nooit te oud om te leren
Geplaatst: vr 28 mar 2014, 11:13
Toen ik 6 jaar geleden mijn ex verliet,was mijn jongste zoon (toen 21) niet blij.
Toch al niet erg sociaalvaardig,haalde ik zijn vertrouwde leventje overhoop.
In het begin probeerde ik uit alle macht de band met hem te behouden,maar dat werkte averechts.
Hij bleef bij zijn vader wonen,vanwege werk,vrienden en voetbal en ik zag hem maar heel weinig.
Toen heb ik besloten het maar op zijn beloop te laten. Inmiddels woont ie op zichzelf.
Heel af en toe ga ik bij hem langs voor een kop thee en dan is het best gezellig.
Verjaardags verplichtingen vind hij vreselijk maar ergens rond mijn verjaardag springt ie toch wel een keer binnen.
Als hij met vrienden naar het buitenland gaat dan pingelt mijn what's app een paar keer en ook als hij weer terug is.
En soms.....op een mooie vrijdag in maart....belt ie op.
Hey mam,ik ben vanmiddag in de buurt,ben je thuis?
Tuurlijk jongen,voor jou altijd
Laat de zon maar schijnen, mijn vrijdag kan niet meer stuk!!
Toch al niet erg sociaalvaardig,haalde ik zijn vertrouwde leventje overhoop.
In het begin probeerde ik uit alle macht de band met hem te behouden,maar dat werkte averechts.
Hij bleef bij zijn vader wonen,vanwege werk,vrienden en voetbal en ik zag hem maar heel weinig.
Toen heb ik besloten het maar op zijn beloop te laten. Inmiddels woont ie op zichzelf.
Heel af en toe ga ik bij hem langs voor een kop thee en dan is het best gezellig.
Verjaardags verplichtingen vind hij vreselijk maar ergens rond mijn verjaardag springt ie toch wel een keer binnen.
Als hij met vrienden naar het buitenland gaat dan pingelt mijn what's app een paar keer en ook als hij weer terug is.
En soms.....op een mooie vrijdag in maart....belt ie op.
Hey mam,ik ben vanmiddag in de buurt,ben je thuis?
Tuurlijk jongen,voor jou altijd
Laat de zon maar schijnen, mijn vrijdag kan niet meer stuk!!