Barfplaats.nl

Alweer 8 weken zonder Sil.....
Kan nog maar heel moeilijk aan het idee wennen.
Thuiskomen zonder dat er een altijd vrolijk enthousiast hondje je komt begroeten, bij alles wat je doet
heb je wel een herinnering aan Sil.
Langzaam aan komt het besef dat hij er echt niet meer is.

Jep, time flies, ook als er geen pest aan is 

Mooi hoor !

Wat gaat het snel, alweer 8 weken geleden, terwijl het gisteren lijkt...
Het lijkt mij ook heel moeilijk om in een leeg huis thuis te komen..............

Kippenvel... 
Jeetje alweer zo'n tijd geleden.. Mooie Sil.... 

Dit zijn de maanden die het meest pijnlijk zijn, vind ik. Het besef dat hij er nooit meer zal zijn, dat je hem nooit meer zal zien, aanraken, ruiken enz komt zo hard aan, dat het lichamelijk pijn doet. Tijd gaat (gelukkig) snel, waardoor die pijn en verdriet ook op een gegeven moment weer wat af gaan nemen.

Verlies van een trouw maatje is verschrikkelijk. Punt.
Ja, het leven gaat door, maar er blijven momenten die het verlies en het verdriet daarvan triggeren. Die worden minder mettertijd, maar omdat ze minder worden, doen ze relatief meer pijn.

Cliché, maar het is wel zo dat het alleen maar pijn kan doen als er ook echte liefde is geweest. En nog. Daar mag je dan in een vreemd soort manier wel weer heel gelukkig van worden.

 

8 weken alweer....
Ik kan mij voorstellen dat je hem ontzettend mis. Jullie waren vaak op pad en in huis is nu een enorm lege plek.

Wat Saskia schrijft is helemaal waar. Het doet zo'n pijn omdat er echte liefde was.

Uit ervaring weet ik dat je dit nog een hele tijd kan voelen, nu bijna drie jaar later voel ik het nog steeds. Maar aan de ene kant is dat ook mooi, zoals Saskia al schreef.

Jemig Andrea ik heb je topic helemaal gemist, ik kom niet zo vaak meer op BP en ik wist niet dat Sil is overleden   
Heel veel sterkte met het gemis!!!

Ja wat gaat dat snel, mooi wat je gemaakt hebt!

Jeetje wat verschrikkelijk... Ik mis ook de happy foto's van Sil.... 
Maar wat een mooie afbeelding, ziet er prachtig uit!

Herkenbaar.
Ik mis alle drie mijn meisjes, maar met Judy en Rika kan ik vrede hebben.
Romie niet....elke dag zijn er momenten dat de pijn van het gemis er is.
Elke dag kost het me wel een paar tranen.
Ik weet dat het minder wordt.....maar nu nog even niet.

Sterkte hoor.