Boeffie Blafmans schreef:Interessant om te lezen, Hope!
Wil je eens samenvatten wat het geloof jou geeft, wat je voorheen niet had? Bepaalde levensinzichten, of bepaalde emoties, iets anders?
Dat is best een moeilijke vraag.
Ik vond het leven altijd vrij zinloos, hier op aarde. Je leeft, je doet van alles en dan ga je dood. En dat was het dan. Die zinloosheid is er nu niet meer en ik vind dat heel fijn.
Daarnaast heb ik inderdaad andere inzichten maar ook zeker emoties. Weten dat er Iemand is die altijd van je houdt, maakt niet uit wie je bent, wat je bent, wat je gedaan hebt en hoe lang. Het maakt niet uit. Het idee dat er Iemand is geweest die echt heeft uitgekeken naar je leven en altijd het beste met je voor heeft. Waar je gewoon tegen kan zeggen: jee, ik weet het gewoon allemaal niet meer... Waar je gewoon tegen kan zeggen dat je ook maar gewoon een mens bent en soms hele stomme dingen doet en die dan zegt: ja, jij bent maar een mens en dat is goed. Je doet het goed. De wetenschap dat het linksom of rechtsom allemaal wel goed komen zal, dat je nooit iets op je bordje krijgt wat je niet aankan.
Ik weet ook een heleboel dingen niet. Ik weet niet waarom mensen doodgaan aan kanker of ongelukken of weet ik veel wat. Ik weet ook niet waarom er zoveel oorlog en ellende is. Maar ik weet wel dat er een plan is met de mensen die hun best doen. Die de liefde in hun leven laten, die gewoon een stukje vrede willen in hun hart en in de wereld. Dat het allemaal niet zo troosteloos is als het eruit ziet.
Ik weet dat, als we hier op aarde iets verliezen, het alleen aan ons zicht onttrokken is. Mensen, dieren, ze hebben het goed ook al zien we ze hier niet meer.
Maar bovenal, en dat heeft mij echt veranderd, is het de liefde. De God waarin ik geloof is een God van de liefde en ik merk dat in mijn hele leven. Hij heeft mij echt geleerd om alles om me heen te zien met liefde. Het heeft zoveel moeilijke dingen zoveel makkelijker gemaakt.
Klinkt vast heel filosofisch, haha!