Ik heb het een hele tijd geleden al eens geschreven.
Mijn moeder is nu 73 en gaat mentaal hard achteruit.
Een jaar of 4 geleden was het nog wel grappig. Mijn moeder die zich afvraagt waarom dat stomme programma op die andere zender al de hele avond duurt terwijl het alleen om een promo gaat die tijdens iedere reclame gedraaid wordt.
Maar nu is het al een hele tijd niet zo grappig meer.
Misschien als ze in haar normale situatie is met mijn vader, zal ze zich nog prima redden. Dat zegt mijn pa tenminste. Maar die is net zo bang voor de waarheid als zij.
Als ik op visite kom, dan raakt ze in de war.
Ze weet dan niet meer goed hoe ze koffie moet zetten. Wat ik in mijn koffie heb. Dat je koffiemelk in je koffie kunt doen zonder het te moeten koken.
Dat die lepel op tafel gewoon al jaren lang in haar bezit is. En niet een lepel van mij is die ik heb meegebracht.
Ik heb het al een paar x aangekaart bij mijn vader. Die zegt dat t nog prima gaat. Bij hem kom ik niet verder. Mijn moeder wordt kwaad als ik mijn zorg uit en het heb over een bezoek aan de dokter. Bij haar loop ik t risico dat ze nooit meer met me praat. Er zijn verder geen hulpverleners in hun buurt die een oogje in t zeil kunnen houden en ik ben enigst kind.
Vandaag werd ik nog eens met mijn neus op de feiten gedrukt. Ze wilde bij een snackbar een kroketje uit de muur trekken. Dat doen mijn ouders al zo'n 20 jaar iedere vrijdag.
Mijn pa gaf haar een afgepast bedrag wat ze zo in de automaat kon gooien. Maar het lukte haar niet. Ze ging het proberen te wisselen in een ander apparaat, wat ook niet lukte. En nog een x 1,60 opnieuw bij elkaar tellen ging ook niet meer. Dus heb ik gebeld met een info nummer van altzheimer Nederland. Zij zeggen wat ik al dacht.., ik kan alleen met haar huisarts proberen te praten maar als mijn moeder niks wil kan niemand iets doen.
Tot er ongelukken gebeuren.
De huisarts daar op bezoek laten gaan of op slinkse wijze haar naar de arts krijgen.... Pfff. Ik denk dat ze met haar Haagse achtergrond die arts of mij een slag voor de harses geeft.
Ik moet nu dus kennelijk lijdzaam toezien hoe mijn moeder al snel verder afglijdt. Het gaat nu in een razend tempo. Binnen een half jaar tijd kan ze niet meer de schone schijn ophouden. Ik vind het nu eng worden. Ik kan mezelf niet meet voor de gek houden.
Wat kan ik voor hun doen?
Ik blijf op mijn pa inpraten maar hij houdt zo veel van haar en is heel bang om haar kwijt te raken.
Hij is ook bang voor haar woede. Want ze kan heel fel en onredelijk worden. (Zo is ze altijd geweest, Haagse he )
Stel het is altzheimer. Ik begreep dat er wel experimenten gedaan worden met medicatie, maar er is nog geen wetenschappelijk bewijs voor een daadwerkelijke verbetering bij gebruik. Dat zei die mevr door de telefoon.
Maar ik weet dat er bij huisdieren wel homeopathie toegepast wordt. Misschien voedingssupplementen? (Niet dat ik ze zover krijg om die te gaan gebruiken, maar wie weet?)
Pfff ik voel me zo machteloos!!!
Wie heeft er nog een ideetje?