- wo 03 dec 2014, 21:34
#3033121
En alsof het allemaal nog niet erger kon...
We zijn al twee dagen bezig om weer aan het rijden te komen. Vandaag hadden we alles compleet. Punt is dat wij rijden met een voortuig, en die moet aan een singel met een ringetje, maar die hadden we niet.
Ik dacht, ik maak dat voortuig met een extra riempje vast. Doe ik bij mijn andere paard altijd.
Aerro vond het irritant en liep naar zijn buik te slaan toen ik erop zat. Ik rijdt Gert zijn paard altijd los, omdat hij niet kan hebben dat een paard fris is en vlugger dan anders. Maar dat riempje, dat zat hem echt niet lekker. Ik dacht, ik help hem even, en trek dat voortuig los. Ik stap af, buk om naar dat riempje te kijken en bam!
Hij slaat me vol in mijn gezicht. Alles werd zwart, ik viel. Manlief stond te schreeuwen van schrik.
Oke, geen paniek. Ik was helder genoeg om te roepen wat hij moest doen: de ambulance bellen. En zo werd ik niet lang daarna afgevoerd.
Mijn neus ligt in puin. En aangezien die totaal gereconstrueerd is na een zwaar ongeval, was dit zo ongeveer het ergste wat er kon gebeuren. Ik ben nu weer thuis, want het is niets levendsbedreigends, met een gebroken (of verbrijzelde) neus vol tampons. En pijn. Heel veel pijn.
Verder lijkt de schade mee te vallen. Gebit, kaak en oogkassen zijn oke.
Pfffff.... Hoeveel ellende kan een mens hebben?