[Michelle Vrolijk]

Vooralsnog lijkt me Stichting De Einder nog de beste optie als het reguliere circuit niet wil meewerken.
En inderdaad: waarom kan het niet anders en waar zijn we bang voor? Ik ben er een groot voorstander van om het uit de taboe-sfeer te halen en het zelf aan mensen over te laten.

[dinky89]

Tja, met geloof kan je je altijd afvragen in hoeverre medische zorg is toegestaan. Wanneer god bepaald dan zou je pook niet naar ziekenhuis of dokter mogen.
Je kan ook zeggen dat god de medische wetenschap heeft ondersteund maar ook de opties om de aarde te verlaten wanneer het niet meer gaat.
Vind het nogal vaag wat het criterium daarin is waar de grens ligt ;-)

Er zijn echter bij euthanasie zo enorm veel factoren die meespelen dat dit vrijwel niet goed vast te leggen is. Bij een relatief gezond persoon is de bedenk termijn van 2 weken juist goed in mijn ogen maar voor iemand in laatste fase van kanker duren 2 weken een eeuwigheid.
Denk daarom dat het ook enorm verschilt per geval hoe ermee om gegaan moet worden.
Die vrouw van 99 die klaar is met het leven, waarom zou zij niet gewoon mogen gaan? Ze heeft immers een prachtige leeftijd bereikt. Nu moest haar zoon het doen en werd hij nog vervolgd ook :-(

[zurca]

Jeetje Lizzy... wat erg.

Ik zie nu mijn oma, wachtend op de dood, in een verpleegtehuis zitten. In een rolstoel, ze kan niets meer...Alzheimer heeft ze ook. En dan denk ik " zo zou iemand toch niet moeten mogen leven..."
Zo wil ik niet de laatste jaren van mijn leven slijten... Ik zou ook gewoon een pil willen slikken als het genoeg is geweest, als het leven niets meer te bieden heeft. Ik heb geen kinderen, de ouderenverzorging wordt steeds verder bezuinigt, ben niet rijk dus kan me later geen luxe oord betalen om te laten verzorgen.. Nee geef me dan maar gewoon een pil, dan kost ik niks meer en dat is toch eigenlijk wat de ministers willen; werken tot je 67ste en sterven op je 68ste dan breng je het meeste op en kost je het minst

Maargoed dan ga je dus een euthanasieverklaring opstellen maar wat heb je er nu echt aan? Want als je zelf kan aangeven dat je er klaar mee bent dan ben je nog "te goed" maar als je in de situatie bent dat je niet meer kan aangeven dat het genoeg is dan mag het weer niet omdat je het zelf niet meer kan zeggen... tja

[Annemarie Rijnveld]

Jeetje Lizzy... wat erg.

Ik zie nu mijn oma, wachtend op de dood, in een verpleegtehuis zitten. In een rolstoel, ze kan niets meer...Alzheimer heeft ze ook. En dan denk ik " zo zou iemand toch niet moeten mogen leven..."
Zo wil ik niet de laatste jaren van mijn leven slijten... Ik zou ook gewoon een pil willen slikken als het genoeg is geweest, als het leven niets meer te bieden heeft. Ik heb geen kinderen, de ouderenverzorging wordt steeds verder bezuinigt, ben niet rijk dus kan me later geen luxe oord betalen om te laten verzorgen.. Nee geef me dan maar gewoon een pil, dan kost ik niks meer en dat is toch eigenlijk wat de ministers willen; werken tot je 67ste en sterven op je 68ste dan breng je het meeste op en kost je het minst

Maargoed dan ga je dus een euthanasieverklaring opstellen maar wat heb je er nu echt aan? Want als je zelf kan aangeven dat je er klaar mee bent dan ben je nog "te goed" maar als je in de situatie bent dat je niet meer kan aangeven dat het genoeg is dan mag het weer niet omdat je het zelf niet meer kan zeggen... tja

dit hangt dus af of je al een document hebt ondertekend ten tijde van wilsbekwaamheid, zo ja, dan kan er wel worden ge-eutaniseerd, maar dan moet je een meewerkende arts hebben...niet alle artsen werken hier aan mee...sommige wèl

[Lizzy]

dit hangt dus af of je al een document hebt ondertekend ten tijde van wilsbekwaamheid, zo ja, dan kan er wel worden ge-eutaniseerd, maar dan moet je een meewerkende arts hebben...niet alle artsen werken hier aan mee...sommige wèl

Tuurlijk. Wij konden gewoon geen arts vinden die hier aan meewerkte

[Martine-Tom]

dit hangt dus af of je al een document hebt ondertekend ten tijde van wilsbekwaamheid, zo ja, dan kan er wel worden ge-eutaniseerd, maar dan moet je een meewerkende arts hebben...niet alle artsen werken hier aan mee...sommige wèl

Op papier heb je gelijk, in de parktijk wsl 75% van de tijd (helaas) niet....

[Claudia_]

Laat dat arme mensje toch zelf bepalen wat zij verstaat onder ondraaglijk lijden!

Dat vind ik dus ook.

