Barfplaats.nl

Schoonmaken, opruimen, alles netjes houden..... Ik kan het niet.

Als zestien jaar, zolang we hier in dit huis samenwonen lukt het me niet. En ook vroeger thuis niet toen ik nog bij mijn moeder woonde, lukte het niet om mijn kamer netjes te houden. Opruimen? Dat zijn vooral stapeltjes maken.... en waar moeten die stapeltjes naar toe?

Schoonmaken doe je als alles is opgeruimd..... maar wanneer maak je dan schoon als je niet kunt opruimen?

En als ik opruim, echt opruim, dan ben ik een hele middag bezig met dat ene hoekje. Ja, dan ziet dat kleine stukje van dat hele grote huis dat we hebben er echt tiptop uit, maar dan heb ik echt geen tijd meer voor de rest....

Dus na zoveel tijd, zoveel discussies, zoveel frustraties heb ik eindelijk na veel denkwerk en overwegingen een hulp in handen genomen. Voorheen had ik de hulp van mijn moeder nog, onder het mom van gezellig een ochtendje samen: zij maakte schoon, terwijl ik de rommel op ging ruimen die we dan tegen kwamen. Nu heeft ze die tijd niet meer en haar spaarzame tijd die ze vrij heeft wil ik haar echt niet vragen.

Gisteren kwam ze voor het eerst, de hulp in de huishouding. Wat voelt dat vreemd, beschamend, maar zo fijn om die stok achter de deur te hebben.

Nu kan ik wel weer gericht en achter elkaar wat doen, zonder afgeleid te zijn van al die spulletjes in mijn huis.

Als ik alleen op ga ruimen kom ik zoveel dingen tegen die dan toch echt veel belangrijker, leuker, interessanter zijn.... dat ik vergeet waar ik eigenlijk mee bezig was. Ben ik links aan het opruimen, moet dat naar rechts, kom ik daar weer wat tegen wat naar boven moet en boven vergeet ik waar ik eigenlijk mee bezig was....

Maar gisteren na ruim drie uur een hulp in huis was het zo fijn om nadien te zien wat er allemaal gebeurd was in zo'n korte tijd! Ook vanochtend toen ik uit bed kwam.... heerlijk! Opgeruimd! Schoon! 


Herkenbaar?

ja helaas wel,ik word echt iebel van mezelf.
ik begin in de keuken en na een uur sta ik opzolder. ik werk nu maar met lijstjes. 

Lijstjes, ja dat ken ik    Die maak, raak ik kwijt, vergeet ik, komt niet uit, doe het toch anders....

Over twee weken komt ze weer. Ik heb me voorgenomen om in ieder geval één hoekje op te ruimen voor ze komt en wat er gedaan is bij te houden. Ze is de stok achter de deur  zonder dat ik haar daarmee te kort doe, want wat ze gedaan heeft in die drie uur, zou voor mij minstens het dubbele aan tijd kosten, ik denk zelfs driedubbel 

We hebben afgesproken dat zij schoonmaakt waar het kan en ik ondertussen opruim. Ik ga voor haar uit, zoals ik dat gewend was samen met mijn moeder. En ik geloof dat ze daar geen problemen mee heeft. Het klikte volgens mij best. Want ook dat was even spannend vond ik. Een vreemde in huis, die ik heel even gesproken had aan de telefoon.

Yep heel herkenbaar

Ik vind dat je best trots op jezelf mag zijn met wat je nu bereikt hebt!

Maar daar mag je toch trots op zijn!
Herkenbaar ook vind ik zelf dat ik heel goed bezig geweest, heel druk schoonmaken, opruimen.  Komt manlief en roept dan dat het een puinhoop is

Als iedereen alles alleen kon, was de wereld ook maar saai.
Heerlijk toch, dat je nu hulp hebt!

Natuurlijk kun je er ook gewoon trots op zijn, hoor... Je hebt maar wel even de stap gezet!

Dus bij deze:

Ik zou zeggen goed bezig 

Iedereen verwacht maar dat je alles perfect kan en zou moeten kunnen. Toevallig zit ik zelf net te zoeken naar een 'hulp' met 4 dieren en beide een eigen bedrijf komen we gewoon uren te kort in een dag en de tijd die we af en toe 'over' hebben zouden we liever leuke dingen doen dan weer het huis poetsen en opruimen.

O zo herkenbaar 
Knap van je om die stap te zetten en als het voor jou werkt is het toch goed. Ik kom ook steeds dichter bij de stap om iemand in huis te laten komen maar drempel is voor nu nog te hoog..... ooit komt dat nog wel. Tot die tijd tobben we maar aan 

Ik heb het redelijk opgeruimd, leer je wel na 3 newfpups die met hun 3 maanden overal bij kunnen 


Maar eh mijn buro op hetwerk was altijd nouja niet meer te zien    ik kon altijd alles perfect vinden totdat het opgeruimd moest worden en dan op stapels kwam, weg logica!!

Hier is het enigszins opgeruimd, en achter deurtjes vooral  Thuis heb ik er dan wel een hekel aan als er vanalles ligt, van mij mag het zo leeg mogelijk. Soms moet er een hele kast gesorteerd worden, dan kan ik er alles uitflikkeren en dan druk mee bezig gaan en ahlverwege heb ik er dan genoeg van....  dus ik herken het wel!
Zelfde geldt voor poetsen, dan ga ik iets te grondig doen en heb je geen tijd/ zin in de rest meer. Nope niet mijn hobby nee.
Toen ik ook nog werkte hadden wij ook poetshulp, nou dat is een partij fijn zeg!

Ik merk ook nu ik en mijn vriend beide fulltime werken dat het huishouden er nogal bij in schiet.
Toen ik nog studeerde deed ik dingen regelmatig even tussendoor zoals stofzuigen/afstoffen enzovoorts (studie ontwijkend gedrag  )

En dan heb ik nog maar een klein huisje met maar 1 poes als huisdier....

Je mag ook best trots zijn hoor. Herkennen en erkennen dat je een probleem hebt is stap 1 naar de oplossing. Succes!

Heeeeeel herkenbaar   

Ik kan heel goed stapeltjes maken van dingen die bewaard moeten worden, maar ze dan daadwerkelijk in ordners stoppen, nee, dat komt er niet van. Schoonmaken kan ik ook al niet, gelukkig is mijn echtgenoot daar een kei in. Die kan werkelijk in 3 uur het hele huis spic en span hebben, terwijl ik dan net het aanrecht in de was gezet heb of zo   

Ik kan wel aardig koken 

Geweldig voor je!!! 

En ik heb ook elke 2 weken een halve dag hulp van een geliefde vriendin. En het is ook voor de gezelligheid maar als ze weg is, is mijn huis weer keurig. Nu heb ik als "voordeel" dat ik absoluut niet tegen rommel kan (dat wordt volgende week nog wat Nynke, OPRUIMEN!!!) en daarom alles snel opruim. Maar oh oh oh als er rommel om me heen ontstaat, dan zie ik echt door de bomen het bos niet meer.