Barfplaats.nl

Vandaag heeft mijn broer Duuk gebracht. Duuk is een twee jaar oude reu uit Spanje.
Hij is heul erg bang van eigenlijk alles en daarom stelde ik voor dat hij hier mocht komen en niet naar een kennel hoefde.

Hij heeft het wel naar zijn zin geloof ik. In huis is hij nu veel op pad met Nelson. In zijn eigen huis ligt hij bij altijd in zijn bench, zijn veilige plek. Maar met Nelson aan zijn zij is hij dapperder geloof ik.

Wel wennen, zo'n bange poeperd. En over poepen gesproken, wat een stinkende, gigantische massa komt er uit 
Duuk is een echte wegloper, dus het huis is hermetisch afgesloten. Ik hoop dat hij hier een beetje uit zijn schulp kruipt!

Ach gossie. Best wel sneu zo'n bang hondje. Laat hem maar lekker met Nelson op pad gaan. Hopenlijk wordt hij daardoor iets zelfverzekerder.

Rosalie schreef: Ach gossie. Best wel sneu zo'n bang hondje. Laat hem maar lekker met Nelson op pad gaan. Hopenlijk wordt hij daardoor iets zelfverzekerder.

Ja ik hem echt heel, heel sneu.
Komt er een man in huis vliegt hij zijn bench in om er pas uit te komen als het 'gevaar' geweken is.
Zijn staart zit onder tegen zijn buik aangeplakt van angst, ook bij het uitlaten en gewoon in huis. Net liet ik een kalender op de grond vallen en dan kruipt hij helemaal in elkaar en vliegt in paniek het huis door (hij weet de weg nog niet zo goed). Hij durft ook de huiskamer niet in, dan moet hij door een deur en er ligt een andere vloer in dan in de keuken. Hij staat echt letterlijk te trillen op zijn poten als hij een poging waagt, want hij wil eigenlijk met Nelson mee (en die gaat gewoon naar zijn speelgoed mand met een blik van: doe toch normaal joh!)
Nelson is zijn grote broer nu lijkt het wel.

Ik ga eens kijken of er nog dingen zijn waar ik Duuk mee zou kunnen helpen.

Misschien ook even laten acclimatiseren. Niet te veel tegelijk willen om dat "wij" het zo sneu vinden. Stap voor stap.

Hoe lang heeft je broer hem?

Mooi op pad met the Duke. Dat is goed voor zijn zelfvertrouwen. Lekker een beetje laten. Enne niet teveel laten vallen. 

Ons logiertje is thuis minder angstig geworden nadat hij zo'n vijf weken hier gelogeerd heeft. Als hij hier is is hij zo zelfverzekerd. Hij past zich helemaal aan aan ons hondje.

Rosalie schreef: Misschien ook even laten acclimatiseren. Niet te veel tegelijk willen om dat "wij" het zo sneu vinden. Stap voor stap.

ja, zeker! Hij mag g ewoon zijn wie hij is. Ik laat hem gewoon lekker zijn gang gaan in huis (tenzij hij zijn voorpoten op tafel zet als ik even weg loop en hij het eten bijna jat  ). Hij kan zitten en liggen maar ik doe geen oefeningen nu. Eerst maar eens lekker wennen.

K&D schreef: Hoe lang heeft je broer hem?

Hij is in februari naar Nederland gekomen. Ze trainen met hem bij een GT, maar het gaat heel, heel langzaam allemaal. En dan bedoel ik niet de gewone oefeningen maar het aanpassen aan het gezinsleven.

Oh, dat is dus nog maar kort. Het kan inderdaad vrij lang duren voordat hij weer normaal 'hond' durft te zijn.
Bij onze eerste hond (herplaatser) duurde het ruim 1,5 jaar. Ze plaste van angst als je met de krant ritselde...blijkbaar was ze daarmee gemept. En een deurtje van de keuken wat dichtsloeg, dan kromp ze ineen. Maar het is met veel TLC goed gekomen.

Goed... We hebben hier best een issue.
Duuk is bang van mannen. Bij mijn broer komt hij nooit uit zijn bench als mijn broer thuis is. Is zijn vrouw alleen thuis doet hij dat wel. De bench staat in de keuken daar.

