot en hem, zag je het enorme verschil in expressief zijn. Toch begrepen ze elkaar uitstekend, dat wel, terwijl mijn hussen allevier heel fel reageren op bc's.

Zij wees me erop dat mijn honden heel expressief zijn, ik ben eigenlijk niet anders gewend
En zij lezen mij dan ook weer (te) goed

[Lil]

ik ben alleen husky's gewend, vriendin van mij heeft schnauzers. Vooral 1 reu van haar was nogal stoicijns. Waren we op het strand met Spot en hem, zag je het enorme verschil in expressief zijn. Toch begrepen ze elkaar uitstekend, dat wel, terwijl mijn hussen allevier heel fel reageren op bc's.

Zij wees me erop dat mijn honden heel expressief zijn, ik ben eigenlijk niet anders gewend
En zij lezen mij dan ook weer (te) goed

Ehhh ja dat is het nadeel aan honden (welke dan ook) hetgeen zo handig is voor ons werkt even hard in ons nadeel.

[jasmijn]

Ik heb ooit een film gezien waar in verteld werd dat honden net als mensen naar de linker kant van een menselijk gezicht kijken omdat die het beste de expressie uit, bij hond op hond contact was daar totaal geen spraken van dus ze deden het bewust bij mensen.
De hond is het eenige dier wat dat doet.

Ik denk dat honden zijn verrandert om het gedrag van mensen te begrijpen en het hun eigen te maken.

Ik heb altijd honden gehad die je zo intens konden of kunnen aan kijken dat je er bijna iebilig van word, haku kan me echt met zijn blik dwingen tot het doen van iets.
Ook vraagt hij vaak bevestigde door me aan te kijken, bijvoorbeeld als hij bij de stoep moet wachten voor hij over moet steken.
Honden hebben geleerd dat aankijken bij menselijk gedrag hoord en zich zelf aan geleerd dat ze door dat gedrag iets voor elkaar kunnen krijgen, oogcontact is in mijn ogen slechts een van ze zo veel manieren die de hond heeft overgenomen om met de mens samen te kunnen leven.

Dat zuchten herken ik hier ook heel erg, of eigenlijk meer een soort van geïrriteerd gekreun als we iets niet snel genoeg doen volgens meneer
Bijvoorbeeld zelf nog even naar de wc gaan voor gaan wandelen met hem verdient je een intens geïrriteerd gekreun van haku, als of hij echt op je aan het mopperen is

[Kaio]

Wat een leuke verhalen allemaal. Best slim van onze honden, ze passen zich zelf ook wel aan ons.

Kaio hier is de master-manipulator. Al van pups af aan. Hij kijkt iedereeen in zijn ogen aan, om datgene te krijgen wat ie wil. Ook kan ie heel duidelijk maken wat ie wil. Waarom? Het werkt nl. heel erg goed voor hem. Al van pups af aan kreeg ie iedereen zo ver dat ie aandacht kreeg, als men voorbij liep bleef ie kijken en de meeste mensen keken toch nog eens om, en kwamen dan terug ook
Als ie nu vind dat ie een beloning verdient heeft kan ie ook zo mooi kijken , wegkijken richting waarheen we ervoor moeten en weer aankijken. En voila het werkt.
De andere 2 zijn nog niet half zo expressief, maar Kaio weet gewoon hoe hij moet communiceren met mensen. Ook pijn ed is heel duidelijk leesbaar bij hem, alles eigenlijk. OF gewoon jij moet mij aaien.
Je hoeft Kaio verder niet recht aan te kijken, hij doet het alleen als ie iets wil, hij maakt het contact wel

Fozzy flipt bijv als iemand hem aanstaart, die mensen hebben zogenaamd geleerd dat je niet weg moet kijken van een hond maar moet blijven aanstaren tot de hond wegkijkt anders verlies je. En als iemand dat bij Fozzy doet, flipt ie dus helemaal. En dat terwijl we wel zo mooi oogcontact met hem kunnen hebben. Maar van die staarders krijgt hij echt de kriebels. Er is duidelijk verschil tussen kijken en kijken, en dat verschil is groot.