Barfplaats.nl

Vandaag was een rare en bijzondere dag.
Ons bedrijf is gefuseerd en volop in reorganisatie.
60% van de functies vervalt of wordt voor meer dan 35% gewijzigd.
Er komen dan voldoende nieuwe functies voor iedereen, maar daar moet dan op gesolliciteerd worden met assessment etc.
Veel mensen die dol op hun werk zijn, kunnen dat nu niet meer doen, omdat alles verandert.

Voor de organisatie is het een goede zaak en voor de klanten ook.
In een groot deel van het bedrijf verliep alles veel te ambtelijk en veel te traag, dus het is ook echt drastisch veranderen of verzuipen.
Al met al een goede zaak.

Maar... dan de menselijke kant...
Vanmiddag hadden wij een bijeenkomst waarin de nieuwe organisatie werd geschetst.
In principe was het merendeel al bekend, maar nu is het definitief.
Daarna kreeg iedereen een brief waarin stond of je een functievolger bent of dat je moet solliciteren.
Op zich had iedereen wel kunnen aanvoelen waar men terecht komt, maar als het definitief is, komt het hard aan.
Huilende mensen op het toilet...

Daarna met zijn allen napraten onder een borrel...
Raar gevoel.

Ja, ik ben voor mijzelf en ons team blij.
Wij hebben als weinigen een ongewijzigde functie en blijven exact hetzelfde doen.
Maar je kunt niet echt blij zijn, met zoveel collega's om je heen voor wie het zo anders uitpakt.

Al met al een hele rare dag.
Op FB wil ik het niet eens delen, want daar zitten ook collega's op en ik wil het voor hen niet wranger maken.

Voor mijzelf een gevoel van rust, uiteindelijk ben ik degene in huis met een vaste baan en die heb ik nu behouden.

Inderdaad met gemengde gevoelens zo zeg. Voor jezelf en jouw team blijdschap en opluchting, maar voor andere collega's moeilijk of verdrietig.

Toch wil ik je van harte feliciteren Astrid.

Pffff heftig zeg. Voor allemaal. Ik zou niet weten wat ik tegen mijn collega's moest zeggen, als ik zelf mijn baan kon houden en zij niet 
Wel fijn dat jouw baan gewoon blijft bestaan, gefeliciteerd daarmee!

Bedankt dames 

Ik ben ook heel blij voor onze groep.
Nu maar hopen dat onze assistentes weer voor ons kunnen werken, dat moet haast wel, want ze zijn vrijwel onmisbaar voor ons.
Hetzelfde geldt voor onze manager.

Jakkes, dit zijn zware dagen.
Je zit er zo dubbel in.
Blij zijn voor jezelf, maar ook verdrietig om collega's voor wie er veel veranderd.
En de spanning die er aan vooraf gaat is ook slopend.
Dan komt zo'n ontlading keihard aan.
Dan is blijheid niet de stemming die in jou overheerst.

Wat lijkt me dat vreselijk moeilijk om te zien, al die collega's die hun baan kwijt zijn,
zoveel emoties, mensen met wie je al zo lang samenwerkt 
Voor jou natuurlijk gefeliciteerd 
Voor degenen die geen werk meer hebben straks hoop ik dat er ergens toch een passende
baan te vinden is!

O zoooo herkenbaar. Speelt bij ons ook, alhoewel wij nu per 1 september IN de nieuwe organisatie zitten. Bij ons moesten er 70FTE uit op de 450. En als je functie 25% of meer wijzigde opnieuw solliciteren. Bij ons als incasso zijnde veranderde het geen 25% maar moesten er wel 2 FTE uit....en wij zijn afgespiegeld. Ik wist in april dat ik mocht blijven. En ook bij ons vele huilende mensen op het toilet. Ik was en ben er nog steeds niet echt "blij" mee. Natuurlijk de financiele zekerheid is prettig maar verder afijn de afgelopen maand veel afscheidsmails van mensen die ik al ken zo lang ik daar werk (13 jaar) en mensen die nog langer daar gewerkt hebben weg, gewoon weg. Zoveel bekende gezichten gewoon weg. Ik weet dus een beetje hoe je je voelt en wil je veel sterkte wensen want er zal nog menig woord over gesproken gaan worden op de werkvloer!

Ook hier herkenbaar. Er zijn al 100 mensen uit bij ons en begin volgend jaar zijn wij zelf aan de beurt. De sfeer veranderd enorm in zo'n periode.

Ja Cindy, zo is het wel inderdaad.
Ook dat is heel dubbel... aan de ene kant heeft ons team zoiets van kunnen we ons nu eindelijk gewoon weer op ons werk concentreren en verder gaan.

