Zolang je zorgt dat je geen lijders fokt, heb er ik geen moeite mee
Een drager heeft geen last van de 'ziekte' draagt het slechts met zich mee.
Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke
Romee schreef: Zolang je zorgt dat je geen lijders fokt, heb er ik geen moeite meeBen ik met je eens, maar dan niet alleen op de korte termijn geen lijders fokken, maar ook naar de lange termijn kijken
Een drager heeft geen last van de 'ziekte' draagt het slechts met zich mee.
Boeffie Blafmans schreef: Ik geloof niet in de situatie dat een lijder geen interessante nestgenoten heeft die geen lijder zijn en ook een goede bijdrage leveren aan het ras, waardoor het inzetten van de lijder niet nodig is. Ik geloof ook niet in de situatie dat er geen minder mooie showhonden, of minder goede sporthonden in het ras rondlopen, uit anderen 'lijnen' die niet worden ingezet omdat ze minder mooi en minder sporterig zijn, maar die wel kerngezond zijn en een prima bijdrage leveren aan het ras, waardoor het inzetten van de lijder niet nodig is. Fokkers moeten leren om buiten de individuele hond en de individuele fokcombinaties te kijken. Dan zijn er plots legio meer mogelijkheden om de genenpool breed te houden en het ras gezond. En dan is het inzetten van een lijder gewoon niet nodig.Ik ken wel 1 situatie die in mijn ras voor zou kunnen komen: een nieuwkomer. Dan heb je dus geen verwantschap met de rest van de populatie. En dat is bij een kleine genenpoel van veel groter belang dan het feit dat er allemaal dragers uit komen. Maar inderdaad, verder zijn er maar weinig andere situaties waarbij de lijder toch bijzonder interessant is om ondanks het lijden aan die aandoening in te zetten
Boeffie Blafmans schreef: Ik geloof niet in de situatie dat een lijder geen interessante nestgenoten heeft die geen lijder zijn en ook een goede bijdrage leveren aan het ras, waardoor het inzetten van de lijder niet nodig is. Ik geloof ook niet in de situatie dat er geen minder mooie showhonden, of minder goede sporthonden in het ras rondlopen, uit anderen 'lijnen' die niet worden ingezet omdat ze minder mooi en minder sporterig zijn, maar die wel kerngezond zijn en een prima bijdrage leveren aan het ras, waardoor het inzetten van de lijder niet nodig is. Fokkers moeten leren om buiten de individuele hond en de individuele fokcombinaties te kijken. Dan zijn er plots legio meer mogelijkheden om de genenpool breed te houden en het ras gezond. En dan is het inzetten van een lijder gewoon niet nodig.Ik kan je geen ongelijk geven. In theorie. Maar de praktijk ligt gewoon anders en daarom gaat dit verhaal niet op vind ik. Wij hebben veelal kleine nesten, maximaal 4 of 5. Zeg even in een gunstig geval dat je dus 3 reuen in een nest zou hebben, waarvan er 1 de hond is die je wil gebruiken maar wat dus niet zou kunnen omdat hij lijder is. Dan is het ten eerste nog maar de vraag wat die andere 2 zijn. In een gunstig geval beide dragers. Maar hoe kom je daar achter? Door beide honden te laten testen. Op wiens kosten? Stel ik neem dat op me, ben ik 160 euro verder. Dan moet zo'n reu nog helemaal in orde zijn, lichamelijk. Dus geen schoonheidsfoutjes. Dan moeten die eigenaren, wat gewoon altijd particulieren zijn, nog willen showen met zo'n hond. Ringtraining, beestje moet dat nog een beetje knap doen ook want met minder dan een zg. mogen we niet fokken. Weer kosten. Moeten alle reguliere lichamelijke onderzoeken ondergaan die ook een duit kosten. En stel dat aan het eind van de rit er 1 puntje is waardoor ik hem niet mag gebruiken? Dan hebben die mensen een hoop kosten gemaakt, om niks. Oftewel, veel particulieren beginnen hier niet aan en om niet te vergeten acht ik de kans ook nog erg groot dat van die 2 nestbroers er op de fokgerechtige leeftijd van zeg 2,5 - 3 jaar er 1 al gecastreerd is....
