[hannabelgje]

Jip is al langer ziek. Ik vind het heel moeilijk om te bepalen wanneer het genoeg is geweest. Het ene moment denk ik dat hij er aan toe is en het volgende moment steelt hij heftig grommend Wasabi zijn eten. Ik weet het echt niet meer.
Waar trekken jullie de grens?

[monster]

Ik weet hoe moeilijk het is, maar vreemd ge noeg heeft Dribbel zelf aangegeven, dat het genoeg was. We hebben er maanden omheen gedraaid en toen de dag er was, wisten mijn man en ik beiden dat het goed was. Dribbel is zelf naar binnen gelopen, heeft de dierenarts gelikt, de kop op de poten gelegd en ingeslapen.

[hamada]

Hier ook die ervaring: zowel met honden als met katten.. Ze gaven zelf aan dat het niet meer ging en zijn rustig ingeslapen. Ook zij hadden wisselende momenten, maar het definitieve moment was onmiskenbaar.

[zhiva]

Het moeilijkste moment in ieder dierenleven lijkt me, is deze beslissing moeten maken. 
Bij mij is het tijd als ik merk dat ze pijn hebben, geen plezier meer in het leven hebben of wanneer het een dieronwaardig bestaan wordt.
Wanneer dit precies is, kan alleen jij weten. Jij bent altijd bij je beestje en kent je lieverd het allerbeste.

Ik heb bij Gentle, mijn laatste schotse terrier heel vaak gedacht "was het niet te snel, heb ik alles geprobeerd en had hij niet nog...."
Na nog een keer bellen met mijn DA sprak hij de beruchte woorden "beter één dag te vroeg, dan één dag te laat" Hier houd ik mezelf dan ook aan vast. Hij heeft geen echte pijn gekend, hij heeft zich alleen heel ziek gevoeld. En ik heb daar nu vrede mee.

Sterkte Hanna, dit blijft een moeilijke beslissing, wanneer je deze dan ook neemt.

[Borke]

Ik heb bij Gentle, mijn laatste schotse terrier heel vaak gedacht "was het niet te snel, heb ik alles geprobeerd en had hij niet nog...."
Na nog een keer bellen met mijn DA sprak hij de beruchte woorden "beter één dag te vroeg, dan één dag te laat" Hier houd ik mezelf dan ook aan vast. Hij heeft geen echte pijn gekend, hij heeft zich alleen heel ziek gevoeld. En ik heb daar nu vrede mee.

Dat is precies mijn gedachte hierover en dat schoot me meteen te binnen toen ik het eerste bericht las.

Dieren laten slecht pijn en lijden zien.
Ik heb nooit het gevoel gehad dat het te vroeg was dat die beslissing genomen was.

Wat wint een ziek, zwak dier bij die paar dagen, weken, maanden extra?
We doen het voor onszelf, dat wachten en twijfelen.
Voor ons sterven ze altijd te vroeg en we willen ze niet missen... 

Sterkte, want dit zijn rotproblemen!

[orinake]

hangt van de situatie af en van het dier ook :s
Dat kan grof klinken maar om het even te verduidelijken:
Rocksy: ex broodfokteef, ondanks de zorgen nog steeds onrustig bij vreemden, op leeftijd: kreeg baarmoederontsteking, werd geopereerd, 2 weken later groot gezwel. Dus terug onder het mes, en voor ik de uitslag daarvan had zat er al een nieuw gezwel klaar... Bleek kanker graad 4.
Toen heb ik de beslissing genomen het nieuwe gezwel  niet meer te laten weghalen, maar haar laten genieten van haar laatste dagen/weken...
De dag dat ze bij het uit de zetel springen door der achterhand ging heb ik beslist dat het tijd was om haar een laatste wandeling te geven en haar nog in de watten te leggen en savonds dan naar de DA vertrokken...

Bij Tristan ben ik 3 maand blijven vechten, tot hij zelf aangaf niet meer te willen eten, ook geen fastfood meer (kippets  )
Dat was voor mij de moment om te zeggen ok hier houd het op...
Hij was echt op, zijn kaarsje was uit.

[hannabelgje]

Dat is precies mijn gedachte hierover en dat schoot me meteen te binnen toen ik het eerste bericht las.

Dieren laten slecht pijn en lijden zien.
Ik heb nooit het gevoel gehad dat het te vroeg was dat die beslissing genomen was.

Wat wint een ziek, zwak dier bij die paar dagen, weken, maanden extra?
We doen het voor onszelf, dat wachten en twijfelen.
Voor ons sterven ze altijd te vroeg en we willen ze niet missen... 

Sterkte, want dit zijn rotproblemen!

Daar heb je wel een punt ja. Aan de ene kant gun ik hem zijn gelukkkige momenten, aan de andere kant weet ik dat hij zich slecht voelt.
Het doet mij meer pijn om hem zo te zien dan om hem te laten gaan. Hij is een schaduw van de kater die hij was. Het is moeilijker omdat hij nog zo belachelijk jong is.
Hij kan wel nog enorm genieten van een kuikentje. 

