[Hope]

Het gaat goed met de Miesjes. Ze groeien als kool!

Nu heb ik een vraagje, vanaf wanneer kan ik ze het beste naar buiten gaan doen? Ze hebben natuurlijk geen mama waar ze lekker mee op stap kunnen gaan, en ik ben als de dood dat ik de deur open zet en ze nooit meer terug zie.

Wij hebben hier vooralsnog geen last van vuurwerk, maar ja, dat kan nog veranderen natuurlijk. Misschien beter wachten tot het nieuwe jaar? Maar hoe kan ik ze dan het best vermaken, want ze hebben echt behoefte aan avontuur.
En nee, een kerstboom opzetten behoort niet tot vermaak

Wil kattenmama in spé Kim_S en Jantina a.u.b. contact met mij opnemen? Mag per PB, mail of facebook.
Ik moet echt weten wat we gaan afspreken nu, voor Kim gaat dat met name over de enting en eventueel chip.
Als iemand dit leest en contact op kan nemen met Jantina, wil die dat dan even doen? Ik heb haar geprobeerd te bereiken via pb en Facebook maar ik krijg geen contact.

[Lil]

Hoe ik het mijn volwassen katten heb aangeleerd:

Zorgen dat ze moe zijn (spelen) en dan vlak voordat het tijd is voor het eten ze naar buiten laten.
Ze gaan dan wel ff verkennen, maar komen heel snel weer terug omdat het etenstijd is. Dat ben ik gaan uitbouwen.

[Kaela]

Hoe ik het mijn volwassen katten heb aangeleerd:

Zorgen dat ze moe zijn (spelen) en dan vlak voordat het tijd is voor het eten ze naar buiten laten.
Ze gaan dan wel ff verkennen, maar komen heel snel weer terug omdat het etenstijd is. Dat ben ik gaan uitbouwen.

Ja zo doe ik het ook. Onze katten mogen alleen af en toe even buiten onder mijn toezicht, omdat ik geen veilige afgezette tuin heb midden in een woonwijk. Dus gooi ik bij voorkeur vlak voor het eten de deur open, laat ze even hun gang gaan en als ze hun voerbakjes horen zijn ze roetsj weer binnen!

Handig is dan wel als ze een geluidje kennen wat je aan eten geven hebt gekoppeld. Hier hebben we de rammelende brokjes, nog daterend uit onze brokkentijd als magisch geluid. Dus oefen dat even, als je dat nog niet hebt. Zal vast niet lang duren voordat ze heel goed geconditioneerd zijn op dat geluidje!

[koekje]

Ik heb wel gefundeerde ideeen over het onderwerp, maar daar moet ik even voor gaan zitten. Dus het komt hopelijk vanavond laat of ergens morgen.

[Anne in Zweden]

Ja zo doe ik het ook. Onze katten mogen alleen af en toe even buiten onder mijn toezicht, omdat ik geen veilige afgezette tuin heb midden in een woonwijk. Dus gooi ik bij voorkeur vlak voor het eten de deur open, laat ze even hun gang gaan en als ze hun voerbakjes horen zijn ze roetsj weer binnen!

Handig is dan wel als ze een geluidje kennen wat je aan eten geven hebt gekoppeld. Hier hebben we de rammelende brokjes, nog daterend uit onze brokkentijd als magisch geluid. Dus oefen dat even, als je dat nog niet hebt. Zal vast niet lang duren voordat ze heel goed geconditioneerd zijn op dat geluidje!

Zo doe ik dat ook. Niet uit de brokkentijd, want de katten zaten van begin af aan op vers, maar Vaya kreeg bij Nadia van die Dreamies (heten anders in NL geloof ik) en die rammelen ook, en het werkt als een tiet. Ik hoef het blik maar te verplaatsen zonder te schudden en Vaya en Sokjes hangen in m'n broek!

[Lil]

Leuk dat jullie geluidjes eraan koppelen. Ik roep al jaren gewoon eten hahaha

[rosmin]

Ik heb mijn katten geleerd om op een fluitje te reageren en nu 10 jaar later als ik fluit komen ze aangerend.

Om jonge katjes voor het eerst naar buiten te laten, deed ik de deur open in de richting waar ze later ook naar buiten kunnen, en liet deze open staan, zodat ze naar binnen konden vluchten/rennen wanneer ze dat wilden. Zo kregen ze vertrouwen dat ze altijd weer naar het veilige binnen konden gaan. In het begin bleef ik ook dicht in de buurt, dat als ze begonnen te mauwen als ze even de weg kwijt waren of bij de verkeerde deur stonden (ja, ik heb een dombo als kat gehad) ik kon reageren Wat me altijd opviel was dat ze heel voorzichtig de omgeving gaan verkennen en dicht in de buurt blijven. Ze breidden langzaam hun gebied buiten uit en vanzelf werd de tijd langer en raakten ze gewend aan het binnen en buiten zijn.

