[Fenixjuh]

..zoals je hoopt. Gelukkig is er wel vaak een happy end..
Zo ook het sprookje van mijn wens om logopediste te worden.. Ik zou alleen mijn scriptie en eindgesprek nog moeten halen, als zo'n 2,5 jaar...

De voorlaatste keer kreeg ik nauwelijks de woorden uit mijn hoofd, ik klapte helemaal in en stond daar maar verdoofd te stamelen.. Al het zelfvertrouwen dat ik ooit had bezit, was door de HAN helemaal vernietigd, in tienduizenden stukjes..

Via de schoolpsycholoog ben ik naar een reguliere praktijk geweest en dat heeft heel erg geholpen. Ik deed mijn eindgesprek opnieuw, met het zelfvertrouwen dat ik van haar had gekregen. Helaas zou ik dit gesprek weer niet halen, ze zagen mij niet als toekomstig collega. Ik werd boos, ik heb verdorie 3 jaar ALLES gedaan wat ze wilden. Ik heb aan me laten sleuren, trekken en doorzetten door iedereen die vond dat ik het wel kon, hoe konden zij nou beslissen dat ik het niet kon? Nou, dit is de 4e poging, snap je het nou nog niet, JE KUNT HET NIET!!!!!

Woest was ik, een beetje studievertraging, vooruit.. Maar mij 3 jaar aan het lijntje houden en dan tot de conclusie komen dat ik het niet kan? Dat ik genoegen zou nemen met één of ander flut-certificaatje?

Ik ben nog één keer naar mijn psycholoog gegaan en zij was echt verbijsterd over de woordkeuzes van mijn beoordelaars... Enkele gesprekken op de HAN later ben ik tot de conclusie gekomen dat genoeg, genoeg is.
Ik lever deze week mijn scriptie in, deze wordt dan beoordeeld en de beoordeling wordt voor 31 augustus toegevoegd. Op 31 augustus krijg ik dan een certificaat dat ik echt alles gehaald heb, behalve mijn eindgesprek.

En dan, rust.. Even niks, mijn hoofd leegmaken, spanning laten afvloeien. Want ik heb, sindsdat ik gestopt ben met de universiteit (ik deed de HBO en WO opleiding tegelijk, maar had geen zin meer in de universiteit ) geen rust meer gekend.

Volgende week woensdag mag ik kennismaken op een praktijk, en dan mag ik daar op 31 augustus beginnen met mijn nieuwe ervaring 
Weken ben ik al aan het solliciteren, maar nergens word ik aangenomen omdat ik geen ervaring heb... Maar ik mag een ziekteverlof vervangen en hopelijk kan ik daarna 'gewoon' aan de slag als doktersassistente. Een salaris, spulletjes kopen, extra trainen met de hond, auto'tje kopen, huisje kopen.. Ow, wat heb ik zin in mijn nieuwe plannen!!

En die studie? Die wacht maar ff  Misschien, ooit.. Maar nu eerst even van mijn leven genieten 

[dinky89]

Fijn dat je voor tijdelijk iets hebt gevonden zodat je aan ervaring kan werken :-)

Veel plezier met je 'nieuwe' leven!

[monster]

Mijn zoon heeft dezelfde ervaring met de HAN. 2 Jaar aan het lijntje, niet met het eindgesprek, maar met de stage. Het was niet goed en wat hij ook inleverde het werd niet goed. Dit was bij opleidingskunde. Hij is gestopt, heeft zichzelf bij elkaar geraapt en geeft damtrainingen tot in China. Ik ben er zo trots op, dat hij het zo goed doet. Laat je niet onderuit halen, het is maar een papiertje. Er tellen ook andere dingen als de regels van een opleiding.

[Ronald]

Kop op! Je bent met kop omhoog eraan begonnen, en je zult het met kop omhoog afsluiten!

Wat nou, je kunt het niet...

Je kunt het wel!

[Dian]

ik zou haast zeggen gefeliciteerd met het slagen voor je diploma voor doorzetting, lef, zelfvertrouwen en schijt aan de HAN.............  Oké, het kan zijn dat je niet geschikt bent, maar het lijkt mij dat je daar toch wel eerder weet van hebt als school Ik weet niet of er veel werk in is, dat ze daarom mensen eerst aan het lijntje houden om ze vervolgens met het hoofd onder water te stoppen Ik kan me heel goed voorstellen dat er een last van je schouders is gevallen, straks lekker tijd voor de hond en tijd voor jezelf ipv altijd met die rot studie op je nek te zitten

[Fenixjuh]

Ohw, wat vervelend voor je zoon Monster.. Toen ik naar de decaan ging om over mijn studie te praten, was zij ook al verbijsterd over bepaalde uitspraken die door leerkrachten gedaan zijn. Het was voor mij toen echt een bevrijding om iemand te hebben die echt luistert, en niet meteen conclusies trekt of je beschuldigd van in een slachtofferrol te kruipen 
Ik ben dan 'al' gedeeltelijk volwassen, maar ik kan me niet voorstellen hoe ik gereageerd zou hebben als ik direct van de HAVO aan deze opleiding was begonnen..

Gelukkig kan ik het nu in elk geval pauzeren, misschien even echt afsluiten (het blijft toch aan je knagen merk ik, zo'n niet-afgeronde studie). En ik weet dat ik het nu misschien niet kan, maar als ik wat meer rust heb, kan ik vast alles! Dus misschien dat ik over een paar jaar die laatste stage weer overdoe en dan wel alles haal (en dan voor de grap natuurlijk gewoon met een 9 hé  )

[monster]

Je hebt alles gedaan wat mogelijk was. Soms komt er iets anders op je weg .Aan je doorzettingsvermogen heeft het niet gelegen. En mijn zoon is dolblij met zijn werk. Hij doet misschien wel meer met zijn opleiding als de afgestudeerde klasgenoten.