Barfplaats.nl

Om het gedachtegoed eens om te gooien: Wat is jullie meest positieve eigenschap? Waar blink je in uit, wat is dátgene dat je het liefst op de voorgrond brengt van jezelf?

Antwoorden als "Ik ben verrekte goed in behappen van alle misère die ik meemaak" en "Ik ben een geweldige hondeneigenaar" is niet waar ik naar zoek. Gewoon: Think positive - wat kan je nou werkelijk heel goed en ben je supertrots op?

Oh, ik heb een hele lange lijst maar als ik er maar eentje mag noemen schrijven. Ja, daar ben ik ondertussen wel goed in geworden. En dat doe ik ook al ontzettend lang. Sinds mijn twaalfde. Met heel veel liefde, gedrevenheid en passie. Een eenzame bezigheid, maar oh, wat heerlijk om te doen! En ik heb er bovendien ontzettend veel lieve, goede mensen door leren kennen, die elkaar allemaal helpen om beter te worden en de weg te vinden naar publicatie toe


(Wat een leuke vraag!)

En hoe zit dat bij jou, Saskia?

Jeetje. Heb jij altijd van die lastige vragen?

Trots trots....

Nou ja. Waar ik "trots" op ben is dat als ik ergens tegen aan loop dat mij interesseert of ergens tegen aan loop dat ik moet handlelen, dan ben ik erg vasthoudend en rust ik niet voordat ik dusdanig veel van de materie weet dat ik mezelf subjectmatterexpert kan noemen. Neem nou bijv. als voorbeeld de Angiostrongylus vasorum bij Linga. Ik denk dat er inmiddels weinig dingen zijn die ik niet van deze klote worm weet. Nee natuurlijk niet op het niveau van een dierenarts (die zich erin verdiept heeft!) en al helemaal niet op het niveau van een Rolf Nijsse (van UU), maar wel op het niveau van een meer-dan-goed-geinformeerde-hondeneigenaar. Idem met rauwe voeding voor honden. Ach, daarvan durf ik zelf best te zeggen dat ik meer weet dan de gemiddelde dierenarts (geen valse bescheidenheid).

En ik vind het wel een goede eigenschap dat ik mijn kennis heel graag met andere mensen deel.

En zo was ik op mijn werk ook. Ik geloof trouwens niet dat ik op mijn werk ooit een deadline heb gemist

En wat ik ook wel positief vind : als iets mijn verantwoordelijkheid is, dan neem ik 'm. Ook als ik er een pesthekel aan heb. Poepgluren onder een microscoop (waarbij de lamp de stront verwarmt en jij daar met je giechel boven hangt, dat is nou niet echt prettig.): Leo had na 2 keer zoiets van "ja leuk maar vanaf nu mag jij het doen". En ik zal dan ook stipt iedere maand van alle 4 mijn honden 3 dagen achter elkaar stront vangen om dit te bestuderen onder de microscoop. Maand in maand uit. Jaar in jaar uit.

Ik loop er niet van naast mijn schoenen maar ik loop sowieso niet naast mijn schoenen. Ha!! Nog een goede eigenschap

Is zoiets waar je naar zoekt, qua antwoorden?

Kinderen! Daar ben ik goed in. Gezond of met beperking, lastig of niet. Geen probleem of ik zoek ( samen met het kind) een oplossing. De ouders van mijn taxikindjes lopen met mij weg. Vinden mij de liefste chauffeur ooit! De kindjes zijn volledig op hun gemak bij mij. Daar ben ik wel erg trots op ja!

Ja! Daar zoek ik naar.

(Vind het overigens zelf een enorm lastige vraag om te beantwoorden, maar ben nieuwsgierig)

Ik denk dat mijn beste eigenschap het meest in mijn werk naar voren komt. Ik ben een communicator, vertaler. Niet in letterlijke "taal-zin", maar in luisteren naar de mensen in een team, vertalen van hun wensen en doelen naar datgene en diegenen die ze nodig hebben en dat ook in gang slingeren en achterna jagen. Ik vind het heerlijk samen doelen te stellen en in iedereen het beste te zaaien om gezamenlijk te kunnen oogsten. Soms word ik daar ietwat directief en veeleisend in, maar altijd met oog en oor voor de teamleden, het doel en de omgeving waarin we ons bevinden.

