Hier kunnen jullie lekker kletsen. Dit board is dus niet bedoeld voor serieuze voedings/gezondheidsvragen!

Moderators: Lizzy, Charlie Angel, eelke

Door Borke
#2865140
chipjolie schreef: ben het met yvette eens, deze socialisatie haal je nooit! meer in.. ik snap niet waarom het zo n "hype" is om alles uit het buitenland maar hierheen te halen.. en dan vooral zo zielig en zo apart mogelijk want dat verkoopt.. anders hadden ze geen pagina nodig dat het wolven/halve wolven waren

ik vind het knap hoor danielle dat je je zo in zet!  maar moeten we niet heel realistisch zijn?... ook al maken ze verbetering door, de eerste 12 weken zullen ze nooit meer inhalen, ik geloof dat iedereen nu wel weet hoe belangrijk juist DIE weken zijn..
Goed verwoord!

Ik ken een Roemeense berghond die via een stichting als pup hier naartoe kwam, schuw. Hij zou 3 maanden zijn, maar was eerder 4 maanden.
Bij ervaren honden mensen, die veel deden aan socialisatie en trainen.

Voor ons is het een lieve hond, maar ik vertrouw hem nooit volledig.
Hij heeft al zeker 4 keer iemand gegrepen en dan heb ik het niet over uitvallen of dreigen :-(

Een keer waren wij bij aanwezig, gelukkig was Sofi er ook, die hem direct op zijn nummer zette en zo erger voorkwam.
Die hond is gewoon niet betrouwbaar en had hier niet moeten zijn!

Onze Sofi komt uit Spanje, was 2 jaar toen ze bij ons kwam.
Ook slecht gesocialiseerd en geen gemakkelijke hond.
Ik zou haar niet wilen missen en inmiddels is ze 9 jaar en best heel gezeggelijk, maar feitelijk had ze hier niet moeten zijn.
Triest om te zeggen van mijn eigen lieve hond, waar ik echt dol op ben - maar had ik alles van tevoren geweten, dan was ik er nooit aan begonnen  :'(

Ik vind het best moeilijk om dat hier zo te zeggen, want Sofi is echt een schat van een hond :-[
Gebruikersavatar
Door Pauline
#2865150
Borke schreef: Goed verwoord!

Ik ken een Roemeense berghond die via een stichting als pup hier naartoe kwam, schuw. Hij zou 3 maanden zijn, maar was eerder 4 maanden.
Bij ervaren honden mensen, die veel deden aan socialisatie en trainen.

Voor ons is het een lieve hond, maar ik vertrouw hem nooit volledig.
Hij heeft al zeker 4 keer iemand gegrepen en dan heb ik het niet over uitvallen of dreigen :-(

Een keer waren wij bij aanwezig, gelukkig was Sofi er ook, die hem direct op zijn nummer zette en zo erger voorkwam.
Die hond is gewoon niet betrouwbaar en had hier niet moeten zijn!

Onze Sofi komt uit Spanje, was 2 jaar toen ze bij ons kwam.
Ook slecht gesocialiseerd en geen gemakkelijke hond.
Ik zou haar niet wilen missen en inmiddels is ze 9 jaar en best heel gezeggelijk, maar feitelijk had ze hier niet moeten zijn.
Triest om te zeggen van mijn eigen lieve hond, waar ik echt dol op ben - maar had ik alles van tevoren geweten, dan was ik er nooit aan begonnen  :'(

Ik vind het best moeilijk om dat hier zo te zeggen, want Sofi is echt een schat van een hond :-[
Natuurlijk is dat moeilijk, maar ook eerlijk. Je zegt nergens dat je haar nu wilt missen! Maar ik  kan me goed voorstellen dat als je achteraf alles kunt beredeneren en plaatsen je je voor de tijd, als die mogelijkheid er was, toch wel bedacht zou hebben. Dat doet geen afbreuk aan de liefde die je nu voor haar voelt.  :-*
Door K&D
#2865161
Het ligt er ook maar aan wat je als eigenaar van die honden verwacht.  ;)
Want wat is socialisatie? Dat is aangepast gedrag, aangeleerd op omgevingsfactoren die er in de (meestal) directe omgeving zijn, zowel binnens- als buitenshuis.
Voor een stadshond is socialisatie met tractoren en landbouwvoertuigen niet zo van belang. Trams, veel verkeer en bussen des te meer. Voor buitengebiedhonden is het andersom van belang. Die zien nooit trams (die van ons in elk geval niet) dus socialisatie daarop heeft weinig zin, maar voor landbouwvoertuigen wel, aangezien die hier regelmatig door de straat rijden.
Oudere mensen die een pup nemen, kunnen nooit hun hond zo socialiseren met kleine kinderen dan wanneer een pup in een jong gezin opgroeit.
Je kunt een hond nooit op alles socialiseren en natuurlijk ben ik het ermee eens dat deze pups een slechte start hebben gehad. Maar om ze maar af te maken daarom? Dan weet ik nog wel wat andere dingen te bedenken waarvan ik vind dat hondeneigenaren te ver doorschieten in hun liefde voor hun hond.
Laatst gewijzigd door K&D op zo 02 feb 2014, 14:06, 1 keer totaal gewijzigd.
Door Borke
#2865163
Pauline schreef: Natuurlijk is dat moeilijk, maar ook eerlijk. Je zegt nergens dat je haar nu wilt missen! Maar ik  kan me goed voorstellen dat als je achteraf alles kunt beredeneren en plaatsen je je voor de tijd, als die mogelijkheid er was, toch wel bedacht zou hebben. Dat doet geen afbreuk aan de liefde die je nu voor haar voelt.  :-*
Lief van je Pauline en je hebt gelijk.

