Pffff.. Wat ik gisteren nou weer heb meegemaakt..
Mijn grasparkietje (9 jaar) had poep aan zijn achterkant. Ik de dierenarts bellen met het verhaal dat hij dat had, maar verder heppie-de-peppie is en nog gewoon zijn ding kan duidelijk maken. Zij mij verwezen naar een dierenarts die er meer verstand van had (daarom vind ik het zo'n fijne dierenarts) en ik gebeld. Uitgelegd dat mijn vogeltje zich helemaal gezond gedroeg, maar wel een plakkaatje poep had, wat ik schoon gemaakt heb. Verder is hij wel mager, maar dat is hij al altijd. De laatste tijd maakt het me niet meer zoveel uit en krijgt hij lekker trosgierst (wat vet is) en af en toe een snoepstaafje.
Assistente gaf aan dat ik later terug kon bellen en dat ik dan de dierenarts zelf aan de lijn kon krijgen. Dus bel ik netjes terug, verhaal weer gedaan, kreeg ik me toch een veeg uit de pan dat als ik dacht mijn vogel op trosgierst gezond kon krijgen, ik hem net zo goed meteen patat kon geven. En ik MOEST langs komen, want aan de telefoon kon hij natuurlijk niet zeggen of het een nierontsteking, leverontsteking, mijteninfectie, schimmelinfectie en nog meer van al die ziektes was...... (hij noemde er wel een stuk of 8 op )
Was dat nou echt nodig? Mij alleen maar angstig maken? Geloof mij, zo gauw mijn vogeltje ook maar iets bol gaat zitten, maak ik meteen een afspraak. Maar omdat hij nog zo blij was, vond ik dat zelf lastig beoordelen, dus vraag ik de mening van een professional. Dat er dan meteen op mijn angst wordt ingepraat vind ik echt gemeen.. Nou lijkt het net of het me niets kan schelen, terwijl die dierenarts hartstikke ver weg zit voor ons en als het beestje echt wat zou mankeren, hij nu vast al dood was, dus is die preek ook overdreven