Aan de andere kant is het zuur voor de anderen.
Overigens is er voor iedereen een plek die zich kan kwalificeren, maar niet iedereen zal zich willen aanpassen van een relaxed baantje naar gewoon flink werken.

Op zich krijgt een aantal mensen wel wat hun toekomt op deze wijze, maar als je een lagere functie hebt, dan volg je toch sneller de massa, dan is dit wel heel zuur...

Al die afscheidjes van mensen die je al zo lang kent, net wat je zegt Cindy!
Het begint donderdag al met een etentje met onze vroegere directeur, terwijl zij zich de blubber heeft gewerkt.
Ik zie ook wel dat ze niet competent is om deze veel grotere organisatie te leiden, maar ik zal haar missen.

Sterkte Cindy en Monster
Je kunt het pas echt goed indenken als je het doorleeft en al ben ik voor 95% niet bang geweest voor mijn baan, die 5% knaagt dan toch en de opluchting blijft zo toch wat uit.
Op zich voelt dat ondankbaar en raar, maar ook weer respectvol

Vreselijk is dat.. Arme mensen en die onzekerheid is gewoon moordend.

Jeetje, lijkt me echt verschrikkelijk. . Sterkte met de nieuwe situatie

Borke schreef: Ja Cindy, zo is het wel inderdaad.
Ook dat is heel dubbel... aan de ene kant heeft ons team zoiets van kunnen we ons nu eindelijk gewoon weer op ons werk concentreren en verder gaan.

Aan de andere kant is het zuur voor de anderen.
Overigens is er voor iedereen een plek die zich kan kwalificeren, maar niet iedereen zal zich willen aanpassen van een relaxed baantje naar gewoon flink werken.

Op zich krijgt een aantal mensen wel wat hun toekomt op deze wijze, maar als je een lagere functie hebt, dan volg je toch sneller de massa, dan is dit wel heel zuur...

Al die afscheidjes van mensen die je al zo lang kent, net wat je zegt Cindy!
Het begint donderdag al met een etentje met onze vroegere directeur, terwijl zij zich de blubber heeft gewerkt.
Ik zie ook wel dat ze niet competent is om deze veel grotere organisatie te leiden, maar ik zal haar missen.

Sterkte Cindy en Monster
Je kunt het pas echt goed indenken als je het doorleeft en al ben ik voor 95% niet bang geweest voor mijn baan, die 5% knaagt dan toch en de opluchting blijft zo toch wat uit.
Op zich voelt dat ondankbaar en raar, maar ook weer respectvol

Wij zitten nu dus in de eindfase of eigenlijk in de nieuwe opstartfase. Het is vreemd raar en dat heeft tijd nodig. (dit "geintje" was o.a. de reden dat ik die golden pup begin dit jaar heb afgezegd, nu is er dus wel weer, financiele, ruimte voor een pup een ook de beleving die daarbij hoort).

Er zal ook bij jullie nog heel wat water door de Rijn vloeien eer er weer een glad wateroppervlak is. Ik hoop voor je dat je dit redelijk rimpelloos doorkomt.
Overigens is alle stress er vermoedelijk bij mij mede schuldig aan dat ik nu met zo'n kneiter van een blessure loop. Stress en vermoeidheid spelen hier in een grote rol. Het gaat linksom of rechtsom dingen met je doen. En dit komt vaak pas daarna tot uiting...ik vond het een zeer heftige periode.

Sterkte met afscheid nemen van al je collega's die weg moeten of zelf vertrekken want ook dat gaat gebeuren.

Als ik deze berichten zo lees word ik nog banger voor de toekomst. Ik werk op de afd bedrijfsvoering van de Jeugdzorg, daar gaan grote klappen vallen, brrr.

Heel veel sterkte voor allen die er mee te maken hebben/krijgen.

Borke hartstikke fijn dat jij je baan hebt behouden, gefeliciteerd! (Hopelijk kan ik mezelf over een week of zes ook feliciteren)

Ohhhhh heel herkenbaar, ik zit nu in hetzelfde proces en het is alles behalve leuk 

Hopelijk weten wij in oktober wat, bij ons hangt het oa af van de subsidies van de gemeente en die zijn meestal in oktober bekend.
Maar ik ben helemaal op, stress weinig slaap en ik heb er echt een .....humeur van 

Gefeliciteerd....

Toch heel fijn voor jou, helaas niet voor je collega's.

Je hoort wel vaak wat anders, mijn zoon ook hup je mag gaan, gelukkig wel al snel een andere baan.,

Werk je ergens 29 jaar hup er uit , vreselijk allemaal.

Dochter geen werk haar vriend geen werk ... Valt allemaal niet mee voor de jongelui ( en ouderen)