[Angelique]

dit hangt dus af of je al een document hebt ondertekend ten tijde van wilsbekwaamheid, zo ja, dan kan er wel worden ge-eutaniseerd, maar dan moet je een meewerkende arts hebben...niet alle artsen werken hier aan mee...sommige wèl

En die worden vervolgens berispt omdat het niet conform de regels is. Zie startbericht van dit topic.

[Martine-Tom]

En die worden vervolgens berispt omdat het niet conform de regels is. Zie startbericht van dit topic.

Ja psies, dat maakt veel artsen huiverig, en vanuit hun bekeken ook geheel terecht, helaas.

[keetje]

Tja, om maar met de deur in huis te vallen, iemand die heel dicht bij mij stond heeft jaren aangegeven dat hij het leven niet meer zag zitten en eigenlijk dood wilde. Toch wel vanaf 21 jarige leeftijd. Behandeling na behandeling en uiteindelijk heeft hij een pistool tegen zijn hoofd gezet, waar zijn vrouw bij stond en toen,... boem. Wat voor impact dat heeft gehad voor die vrouw weet ik, en de rest van de familie. En het kwam eigenlijk niet onverwachts alleen de manier waarop wel. Als er toen een andere weg geweest was dan weet ik zeker dat hij daarvoor gekozen had.

[Annemarie Rijnveld]

Ik weet het niet, ik vind de materie gewoon veel te complex en vel geen enkel oordeel over noch artsen meewerkend of niet, noch mensen die tegen of juist voor euthanasie zijn, om welke reden dan ook...het onderwerp is zo ontzettend emotioneel geladen en de regelgeving betreffende euthanasie is nu eenmaal zoals die is...en gelukkig ook maar, dat het gebonden is aan allerlei protocollen, want als ik zou willen, kan ik heel gemakkelijk en subtiel mijn moeder beinvloeden en er snel een einde aan laten maken.

Ik weet op mijn beurt van een oude dame die tot 5 keer toe het euthanasie team heeft weggestuurd, omdat zij toch eigenlijk vond dat het misschien nog wel kon en de pijn te dragen was. Dit ter illustratie dat een zorgvuldige manier van het uitvoeren van euthanasie alleen maar goed is.

Ik leef nu in deze situatie 24 uur per dag met mijn moeder, zij heeft altijd duidelijk gezegd tegen ons en behandelend arts dat voor haar het leven als demente geen enkele waarde heeft en nooit en te nimmer in een verpleeghuis zou willen worden opgenomen. In dat geval en ook bij ondraaglijke ziekte en bij overlijden echtgenoot wil zij stopzetting medicijnen en behandelingen en/of euthanasie. Maar zij heeft nooit iets op schrift gesteld.

Wij hebben dus voor de zoveelste keer een geriatrisch onderzoek laten doen om nogmaals haar wilsbekwaamheid te laten vaststellen...daarop volgend naar een euthanasie consulent geweest, ons goed laten informeren en documenten meegekregen die moeders heeft ondertekend...

Maar hier komt nu het vreselijke dilemma: zij geeft aan, herhaaldelijk, dat zij niets liever wil dan bij mijn vader zijn, maar heeft mijn vader op zijn sterfbed beloofd zich niet het leven te benemen en vraagt mij om advies.
Ik mag, kan en wil  haar niet beinvloeden in deze beslissing, de consulent heeft dit al met haar besproken dus ik herhaal hetgeen hij heeft geadviseerd.

Het onderwerp wordt niet aangeroerd, tenzij ik er zelf over begin...maar dit is niet eerlijk eigenlijk, want mijn moeder moet helemaal uit eigen beweging beslissen wat en hoe en wanneer...ik weet dat zij dood wil (bij tijd en wijle, volgens mij, maar dit terzijde) en dat zij dat vroeger altijd heeft gewenst, maar euthanasie moet gebeuren binnen afzienbare tijd, aan het eind van het jaar ga ik weer terug naar Italie, en dan zou mijn moeder dus al zijn opgenomen, en is euthanasie niet meer mogelijk....

Wat doe je dan? De boel op de spits drijven? Ik geloof dat inderdaad iedere euthanasie aanvraag individueel moet worden bezien, en dat er geen standaard pakket voor kan worden geregeld met bijvoorbeeld een pilletje dat vrij kan worden verstrekt aan een ieder die er om komt vragen...het zet de deur open naar misbruik, niet van degene die er om vraagt, maar van degene die er voordeel bij zou kunnen hebben.

[Hope]

Mag ik er dan ook nog bij zeggen dat ik geen christen ben, dat ik dat ik dus ook niet achter de bijbel sta en dat ik het schandalig vind dat mensen gedwongen worden om te creperen voor de overtuigingen van een ander?

Dat dus!

[Annemarie Rijnveld]

En die worden vervolgens berispt omdat het niet conform de regels is. Zie startbericht van dit topic.

Oh ja OK, het startbericht....hiermee ben ik het eens ja, dat dit echt schandalig is...hihi heb me wat laten meesleppen door eigen situatie.