Kijk ik terug in de tijd dan was Sofi bang van de golven in het water, voor bijna iedereen die ons huis in kwam. Gelukkig leefde Borke toen nog en die was heel goed gesocialiseerd en daar heeft zij veel van geleerd.

Sofi had last van angstagressie, extreem jaaggedrag (vee, joggers, fietsers, paarden en wild), was nergens mee te belonen, verlatingsangst, sloopgedrag (meubilair, honden bedden etc) kauwde haar eigen poten tot bloedens toe kapot.
Daar bovenop heeft ze ook nog leishmaniose.

Met jarenlange trainingen, 3GT's en een door GT aangeleerde stroomband - hebben we nu een vriendelijke hond die we bij onze visite durven laten (mits geen hele jonge kinderen) en meenemen in de horeca.
Maar de weg was heel lang en ook bijzonder kostbaar, vele DA kosten, al 7 jaar dure maatwerk homeopathie, 3 GT's, gesloopte spullen. Het geld wat Borke verdiende als dekreu, werd door Sofi opgemaakt. Gelukkig waren die kosten voor ons geen probleem, maar daar zal niet iedereen zo gemakkelijk mee omgaan.

Sofi is een kruising waar aardig wat berghond in zit en dat zijn beslist geen gemakkelijke honden. Wel vaak het type honden wat naar NL wordt gehaald.

Kijk dan eens naar Cindy, zeer ervaren met het trainen van honden, met haar kleine zwarte hondje uit het buitenland, ook heel veel socialisatie problemen.

Problemen die ik zie zijn zowel het ontbreken van goede socialisatie en socialisatie moet al direct na de geboorte starten en niet als honden met 3-4 maanden naar NL komen.
Daarbij is karakter erfelijk en daar je geen idee hebt wie de ouders zijn... :-[

Overigens heb ik veel respect voor de inzet van Danielle en haar team.
Gebruikersavatar
Door *Dorothea*
#2865169
chipjolie schreef: ben het met yvette eens, deze socialisatie haal je nooit! meer in.. ik snap niet waarom het zo n "hype" is om alles uit het buitenland maar hierheen te halen.. en dan vooral zo zielig en zo apart mogelijk want dat verkoopt.. anders hadden ze geen pagina nodig dat het wolven/halve wolven waren