Ik ben overigens een hele goede starter en slechte afmaker. Als het "hobbelt", vind ik het al snel niet meer spannend en ga ik op zoek naar de volgende uitdaging.

na zelf nooit wat te hebben gedaan ... en ik dat nu wel moet en dan erachter komen dat ik dat gewoon kan!!
ik draai nergens mn hand meer voor om!
en dat ik nooit verwacht!

Het moeilijke vind ik dat mijn positieve eigenschappen snel ook negatief kunnen worden....... Als ik uitga van mijn werk, daar was mijn verantwoordelijkheidsgevoel en perfectionisme een hele goede eigenschap, maar uiteindelijk ben ik daar wel aan onderdoor gegaan......... Ik kon geen nee zeggen......

Nu ik thuis zit, toch met de jongens gaan lopen, al is het een klein rondje, maar in beweging blijven........ niet alles met de scootmobiel doen.......
En ik heb leren nee te zeggen al vind ik dat nog wel moeilijk (krijg snel een gevoel van had ik niet.........), maar ik blijf bij mijn besluit (bijvoorbeeld 2e Kerstdag werden we uitgenodigd door mijn broer, zijn schoonouders zouden ook komen, maar mijn broers schoonvader is heel erg aanwezig. Ik kruip dan weg of ik overschreeuw mezelf en dat wil ik geen van beide. Los daarvan had ik op het laatste moment toch afgezegd omdat Rakker ziek was en als mijn honden ziek zijn, gaan zij voor)...... Ik merk dat ik toch meer dingen vanuit therapie gebruik. Ook terugkomen op iets, als mijn reactie overtrokken was. Ik geef dan aan dat ik nog steeds boos ben, maar dat ik dat ook op een andere manier had kunnen en moeten uiten. Ik merk dan dat er weer ruimte is om verder te gaan.........

Het accepteren van het feit dat ik op dit moment invalide ben, is wel een groot issue voor me. Ik ben 43 en dan wil je niet achter de geraniums zitten, daarom is die acceptatie ook belangrijk. Het opent deuren, zoals een scootmobiel, waardoor ik weer een keer naar de stad kan bijvoorbeeld. En ook weer met de jongens naar het park, zodat mijn vader ook weer meer tijd voor zichzelf krijgt..... Een invalidenparkeerkaart, zodat ik dichtbij winkels kan parkeren. Na 2 jaar 4 muren gezien te hebben is dat al een hele verbetering........

-Saskia- schreef:Om het gedachtegoed eens om te gooien: Wat is jullie meest positieve eigenschap? Waar blink je in uit, wat is dátgene dat je het liefst op de voorgrond brengt van jezelf?

Antwoorden als "Ik ben verrekte goed in behappen van alle misère die ik meemaak" en "Ik ben een geweldige hondeneigenaar" is niet waar ik naar zoek. Gewoon: Think positive - wat kan je nou werkelijk heel goed en ben je supertrots op?

Oh My God! Ik heb over 2 uur een sollicitatiegesprek en dan komt ze hiermee aanzetten

Ik ben er super trots op dat ik voorbij de ongelijkwaardigheid van mijn ouders gegroeid ben. Ik kom uit een nest waarbij mannen met stip op plek 1 staan en de vrouwen ergens ver daar achteraan bungelen. En mijn ouders komen uit nesten waarbij dit tot in den extreme is geweest. Ik durf te zeggen dat meneer K en ik heel gelijkwaardig zijn in onze relatie en daar ben ik heel erg gelukkig mee en super trots op!

Ik ben heel flexibel. Niet in letterlijke zin, integendeel zelfs, maar ik pas mij vreselijk snel aan aan mensen. Of het nou het dialect is dat ze spreken, de eigenaardigheden die ze hebben, ik kan er (bijna) allemaal mee omgaan. Op mijn werk kom ik heel veel met steeds weer nieuwe mensen in aanraking en 99 vd 100 keer gaan we met een lach, een grap of een grol uit elkaar en zeggen ze de volgende keer het fijn te vinden dat ik er weer ben.

Kaela schreef:Oh My God! Ik heb over 2 uur een sollicitatiegesprek en dan komt ze hiermee aanzetten

Ik ben er super trots op dat ik voorbij de ongelijkwaardigheid van mijn ouders gegroeid ben. Ik kom uit een nest waarbij mannen met stip op plek 1 staan en de vrouwen ergens ver daar achteraan bungelen. En mijn ouders komen uit nesten waarbij dit tot in den extreme is geweest. Ik durf te zeggen dat meneer K en ik heel gelijkwaardig zijn in onze relatie en daar ben ik heel erg gelukkig mee en super trots op!