[kakocavi]

Wat doe je dan? De boel op de spits drijven? Ik geloof dat inderdaad iedere euthanasie aanvraag individueel moet worden bezien, en dat er geen standaard pakket voor kan worden geregeld met bijvoorbeeld een pilletje dat vrij kan worden verstrekt aan een ieder die er om komt vragen...het zet de deur open naar misbruik, niet van degene die er om vraagt, maar van degene die er voordeel bij zou kunnen hebben.

Dit illustreert inderdaad het grote probleem met dit soort kwesties. Het lijkt heel goed en terecht om zelfdoding toe te staan voor wie dat echt wil, maar die artsen zijn natuurlijk niet voor de lol zo zorgvuldig daarmee. Mensen die dit willen zijn vaak oud, ziek, dement en/of emotioneel gevoelig en kunnen dus vaak vrij gemakkelijk gemanipuleerd worden (in het algemeen, niet dat jij dat zou doen). Ouderen en gehandicapten krijgen vaak door de maatschappij al het gevoel dat ze nutteloos zijn en alleen maar geld kosten, dan is zo'n extra zetje zo gegeven. Als arts die zijn beroep serieus neemt wil je nooit het risico lopen dat je een verkeerde inschatting maakt, je draait die fout namelijk nooit meer terug.

Daarbij kun je ook bij een ongeneeslijke ziekte als ALS van gedachten veranderen met betrekking tot de vraag of je zo door wilt gaan. Stephen Hawking probeerde lang geleden zelfmoord te plegen, toen hij in een rolstoel zat met een levensverwachting van enkele jaren en hij na een longontsteking niet meer kon praten. Dat mislukte, en inmiddels is hij 72 jaar en een van de gerespecteerde natuurkundigen. En natuurlijk is dit een uitzonderlijke situatie. Maar ik bedoel hiermee te zeggen dat ook als de omstandigheden niet veranderen, een persoon dat wel kan. En of diegene dat doet weet je dus niet van tevoren. En dit betekent allemaal niet dat je dan maar nooit euthanasie moet toestaan als arts, maar het betekent wel dat je voorzichtig moet zijn.

[Martine-Tom]

Dit illustreert inderdaad het grote probleem met dit soort kwesties. Het lijkt heel goed en terecht om zelfdoding toe te staan voor wie dat echt wil, maar die artsen zijn natuurlijk niet voor de lol zo zorgvuldig daarmee. Mensen die dit willen zijn vaak oud, ziek, dement en/of emotioneel gevoelig en kunnen dus vaak vrij gemakkelijk gemanipuleerd worden (ik heb het nu over het algemeen he, zeker niet over jouw situatie!). Ouderen en gehandicapten krijgen vaak door de maatschappij al het gevoel dat ze nutteloos zijn en alleen maar geld kosten, dan is zo'n extra zetje zo gegeven. Als arts die zijn beroep serieus neemt wil je nooit het risico lopen dat je een verkeerde inschatting maakt, je draait die fout namelijk nooit meer terug.

Daarbij kun je ook bij een ongeneeslijke ziekte als ALS van gedachten veranderen met betrekking tot de vraag of je zo door wilt gaan. Stephen Hawking probeerde lang geleden zelfmoord te plegen, toen hij in een rolstoel zat met een levensverwachting van enkele jaren en hij na een longontsteking niet meer kon praten. Dat mislukte, en inmiddels is hij 72 jaar en een van de gerespecteerde natuurkundigen. En natuurlijk is dit een uitzonderlijke situatie. Maar ik bedoel hiermee te zeggen dat ook als de omstandigheden niet veranderen, een persoon dat wel kan. En of diegene dat doet weet je dus niet van tevoren. En dit betekent allemaal niet dat je dan maar nooit euthanasie moet toestaan als arts, maar het betekent wel dat je voorzichtig moet zijn.

Ja ook dat maakt het zo lastig.
Ik heb ooit gewerkt bij een meneer met locked in syndroom, je kan dan helemaal niks meer als met je oogleden knipperen. Als je mij nu vraagt of ik zo zou willen leven...nou nee. En dat heeft hij ook gedacht, tot hij in die situatie kwam, via zijn oogleden leerde communiceren en zo toch zijn kinderen op kon zien groeien, naar buiten kon, televisie kon kijken en later kon internetten, en weer later zelfs zijn eigen rolstoel en bed bedienen met zijn oogleden.
Hij heeft op zijn manier weer een doel in het leven gevonden, hij heeft plezier en geniet van wat hij nog wel kan.

Het heeft er voor mij ook toe bijgedragen dat ik niet snel zo'n verklaring zal tekenen omdat ik voor elk geval wat in die situatie niet meer verder wil ook wel weer iemand ken die er toch weer wat van weet te maken. En het feit dat je nu, gezond van lijf en leden dus vast moet leggen dat je niet wil leven als je in XXX situatie komt, niet wetende hoe je je voelt als het zover is, dat houd mij tegen, tegelijk beseffend dat als ik in die situatie kom en niet meer wil leven het eigenlijk te laat is voor de officiele wegen.