ik vind het knap hoor danielle dat je je zo in zet!  maar moeten we niet heel realistisch zijn?... ook al maken ze verbetering door, de eerste 12 weken zullen ze nooit meer inhalen, ik geloof dat iedereen nu wel weet hoe belangrijk juist DIE weken zijn..
En die 16 weken dat de angstfase begint, dat is een gemiddelde. Bij herders begint ie bv al met 12 weken. Dus het is maar even de vraag wat je nog kan socialiseren als ze met 14 weken naar NL komen.
Gebruikersavatar
Door *Dorothea*
#2865177
ik klik net pas de link aan, het is wel een tranentrekker  ::) op kerstavond door Scrooge weggerukt bij mams, misschien, waarschijnlijk, of helemaal niet maar het verkoopt zo lekker.
Door Anne in Zweden
#2865190
K&D schreef: Het ligt er ook maar aan wat je als eigenaar van die honden verwacht.  ;)
Want wat is socialisatie? Dat is aangepast gedrag, aangeleerd op omgevingsfactoren die er in de (meestal) directe omgeving zijn, zowel binnens- als buitenshuis.
Voor een stadshond is socialisatie met tractoren en landbouwvoertuigen niet zo van belang. Trams, veel verkeer en bussen des te meer. Voor buitengebiedhonden is het andersom van belang. Die zien nooit trams (die van ons in elk geval niet) dus socialisatie daarop heeft weinig zin, maar voor landbouwvoertuigen wel, aangezien die hier regelmatig door de straat rijden.
Oudere mensen die een pup nemen, kunnen nooit hun hond zo socialiseren met kleine kinderen dan wanneer een pup in een jong gezin opgroeit.
Je kunt een hond nooit op alles socialiseren en natuurlijk ben ik het ermee eens dat deze pups een slechte start hebben gehad. Maar om ze maar af te maken daarom? Dan weet ik nog wel wat andere dingen te bedenken waarvan ik vind dat hondeneigenaren te ver doorschieten in hun liefde voor hun hond.
Mijn ervaring is dat het vooral ook van belang is hoeveel vertrouwen je hond in je heeft. Wij hebben met de reuen altijd op plaatsen gewoond waar ze weinig contact hadden met dingen als verkeer, al helemaal geen trams etc. Wandelen deden/doen we in gebieden waar ook nauwelijks verkeert komt. Ze reden wel af en toe mee in de auto, maar ook dat niet heel vaak.
Toch was het geen enkel probleem toen we een keer bij vrienden in Wenen op bezoek gingen en daar een stuk dwars door de stad moesten lopen en vervolgens een paar keer met de tram. Onze honden kijken in zulke situaties gewoon naar ons met een blik van: het is wel heel vreemd allemaal, maar vrouwtje en baasje doen normaal, dus dan zal het wel goed zijn. Ze moesten in het openbaar vervoer ook een muilkorf om, wat we een dag of zo van tevoren te horen kregen van die vrienden, dus weinig gewenningsoefeningen gedaan. Is allemaal prima gegaan.
Maar goed, dat vertrouwen moet er wel zijn natuurlijk. Ik weet niet in hoeverre megaschuwe pups als die waar het in dit topic over gaat dat nog kunnen ontwikkelen.
Gebruikersavatar
Door Kaela
#2865210
Borke schreef: hond is gewoon niet betrouwbaar en had hier niet moeten zijn!

Onze Sofi komt uit Spanje, was 2 jaar toen ze bij ons kwam.
Ook slecht gesocialiseerd en geen gemakkelijke hond.
Ik zou haar niet wilen missen en inmiddels is ze 9 jaar en best heel gezeggelijk, maar feitelijk had ze hier niet moeten zijn.
Triest om te zeggen van mijn eigen lieve hond, waar ik echt dol op ben - maar had ik alles van tevoren geweten, dan was ik er nooit aan begonnen  :'(

Ik vind het best moeilijk om dat hier zo te zeggen, want Sofi is echt een schat van een hond :-[
Je zegt precies hoe wij ook denken over Oscar. We zijn dol op hem, kunnen niet meer zonder hem en hij heeft ons hele hart in beslag genomen. Ik heb nog nooit zoveel liefde voor een hond gevoeld. Maar ik zou het nooit gedaan hebben als ik van te voren wist hoe verdomde moeilijk het was.
Ik weet niet wat Oscar heeft meegemaakt voor hij 8 maanden was. Maar hij was heel angstig en mager toen hij met 8 maand bij Danielle kwam. En toen hij met net 1 jaar bij ons kwam, moest hij alle gewone dingen die je als huishond mee maakt nog leren. Hij schrok van de gekste dingen, een fontein gaf blinde paniek bijvoorbeeld.
En ondanks de enorme hoeveelheid tijd en energie die we erin gestoken hebben, blijft dit voor de rest van zijn leven bij hem. Hij zal altijd dingen wantrouwen, hij zal altijd weer bang voor dingen zijn. Ook al hebben we al zoveel overwonnen en vertrouwen opgebouwd. Je krijgt dat gewoon niet 100%, hoe hard je er ook aan werkt.

Dus ik vind jou post heel erg eerlijk Borke (en ook niets afdoen aan jullie liefde voor Sofie!). Ik hoop dat dit soort berichten mensen aan het nadenken zetten. Mensen willen een leuke huishond en daar wat aan werken is prima. Maar uiteindelijk is zo'n "uitzichtloos" project als Oscar en Sofie gewoon niet leuk. De hond zelf wel (uiteraard!), maar het feit dat je nooit komt op een punt waar je simpelweg een leuke huishond hebt niet.
Laatst gewijzigd door Kaela op zo 02 feb 2014, 15:18, 1 keer totaal gewijzigd.
Door Borke
#2865238
Je verwoord het precies zoals ik het voel Kaela.

Ondanks alle energie en moeite zal Sofi nooit een gewone huishond kunnen zijn.
Bij alles wat we doen houden we eerst rekening met haar.

Op zich niets bijzonders als je huisdieren hebt, maar voor haar ontzeggen we ons ook dingen die daarvoor met Borke nooit nodig waren.
Die konden we overal mee naartoe nemen en ook als het moest overal 'achter laten'.
Als Leo en ik dood neergevallen waren, dan had ik me er nooit zorgen over gemaakt of het hem goed zou vergaan. Het was een makkelijke reu en eigenlijk vond iedereen hem altijd leuk.

