Soms heb je een periode dat alles tegen zit. Al sinds Angie is ingeslapen gaat het niet lekker. Angie had in het laatste half jaar van haar leven de neiging om zomaar te happen naar sommige mensen. Of ze negeerde ze totaal. Zo heeft ze gehapt naar mensen die kort daarna zijn overleden. Twee keer bleek dat die mensen kanker hadden. Zelf had ze dat ook. Met mijn moeder had ze iets, wat wist ik niet. Toen we Angie lieten gaan kreeg ik een 5 door. Kon er niks mee. Angie is op 25 juni ingeslapen. Nu komt het 5 maanden later kreeg mijn moeder een lichte tia bij mij in de trimsalon. Heb gelijk alles naar huis gestuurd en ben met mam naar de dokter gegaan. Dit was op 25 november. Op 5 december kwam weer dat nare gevoel en ik zei tegen mijn broer dat ik bang was dat mama de kerst niet zou halen. 11 december ging mijn moeder met vermoeidheid klachten naar het ziekenhuis. Slecht nieuws. Tumor gevonden bij de longen en in de lever. Leverpunctie gedaan en op 17 december te horen gekregen dat mama niet lang meer te leven had. Er werd gevraagd of ze nog een laatste wens had. Amper een week later op eerste kerstdag is mama overleden. Op 5 januari was ik bij de crematie van de schoonmoeder van mijn vriendin en toen viel in de koffiekamer van het crematorium iemand dood neer. Hartinfarct. Weer 5dagen later kon Avalon ineens niet meer lopen. Tumor in het polsgewricht. Gisteren het bericht gekregen dat de tweelingzus van mijn moeder is opgenomen in het ziekenhuis met ernstige benauwdheid en hevige buikpijn, kan van stress zijn omdat ze het verlies van haar zus, mijn moeder dus niet kan verwerken. Hoeveel kan een mens hebben? Avalon is inmiddels een hondje van de dag. Als die nu ook nog gaat zit ik er helemaal door
Renate,als mede inwoonster van het dorp waar jouw ouders wonen heb ik het bericht gehoord van het overlijden van je moeder.
Toevallig zie ik je pap regematig fietsen met Enjoy,en ik heb met hem te doen.
Ik wens je heel veel sterkte en kracht in deze moeilijke tijd!
Tja Inge, pap probeert het normale leven weer "gewoon" op te pakken. Het is in zo'n korte tijd gegaan allemaal. Mam heeft amper de tijd gehad om te beseffen dat ze dood ging. Pas 17 december kwam het vernietigende bericht we kunnen niets meer voor u doen als u naar huis gaat kunt u dat het beste morgen doen want na het weekend kan het al te laat zijn. Dat komt binnen als een bom. En dan bij de Voice een dag later het lied zeg me dat het niet zo is. Gelukkig heeft de tweelingzus van mijn moeder niks ernstigs (voor zover je longemfyseem niet ernstig kan noemen). Voorlopig ontsteking remmers en aan de beademing blijven. Pap vind het trouwens fijn als je hem aanspreekt
dat murphy maar snel mag vertrekken en de zon weer voor je mag schijnen
jeetje dat is wel erg veel narigheid! 