[Hope]

Dank voor de tips zover!

We hebben inmiddels contact gehad met onze buren, die zover weg wonen dat ik er op de fiets heen ga, haha! Niemand in onze buurt heeft een kat.
Buren vinden het oké als de katten buiten komen en zullen niet voeren. Ze hebben geen vijver of volleire dus dat maakt dat ik geen reden zie om ze binnen te houden. We wonen buitenaf aan een zandweg dus ook geen last van veel verkeer. 's nachts wil ik ze wel graag binnen. Overigens zat ik te denken dat de roofvogels die hier vliegen zonder blikken of blozen konijnen vangen, dus laat ik nog maar wachten tot ze wat groter zijn.

Onze blijvers zullen worden gecastreerd, zowel dame als heer. Genoeg onbedoelde nestjes op de wereld, en ik wil ook niet dat Jimmy op zoek gaat naar een krolse poes.

Een geluidje introduceren moet wel lukken, we hebben vast nog wel ergens een fluitje of een bel.
Ik heb nog nooit poezen gehad en ik had dus geen idee wat ik kon verwachten. Maar de deur open zetten en dan vier kittens weg zien sjezen en niet meer terugzien zal wel meevallen dan.

[Parelridder]

Jonge katjes heb ik altijd de eerste keren buiten gelaten als ik zelf ook buiten bezig was: deur open, zelf naar buiten en gelegenheid geven me te volgen (of niet). De deur blijft dus open staan. Ze rennen de wereld niet uit, de ene durft helemaal niet direct de drempel over, een ander durft dat wel, maar ze vinden het echt een heel avontuur en blijven dus zeker in de buurt. Zullen ook graag bij je komen als je roept (buiten lopende eigen katten komen prima als je ze roept en dat is nog sterker als ze de omgeving nog spannend vinden). Je kunt eventueel een 'lokroep' bedenken die je koppelt aan het geven van eten "poespoespoespoespoes" riepen mijn buren altijd en dan wisten ze "het diner wordt geserveerd!" Ik riep vriendelijk de namen - niet geoefend met ze - en dan kwamen ze ook.

Langzaam aan wennen ze aan het buiten komen, worden ze er meer op hun gemak en gaan ze dus ook wat verder op onderzoek. Tegelijkertijd krijg je zelf het vertrouwen in dat ze niet in 7 sloten tegelijk lopen, de weg terug al goed kennen en die ook graag lopen
Maar zélf ook buiten bezig zijn, in de buurt van waar zij naar buiten kunnen, dát vind ik de eerste tijd wel van belang. Idem voor de openstaande deur.
Wat leeftijd betreft: ze zouden van mij al mogen. Pups laat je ook vanaf een week of 4 de kou in gaan, als het niet ál te bar is is dat fysiek alleen maar goed. De uitdaging/avontuur zal hen ook goed doen.

[Hope]

Jonge katjes heb ik altijd de eerste keren buiten gelaten als ik zelf ook buiten bezig was: deur open, zelf naar buiten en gelegenheid geven me te volgen (of niet). De deur blijft dus open staan. Ze rennen de wereld niet uit, de ene durft helemaal niet direct de drempel over, een ander durft dat wel, maar ze vinden het echt een heel avontuur en blijven dus zeker in de buurt. Zullen ook graag bij je komen als je roept (buiten lopende eigen katten komen prima als je ze roept en dat is nog sterker als ze de omgeving nog spannend vinden). Je kunt eventueel een 'lokroep' bedenken die je koppelt aan het geven van eten "poespoespoespoespoes" riepen mijn buren altijd en dan wisten ze "het diner wordt geserveerd!" Ik riep vriendelijk de namen - niet geoefend met ze - en dan kwamen ze ook.

Langzaam aan wennen ze aan het buiten komen, worden ze er meer op hun gemak en gaan ze dus ook wat verder op onderzoek. Tegelijkertijd krijg je zelf het vertrouwen in dat ze niet in 7 sloten tegelijk lopen, de weg terug al goed kennen en die ook graag lopen
Maar zélf ook buiten bezig zijn, in de buurt van waar zij naar buiten kunnen, dát vind ik de eerste tijd wel van belang. Idem voor de openstaande deur.
Wat leeftijd betreft: ze zouden van mij al mogen. Pups laat je ook vanaf een week of 4 de kou in gaan, als het niet ál te bar is is dat fysiek alleen maar goed. De uitdaging/avontuur zal hen ook goed doen.