Hier is geen plek voor een bench in de keuken en dus staat de bench in de bijkeuken. Dat ging prima, totdat wij gisteren nog wat zaten te praten aan de keukentafel en Gert een fles drinken uit de garage gaat pakken.
Gert staat op, Duuk komt bij mij staan Nelson sliep verder. Gert loopt de keuken uit, de bijkeuken door, de garage in. Pakt daar een fles en komt terug. Duuk vliegt naar hem toe. Staart laag, oren laag, borstel op de rug. Hard blaffen. Gert stopt met lopen, die denk 'ik geef even de tijd om te zien dat er niets aan de hand is. Hij zet de fles op de grond en zet een stapje naar voor. Duuk begint te grommen, diep uit zijn buik, en laat zijn tanden zien.

Wij hebben hier echt geen kaas van gegeten, zijn alleen labradors gewend...

Gert schrok zich een ongeluk. Ik ook.
Ik heb Duuk geroepen, hij keek om, ben opgestaan en voor hem gaan staan met mijn rug naar hem toe. Gewoon tussen hem en Gert in, die echt nog vijf meter op afstand stond. Toen was het goed.
Daarna kon Gert de keuken in en was het weer oke.

Pfffff....
Hoe hoor je zoiets aan te pakken?

Mijn inziens heb je het goed gedaan. Duuk voelt zich bedreigd en je hebt iets gedaan om hem zich minder bedreigd te laten voelen. Dat is de clou.

Vergis je niet in wat hij zal doen als je hem niet helpt. Het klinkt alsof hij écht heel bang is en dan kunnen ze echt wel gevaarlijk gedrag gaan vertonen. Dus help hem, voorkom dat hij zich genoodzaakt voelt om zulk gedrag te gaan vertonen en als het erop gaat lijken, grijp dan in. Hoe, maakt niet zoveel uit, als hij maar aan jou laat zien dat wat jij doet hem minder bang maakt.

Een paar richtlijnen zijn in ieder geval: je man achteruit weg laten stappen als de hond aangeeft dat hij het eng vindt (stapje naar voren en fles op de grond zitten klinken een als mogelijk extra bedreigend). De hond wegroepen herinnert hem aan de mogelijkheid weg te kunnen vluchten. Iets of iemand tussen hem en de prikkel geeft hem ook een veiliger gevoel, maar denk er dan wel om dat jij slachtoffer kan worden van angstagressie die voor de man bedoeld is.

Je kunt hem ook in zijn bench opsluiten op logistiek drukke momenten. Daar voelt hij zich veilig, je man moet hem daar dan ook echt met rust laten. En jij weet dan dat je even niet heel erg op hoeft te letten.

Kaela schreef: Mijn inziens heb je het goed gedaan. Duuk voelt zich bedreigd en je hebt iets gedaan om hem zich minder bedreigd te laten voelen. Dat is de clou.

Vergis je niet in wat hij zal doen als je hem niet helpt. Het klinkt alsof hij écht heel bang is en dan kunnen ze echt wel gevaarlijk gedrag gaan vertonen. Dus help hem, voorkom dat hij zich genoodzaakt voelt om zulk gedrag te gaan vertonen en als het erop gaat lijken, grijp dan in. Hoe, maakt niet zoveel uit, als hij maar aan jou laat zien dat wat jij doet hem minder bang maakt.

Een paar richtlijnen zijn in ieder geval: je man achteruit weg laten stappen als de hond aangeeft dat hij het eng vindt (stapje naar voren en fles op de grond zitten klinken een als mogelijk extra bedreigend). De hond wegroepen herinnert hem aan de mogelijkheid weg te kunnen vluchten. Iets of iemand tussen hem en de prikkel geeft hem ook een veiliger gevoel, maar denk er dan wel om dat jij slachtoffer kan worden van angstagressie die voor de man bedoeld is.

Je kunt hem ook in zijn bench opsluiten op logistiek drukke momenten. Daar voelt hij zich veilig, je man moet hem daar dan ook echt met rust laten. En jij weet dan dat je even niet heel erg op hoeft te letten.

Dank je!

Hij is echt heel, heel bang en ja, ik ben dan bang voor angstagressie.
Fles neerzetten deed hij omdat hij dacht dat hij misschien bang was voor de fles op zich. Daarna even gewacht en toen het blaffen stopte kwam hij al pratend zachtjes naar voren. Geen goed idee dus.

Is het een idee om de bench van Duuk in de garage te zetten? In de bijkeuken is het nu erg krap en iedereen loopt gewoon bij ons gewoon binnen. In de garage is het rustiger en is hij verder weg van al het spannends.

Hope schreef:
Gert schrok zich een ongeluk. Ik ook.
Ik heb Duuk geroepen, hij keek om, ben opgestaan en voor hem gaan staan met mijn rug naar hem toe. Gewoon tussen hem en Gert in, die echt nog vijf meter op afstand stond. Toen was het goed.
Daarna kon Gert de keuken in en was het weer oke.