Jantina schreef: Ik kan je geen ongelijk geven. In theorie. Maar de praktijk ligt gewoon anders en daarom gaat dit verhaal niet op vind ik. Wij hebben veelal kleine nesten, maximaal 4 of 5. Zeg even in een gunstig geval dat je dus 3 reuen in een nest zou hebben, waarvan er 1 de hond is die je wil gebruiken maar wat dus niet zou kunnen omdat hij lijder is. Dan is het ten eerste nog maar de vraag wat die andere 2 zijn. In een gunstig geval beide dragers. Maar hoe kom je daar achter? Door beide honden te laten testen. Op wiens kosten? Stel ik neem dat op me, ben ik 160 euro verder. Dan moet zo'n reu nog helemaal in orde zijn, lichamelijk. Dus geen schoonheidsfoutjes. Dan moeten die eigenaren, wat gewoon altijd particulieren zijn, nog willen showen met zo'n hond. Ringtraining, beestje moet dat nog een beetje knap doen ook want met minder dan een zg. mogen we niet fokken. Weer kosten. Moeten alle reguliere lichamelijke onderzoeken ondergaan die ook een duit kosten. En stel dat aan het eind van de rit er 1 puntje is waardoor ik hem niet mag gebruiken? Dan hebben die mensen een hoop kosten gemaakt, om niks. Oftewel, veel particulieren beginnen hier niet aan en om niet te vergeten acht ik de kans ook nog erg groot dat van die 2 nestbroers er op de fokgerechtige leeftijd van zeg 2,5 - 3 jaar er 1 al gecastreerd is....Ik begrijp het plaatje wel hoor, zoals je het schetst. En dat het heel moeilijk kan zijn. Toch zie ik het anders. Ik zie veel meer mogelijkheden dan nu worden benut. Als we elkaar nu eens niet meer zo erg zouden beperken door te verwachten dat een reu en teef zich op allerlei fronten hebben bewezen met een verzameling certificaten en uitslagen (die vind ik grotendeels gebakken lucht zijn), enkel in pups geinteresseerd zijn als pa en ma kampioen dit en dat zijn, dan hoeft het helemaal zo ingewikkeld en duur niet te zijn. Een mentaliteitsverandering is daarvoor nodig, maar die is niet makkelijk nee.
Ik vind het dus een beetje flauw belerend klinken dat fokkers niet achter de mooiste of beste aan moeten lopen (wat dat bedoel je neem ik aan), het gaat er meer om, wat is er inzetbaar uit die lijnen? En dat is in onze huidige hondencultuur nog niet zo makkelijk.
Boeffie Blafmans schreef: Ik begrijp het plaatje wel hoor, zoals je het schetst. En dat het heel moeilijk kan zijn. Toch zie ik het anders. Ik zie veel meer mogelijkheden dan nu worden benut. Als we elkaar nu eens niet meer zo erg zouden beperken door te verwachten dat een reu en teef zich op allerlei fronten hebben bewezen met een verzameling certificaten en uitslagen (die vind ik grotendeels gebakken lucht zijn), enkel in pups geinteresseerd zijn als pa en ma kampioen dit en dat zijn, dan hoeft het helemaal zo ingewikkeld en duur niet te zijn. Een mentaliteitsverandering is daarvoor nodig, maar die is niet makkelijk nee.Het heeft niet eens te maken met kampioenen, slechts de eisen die de fokvereniging stelt... en ja, bij ons is het gebruikelijk om via de vereniging te fokken. Het gevaar van achter een reu aanhollen is tegenwoordig ook niet meer zo groot toch, met de dekbeperkingen? Bij ons mag een reu 2x pet jaar dekken max.
Lizzy schreef: Maar met zo'n klein ras, waar is 2 keer per jaar dekken op gebaseerd? Zijn er berekeningen gemaakt, om de aangroei van inteelt te beperken? En helpt deze beperking dan? Ik vind 2 keer per jaar nog erg veel klinken.De 2x per jaar geldt niet alleen voor NL, ook daarbuiten. En de Raad.... tsja, waar die zich nou echt mee bezig houden is een algemeen raadsel volgens mij.
Overigens ben ik het wel met je eens hoor Jantina. Maar ik vind eerlijk gezegd dat in het algemeen fokkers niet genoeg verstand van zaken hebben om al dit soort dingen in hun eentje uit te knobbelen. En daar zouden de RV's bij moeten helpen, gesteund door de Raad van Beheer. Waar dan een groep genetici zit om met de Raad en de RV te kijken wat wijsheid is. In je eentje kun je toch geen ras redden. Maar nee, de Raad houdt liever lezingen over BARF met mevrouw Plantinga :-X ::)
Jantina schreef: Het heeft niet eens te maken met kampioenen, slechts de eisen die de fokvereniging stelt... en ja, bij ons is het gebruikelijk om via de vereniging te fokken. Het gevaar van achter een reu aanhollen is tegenwoordig ook niet meer zo groot toch, met de dekbeperkingen? Bij ons mag een reu 2x pet jaar dekken max.Dat gevaar is zeker een stuk kleiner geworden ja. Voor mij persoonlijk, in mijn ras, is 3 keer dekken per reu het maximum. Maar veel liever kies ik een reu die helemaal nog niet gedekt heeft en dat ook niet meer gaat doen. En ja, dat kost meer moeite, want je moet dan zelf extra geld uitgeven om een reu getest te krijgen (ringtraining en showen is bij mij niet aan de orde, ik vind dat totaal niet interessant, dus dat scheelt natuurlijk wel al wat in de kosten en hetzelfde geldt voor sportuitslagen, die hoef ik ook niet, tenzij het bij de kennelclub verplicht is natuurlijk, dan moet je wel), of de eigenaar bereid krijgen dat te doen. En dat moet maar net haalbaar zijn en lukken. Ik weet heel goed hoe moeilijk dat is. Ben al vaak tegen een dichte deur aangelopen wat dat betreft. Maar toch, is dat niet haalbaar, en is mijn enige andere keus een lijder in te zetten, mwoah, denk dat ik dan liever gewoon geen nest doe. Of een ander ras inkruis. Of dat beter is dan een lijder inzetten? Ik weet het antwoord ook niet. Mijn gezonde verstand zegt van wel, maar dat betekent nog niet dat het ook zo is. Het word mij allemaal steeds onduidelijker, ipv duidelijker met meer ervaring die ik opdoe ...
