beginnertje schreef: Ik snap wel dat het anders is, maar kan het moeilijk op mijn eigen hond toepassen. Het is dus niet zo zeer 'geen aandacht' van de baas, wat een logisch gevolg zou zijn van als je er zelf niet bent. Maar het is meer dus een houvast, of veiligheidsgevoel voor de hond zoals je zelf zegt.Je zit goed met je gedachtegang!
Het is dus meer iets voor honden die ook moeilijk alleen kunnen zijn? Ik ben benieuwd, omdat ik het dus niet helemaal begrijp.
Als wij weggaan dan blinderen we de ramen aan de voorkant van het huis trouwens, ook voor haar rust.
Als een hond moeilijk alleen kan zijn, komt dat omdat ie de mens nodig heeft om zich veilig te voelen. Daarom lopen zulke honden vaak ook je continu achterna, ze willen bij je blijven. Het voorwerp geef je diezelfde lading mee. Als je dit voorwerp ziet, ben je veilig. En daardoor kunnen ze de mens ietsje loslaten. En om dat te kunnen doen, moet de mens geen aandacht geven als hij dat voorwerp heeft. Wij zijn begonnen met op de bank zitten en de kong geven. Wij zaten zo ongeveer als standbeelden, echt rustig zitten. Na een paar keer gingen we op de bank bewegen (verzitten, armen bewegen). Daarna keertje opstaan, beetje rondlopen, 1 seconde uit beeld en zo heeeeeeel langzaam opbouwen. En er zo veel mogelijk voor zorgen dat hij dan inderdaad veilig is, dus zoveel mogelijk voorkomen dat er iets gebeurd wat ie eng vindt.
Ik vind het moeilijk om precies uit te leggen, ik hoop dat het zo beter overkomt.