[smulpaap]

Dat zijn rot dingen Hanna .
Maar mijn ervaring is wel dat als je een dier nog op tijd in laat slapen , dat je daar een later een beter gevoel bij hebt
Stel Jip wordt doodziek en je moet holder de bolder naar de d.a

En wij mensen blijven (als we niet oppassen ) onze grenzen verleggen
Zie je wel , hij geniet nog van zijn kuikentje
Dieren zijn zo hard voor zichzelf

Met Milo vonden wij het indertijd ook moeilijk . Maar op een gegeven moment ging de knop om , en zeiden we, het is genoeg
Hij was wel oud , maar nooit ziek geweest en altijd zo vitaal
En dan heb je ergens nog een klein sprankje hoop . Want hij is zo sterk (geweest )

Wij hebben jaren geleden eens te lang gewacht met een hond , we hebben er nog altijd een rotgevoel over
Maar we hebben er ook van geleerd . beter iets te vroeg dan een dag te laat

Sterkte met het nemen van je besluit 

[zhiva]

Hanna,

ik denk dat je zelf het antwoord al wel weet.... 

[Borke]

Het is alweer 12/13 jaar geleden dat wij Cara hebben laten inslapen.
Een prachtig Maine Coon poesje van 14 maanden.
Zo'n ontzettend leuk en vrolijk poesje, speels, levendig.
Helemaal uit Amerika kwam ze bij ons en ik was dol op haar.

Haar hart was goed getest, heupen ook, alle bloedonderzoeken waren goed.
En toch...

Ik wist dat er iets niet klopte, ik voelde het.
Ze groeide niet goed, zoals te verwachten was bij een poes uit haar lijnen.
Ze werd ook maar niet krols.

Opeens wist ik het, ik voelde iets in haar buik wat niet klopte en ik dacht: dit is natte FIP.
Daar waren we eerder een kater aan verloren en die heeft, omdat we het te laat doorhadden, vreselijk geleden.

Die zaterdag dat ik het bij Cara voelde, zijn we direct naar de waarnemend DA gegaan.
Punctie van buikvocht toonde dik stroperig geel vocht.
Wat dat ook was, dat was heel ernstig en zou veel lijden betekenen.
Meteen lieten we haar inslapen.
Een poesje wat nog spinde, kroelde, goed at, speelde...

Sectie wees inderdaad natte FIP uit en ik was blij dat we meteen gehandeld hadden, hoe moeilijk het ook was 

Ik sluit me dus bij Smulpaap aan...

[Martine-Tom]

Ik heb er eigenlijk nooit heel hard over gedacht, met zieke dieren schiet het wel door je hoofd, maar er komt gewoon een moment dat je opstaat, naar hem kijkt en weet "het is klaar" en vooraf is het heel lastig om te denken waar die grens ligt is mijn ervaring.
Tuurlijk observeer je en kijk je naar het welbevinden en geluk van het dier, maar hét moment...dat komt, en dan weet je gewoon dat dat het juiste is.
Sterkte 

[Sultan]

Je weet het gewoon als het tijd is... Jij kent jouw dier het beste en je gevoel hierover is juist. Je moet er alleen op durven vertrouwen en dat is moeilijk/pijnlijk.

[Neally]

Oh, wat zijn dit moeilijke beslissingen. Want misschien gaat het morgen toch ineens veel beter met hem>?
Ze zijn zo goed in het verbergen wat er echt met hun lijf aan de hand is als ze pijn hebben.
Hanna, ik wens je sterkte een wijsheid.

Mijn kater had een gezwel in zijn mondje, dat heb ik één keer laten verwijderen.
Bij een bezoek aan de da bleek kart daarna bleek dat het absurd snel groeide.
Voordat hij helemaal ziek ervan was besloten dat ik hem het erge ziek zijn niet aan wilde doen.
Een kater waar je aan de buitenkant niet kon zien dat hij ziek was, maar in zijn mondje was de woekering al aan de gang.
Ik denk nog zo vaak aan hem, heb mij heel schuldig gevoeld. Weet dat het voor hem het beste was.

[Lil]

Als het dier het zelf aangeeft of als ik bij de da de diagnose krijg dat het binnen no time erg slecht zal gaan  met het dier. In dat laatste geval hebben mijn ouders wel eens een ogenschijnlijk haast gezonde hond laten inslapen, wij wilden niet wachten totdat hij door de kanker enorm ziek zou worden (pijnklachten waren er al, anders hadden wij niet bij de da gestaan).

[Kaela]

Misschien ben ik gek, maar je hebt Jip weken geleden mee naar huis genomen om te sterven en hij is er nog steeds. Met ups en downs, maar als ik het zo hoor toch best wel veel ups. En ik kan me goed voorstellen dat je daardoor in die twijfel blijft hangen.

Zou je hem niet nog 1 keer laten checken, kijken hoe alles ontwikkeld is? Misschien niet super uitgebreid, maar een bloedbeeld ofzo. Kijken of dat je gevoelens bevestigd of hele nieuwe opties geeft.

Verder sluit ik me wel bij de rest aan, beter te vroeg dan te laat. Als het om lijden en beperkte tijd gaat, dan heeft die tijd wat mij betreft geen toegevoegde waarde meer.