Ha nou juist dan moet je de eigenschappen uit je mouw weten te schudden he go for it!
Die je nu benoemd vind ik erg knap. Het is enorm moeilijk om je los te scheuren van de normen en waarden die je uit jeugd hebt meegekregen.

Ik ben een chaoot, niet perfectionistisch, een streber, en een organisator. Dat maakt dat ik in mijn chaos tot dingen kom. Zet mij achter een computer, met een stapel papieren, een telefoon, laat me het rooster maken terwijl ik rapportages typ, mijn mail beantwoord en een telefoontje pleeg, zolang ik een bloknote heb om aantekeningen te maken presteer ik dan op mn best. 6 dingen tegelijk, lijntjes aan elkaar vast knopen, even dit, even dat. Juist omdat ik me niet druk maak over deadlines (die haal ik dan ook meestal nét wel, of niet nooit eens een dag te vroeg) lukt het me dingen aan te pakken waar bv collega's gek van worden.

Daarbij ben ik enorm trots over dat wat ik met cliënten heb bereikt de afgelopen jaren. Ik krijg niet te makkelijkste casussen (dat zou te saai zijn) maar ik weet het om te buigen, vertrouwen te winnen, en tot een werkbare situatie te krijgen. En da's met mijn doelgroep (LVG, met meestal verslavingen, delicten en/of psychische stoornissen) best een uitdaging

Ook privé heb ik het afgelopen jaar heel wat behaald, waar ik trots op kan zijn. Maar dat is wel te prive om op het internet te zetten, dus daar pas ik even voor. Maar daarin een hele hobbel genomen waarvan ik de jaren ervoor dacht dat ik die nooit zou kunnen nemen.

Kaela schreef:Oh My God! Ik heb over 2 uur een sollicitatiegesprek en dan komt ze hiermee aanzetten

Ik ben er super trots op dat ik voorbij de ongelijkwaardigheid van mijn ouders gegroeid ben. Ik kom uit een nest waarbij mannen met stip op plek 1 staan en de vrouwen ergens ver daar achteraan bungelen. En mijn ouders komen uit nesten waarbij dit tot in den extreme is geweest. Ik durf te zeggen dat meneer K en ik heel gelijkwaardig zijn in onze relatie en daar ben ik heel erg gelukkig mee en super trots op!

Wat mooi!

Doorzettingsvermogen, in het laatste jaar veel moeten schipperen met omgaan met mn beperking, klachten die continu wisselen, plannen die daardoor niet door kunnen gaan of moeten wijzigen, een toekomstbeeld wat onzeker en eng is...
Dagen hebben dat je het niet meer ziet zitten en toch ergens weer de moed vinden om door ge gaan, strepen door plannen te gooien en ze in hernieuwde vorm doorzetten.
Reuma sukt, elke dag pijn en klachten die op het moment dat je net gewend bent aan de ene pijn van het ene op het andere moment veranderen, en dat ik dan toch weer overeind krabbel en doorga ben ik trots op.

Ook op psychisch vlak, erkennen dat het niet gaat, hulp zoeken en ook die zware weg bewandelen in de volle overtuiging dat het beter word.

Ja daar ben ik trots op.

Tis nog niet eens zondag joh!

Ik ben er trots op dat ik (bijna) altijd positief ben. Wat er ook op mijn pad komt, ik weet er altijd het positieve van in te zien. En ik ben heel trots op wat ik het afgelopen jaar heb bereikt. Een nieuwe baan, eigenlijk niks voor mij dacht ik. Maar het was een kans, en ik heb hem gegrepen. Het gaat heel goed, ik werk me een slag in de rondte maar het heeft resultaat. En ik kan echt zeggen dat ik goed ben in mijn werk. Zelfs beter dan mensen die dit al jaren doen. Dat had ik nooit gedacht.
Daarnaast zijn we mede door mijn nieuwe baan eindelijk weer aan het opkrabbelen na 7 jaar financiële ellende, en dat is toch ook wel iets waar ik heel trots op ben.

Zo, nou ga ik (met opgeheven hoofd) naar mijn volgende afspraak. Thanks Sas

Teacher...

Kennis overdragen, ook technische kennis, zowel aan vakidioten en aan complete no-no's, zonder dat er tekort wordt gedaan aan inhoud en diepgang.

Oh ja... bijna vergeten: super knuffelbeer...