Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke
pearlsofpassion schreef: Zoals in het topic van Luis te lezen stond, ben ik dinsdagochtend bevallen van ons eerste zoontje: Laurens.
Alles is prima verlopen en het is een wolk van een baby!
Timing had dus beter gekund, maar goed.
Ik was uitgerekend voor maandag maar die avond en de dagen voorheen was mijn buik heel rustig. Geen voorweëen, waar ik wel al eerder af en toe een paar dagen na elkaar last van had. Ik vermoedde dus absoluut niet dat er die nacht wat zou gebeuren.
Tegen 12u kreeg ik echter last van wat darmpijn. Dat was ook echt zo (was een beetje geconstipeerd, wat ook al eerder voorgevallen was de laatste weken). Die krampen verdoezelden een beetje dat er ook echt weëen begonnen waren. Het was pas na een uurtje en 4-5 keer naar toilet lopen dat ik me realiseerde dat die, wat ik dacht voorweeën, wel erg pijn begonnen doen en dat het wel lang duurde.
Echt regelmatig kwamen ze niet, maar ergens kon ik een 3 a 4 minuten interval ontdekken. Dat was nogal kort op elkaar vond ik wel... Dus ja, om kwart na 2 Stijn wakker gemaakt en tijdens het inpakken is mijn water dan gebroken.
Onderweg naar het ziekenhuis begon het toch al serieus pijn te doen en de weëen waren zo'n 2 minuten uit elkaar. Ik wist eerlijk niet goed wat ik daarvan moest denken, normaal heb je dat maar tegen het eind van de arbeid...
Tegen dat we in het ziekenhuis waren kwamen ze als ik geluk had 2 minuten uit elkaar, als ik geen geluk had, waren er 3 vlak na elkaar. De vroedvrouw wilde mee eerst nog in een arbeidskamer installeren maar voor ik op het bed lag, had ik al 3 weëen gehad, dus ben ik maar meteen naar de verloskamer gebracht. Het was toen 3u30 en ik had 4 a 5cm ontsluiting. Toen wisten we: het gaat hier vooruit gaan. En dat stelde mij wel gerust. Ik was voor dat moment een beetje aan het paniekeren, want geloof me, dat ging ik geen uren vol houden!
Om het verhaal wat in te korten: om 5u05 was Laurens geboren. De gynaecoloog van wacht was opgeroepen, maar kwam 5 minuten laten pas binnen... 8) De vroedvrouw was wel gelukkig nog eens een baby 'op te vangen'.
Laurens is een flinke jongen van 3kg850 gebleken en 52cm. Dat het geen kleintje ging worden, wisten we wel. Dit was zo een beetje het verwachte gewicht en grootte.
Hier vind ik hem echt op Stijn lijken...
Al bij al was het een heel intense bevalling omdat het van in het begin volle bak was en er geen tijd was om te recupereren. Maar zo is het wel heel snel gegaan en al bij al had ik daar op voorhand wel voor getekend. Liever dat dan uren en uren om de 10min een wee en dan 20 uur bevallen. Nu was ik niet zo uitgeput.
De vroedvrouw grapte wel dat ik bij een tweede kind zou moeten opletten om op tijd in het ziekenhuis te geraken.
En nu kunnen we ten volle genieten van onze droombaby.
Ennu... ik vind Laurens een hele mooie naam! Geniet van jullie wonder!! 