Het avontuur zal ze zeker goed doen denk ik. Ze hebben namelijk echt een Mies-gen: ze willen ontdekken.
Nu ze kleiner zijn, zijn ze wel makkelijker bij te houden. Misschien moet ik het toch gewoon maar gaan doen. Fijn dat je een pup gewoon aan een lijntje kan houden en die ook niet over een hekje klimt. Dat is voor mijn hart echt stukken beter

[Parelridder]

Het avontuur zal ze zeker goed doen denk ik. Ze hebben namelijk echt een Mies-gen: ze willen ontdekken.
Nu ze kleiner zijn, zijn ze wel makkelijker bij te houden. Misschien moet ik het toch gewoon maar gaan doen. Fijn dat je een pup gewoon aan een lijntje kan houden en die ook niet over een hekje klimt. Dat is voor mijn hart echt stukken beter

Toch is dat een heel goede vergelijking: als je voor het eerst een pup hebt en die voor de eerste keer los laat, gaat dat ook vaak gepaard met het schrikbeeld dat 'ie weg loopt, dat je 'm kwijt raakt. Maar dat doen pups helemaal niet! Sterker nog, juist als puppy, zoeken ze nog meer steun bij jou en blijven ze dus van nature gemakkelijk bij je in de buurt of komen alsof er niets leukers in de wereld is dan hier-komen als je ze enthousiast roept.
Benieuwd naar de avonturen die jullie gaan beleven rondom het naar buiten gaan! Heel veel plezier!!!

[Hope]

Dat klopt, ik heb ook angsten uitgestaan met Nelson, en uiteindelijk ging dat prima.

Het zijn gewoon echt geen binnenkatten, dat merk ik zelfs als niet-kattenmens. Ze zijn heel snel verveeld, al krijgen ze hier alle ruimte en geef ik regelmatig nieuwe speeltjes en krijgen ze barf.

[Lil]

Dat klopt, ik heb ook angsten uitgestaan met Nelson, en uiteindelijk ging dat prima.

Het zijn gewoon echt geen binnenkatten, dat merk ik zelfs als niet-kattenmens. Ze zijn heel snel verveeld, al krijgen ze hier alle ruimte en geef ik regelmatig nieuwe speeltjes en krijgen ze barf.

Ja, dat is dus precies het probleem dat ik ook heb met Whiskey. Zij is geboren op een kleine privé-manege. Moeders was ook een aangelopen poes.
Wat ik ook doe, binnenkat is echt niet te doen.

[dinky89]

Het avontuur zal ze zeker goed doen denk ik. Ze hebben namelijk echt een Mies-gen: ze willen ontdekken.
Nu ze kleiner zijn, zijn ze wel makkelijker bij te houden. Misschien moet ik het toch gewoon maar gaan doen. Fijn dat je een pup gewoon aan een lijntje kan houden en die ook niet over een hekje klimt. Dat is voor mijn hart echt stukken beter

Je zou ze aan kunnen leren om een tuigje te accepteren en de eerste keren er een lijntje aan doen om te kijken hoe ze reageren op de buitenwereld voor je eigen gemoedsrust

Heb zelf geen ervaring met kittens naar buiten te laten en zou dat zelf ook doodeng vinden. Volwassen poes vond ik al eng (en loulou* ging dus wel gelijk op avontuur, kon ook niet binnen blijven en dan maar hopen dat ze terug komt. Eerste keer buiten kwam Loulou* terug met een dikke dooie vogel in de bek die zo groot was dat ze hem amper kon slepen Grap was ook nog dat ze deze niet zelf had gevangen maar deze aan het begin van de straat in de bosjes lag maar er wel enorm trots mee aan kwam lopen en bij de voordeur neerlegde als cadeautje alsof ze hem zelf had gevangen. Daarna is ze gelukkig niet weer thuis gekomen met dooie beesten)

[Anne in Zweden]

Dat is eigenlijk sowieso geen gek idee, de kittens aan tuigjes te laten wennen. Altijd handig wanneer ze op reis moeten, of bij een bezoekje aan de dierenarts. En het heeft als voordeel inderdaad dat je ze in eerste instantie aangelijnd naar buiten kunt laten, zodat ze de omgeving kunnen verkennen zonder dat ze ervandoor kunnen. (Moet jij wel aan de andere kant van het lijntje hangen natuurlijk, wat nog leuk wordt, met 4 kittens )