Pfffff....
Hoe hoor je zoiets aan te pakken?

Goed gedaan. Dat is ook de enige goede manier! Hij is blijkbaar mishandeld door mannen (dat was Nouschka ook, alleen wij vermoeden dat het een boer was, omdat ze doosbang was van overalls en klompen)
Je kunt proberen de 'mannen'druk zo laag mogelijk te houden, maar je man moet wel gewoon door huis kunnen gaan op een bepaald moment. Eten is enorm belangrijk voor een hond, dus Gert zou hem als ENIGE eten kunnen geven. Zittend op de grond, en maar lekkere hapjes aanbieden. Rustig wachten totdat hij komt en eet (Duuk, niet Gert... ). Eerst op de grond zittend en daarna uit de hand als het vertrouwen wat groter is.
En zodra je broer weer terug is een GT inschakelen en je broer opvoeden. Die mag niet toestaan dat Duuk wegkruipt zodra hij thuis is. Ze moeten echt aan het werk hiermee!

En Gert mag zich vooral niet voorover buigen (naar Duuk), dat is extreem bedreigend.
De bench op een zo rustig mogelijke plek neerzetten is een optie. Dan voorkom je conflicten voor de tijd dat hij bij jullie is.

Ik lees in de berichten dat ze al bezig zijn met GT ;-)

Wanneer de bijkeuken veel wordt gebruikt zou je inderdaad kunnen kiezen voor de rustige garage zodat Duuk echt tot rust kan komen.
Weet niet of jullie dat hebben maar met een deken over de bench kan je dat ook meer beschut maken.

K&D schreef: Goed gedaan. Dat is ook de enige goede manier! Hij is blijkbaar mishandeld door mannen (dat was Nouschka ook, alleen wij vermoeden dat het een boer was, omdat ze doosbang was van overalls en klompen)
Je kunt proberen de 'mannen'druk zo laag mogelijk te houden, maar je man moet wel gewoon door huis kunnen gaan op een bepaald moment. Eten is enorm belangrijk voor een hond, dus Gert zou hem als ENIGE eten kunnen geven. Zittend op de grond, en maar lekkere hapjes aanbieden. Rustig wachten totdat hij komt en eet (Duuk, niet Gert... ). Eerst op de grond zittend en daarna uit de hand als het vertrouwen wat groter is.
En zodra je broer weer terug is een GT inschakelen en je broer opvoeden. Die mag niet toestaan dat Duuk wegkruipt zodra hij thuis is. Ze moeten echt aan het werk hiermee!

En Gert mag zich vooral niet voorover buigen (naar Duuk), dat is extreem bedreigend.
De bench op een zo rustig mogelijke plek neerzetten is een optie. Dan voorkom je conflicten voor de tijd dat hij bij jullie is.

Gisteren heeft Gert Duuk gevoerd. Dat gaat zo: Duuk is in de garage, Gert ook. Duuk staat in een hoek zo'n zeven meter verderop. Gert staat achterin de garage zodat Duuk zoveel mogelijk ruimte heeft. Hij vult de voerbak en loopt naar Duuk. Schouders laag, kijkt hem niet aan, praat zacht. Gert zet de voerbak naast de waterbak. Duuk blijft in de bench, hij zou het liefst onzichtbaar worden.
Gert gaat in de achterste hoek van de garage staan. Duuk durft niet uit de bench. Ook niet als ik er bij ben. Gert houdt het een kwartier vol om tegen Duuk te praten, hij zit op zijn hurken. Zodra Gert de garage uit loopt vliegt Duuk op zijn brokken af en schrokt alles naar binnen.
Ik denk dat uit de hand voeren er niet in zit 

Het kan heel lang duren voordat een hond zonder vertrouwen weer vertrouwen heeft gekregen. Dat is een langdurig proces waar je eindeloos geduld voor moet hebben. Ook op de hurken kan nog te bedreigend zijn.
Is er iets wat Duuk enorm lekker vind? Echt enorm? Daar zou je mee kunnen beginnen. Heel voorzichtig, alsof je een verwilderd dier probeert te lokken. En dan buiten stukjes neerleggen, steeds dichterbij terwijl Gert niet kijkt, op de grond zit met het laatste stukje in de hand naast zich.
Ik denk dat binnen ook nog bedreigend is, helemaal met mannen. Duuk kan niet weg en voelt zich in een hoek gedreven. Die bench is veilig, dat kende hij in Spanje niet, en daar heeft hij geen negatieve associatie mee.
Arm dier, die heeft heel wat meegemaakt.