Sofi durf ik bij niemand te brengen, of het moet een GT zijn, zoals Connie.
Of toen ze nog leefde bij mijn moeder, die haar dan in haar achtertuin liet plassen, voor 1 dagje kon dat wel.
Er zijn wel meer mensen waar ik haar zou kunnen brengen, maar als er visite zou kunnen komen dan zou ik dat niet aan durven, Sofi is erg waaks en angstig, een lastige combinatie.

Al met al een leerzame levensles voor ons!
Gebruikersavatar
Door Kaela
#2865245
En nu zeg jij weer precies hoe het voor ons ook is. Altijd nadenken, altijd plannen. Ik heb hem van de zomer 1 keer bij een vriendin gelaten, maar zij is dus wel 100% thuisgebleven. Zou zij haar dagelijkse boswandeling hebben willen maken, had ik doodsangsten uitgestaan. Dat gaat gewoon niet goed komen.

Als er iets met 1 van ons gebeurd, of we gaan uit elkaar, dan is het einde verhaal voor Oscar. Ik kan gewoon geen oplossing bedenken. Doordat meneer K thuis werkt en geen druk sociaal leven heeft, is het voor ons best goed te doen. Maar dan nog is het een enorme opoffering (al til ik er niet zo zwaar aan, maar ik kan geen beter woord bedenken). We zijn nu na 2 jaar oefenen blij dat we hem af en toe een paar uurtjes in de auto alleen kunnen laten. Dat piepkleine stukje vrijheid is voor ons alweer een verademing. Dat kun je niet van andere mensen verwachten, want dat is gewoon té.

Het was ook niet mijn bedoeling om een klaagzang te starten. Maar jeetje he, het is wel een soort van fijn om te lezen dat jullie het ook zo meemaken en voelen. Herkenning ipv altijd uit moeten leggen, het doet wel even wat met me.
Gebruikersavatar
Door *Dorothea*
#2865248
Heel eerlijk, regelmatig als ik verhalen over Oscar lees dan denk ik pffff wat mensen er aan vinden om zo'n hond te hebben.  :-[
Ik bedoel dat niet gemeen, maar ik zou er gewoon zo geen zin in hebben. En ik ben blij dat er wel mensen bestaan die moeilijke honden een tweede kans geven.
Wisten jullie van tevoren dat hij een moeilijke hond was?
Door Jantina
#2865255
Mwah geen wolven dus. Maar hoe triest is het dat het dus blijkbaar nodig is om er spannend wolvenverhaal van te maken om zo centen binnen te krijgen???hopelijk is dit dan een van de eerste tekenen dat de animo een beetje minder begint te worden voor de zielige hondjes... Ik zal het denk ik nooit begrijpen. Ieder zijn ding hoor, daar niet van.
Gebruikersavatar
Door Kaela
#2865256
*Dorothea* schreef: Heel eerlijk, regelmatig als ik verhalen over Oscar lees dan denk ik pffff wat mensen er aan vinden om zo'n hond te hebben.  :-[
Ik bedoel dat niet gemeen, maar ik zou er gewoon zo geen zin in hebben. En ik ben blij dat er wel mensen bestaan die moeilijke honden een tweede kans geven.
Wisten jullie van tevoren dat hij een moeilijke hond was?
Nou dat snap ik wel hoor! Voor ons is Oscar geweldig! Hij is een knuffelkont, wil met ons samenwerken, luistert bij normale dingen heel erg prima, is ontzettend vrolijk en grappig om in huis om je heen te hebben. We hebben onwijs veel lol met speuren en trainen. Dus voor ons zitten er meer dan genoeg super leuke kanten aan. Maar die zijn voor andere mensen minder zichtbaar of minder opvallend en tja, als je dan de enorme gebruiksaanwijzing te horen krijgt, dan is het beeld wel even anders.

Wij wisten dat Oscar angstig was. Toen we bij hem zijn gaan kijken was hij schuw, beetje sluiperig als hij naar je toe kwam, wegdeinzen als er iets gebeurde wat hij eng vond. Maar dat was ons uitgebreid verteld en ik had het idee dat we daar wel wat mee konden. Bij Danielle kon hij wel alleen zijn, wat achteraf logisch was, omdat daar altijd ook andere honden waren.
Het eerste half jaar zijn we daar mee aan de slag gegaan en ondanks dat we reuze ons best hebben gedaan, hebben we vreselijk veel fout gedaan en vreselijk veel signalen gemist en toen was ie compleet overprikkeld. Monique Bladder is toen geweest en heeft ons hierin begeleid. Zijn verlatingsangst dachten we opgelost te hebben, want we konden hem een paar uur alleen laten. Blafte niet, sloopte niet, poept of plast niet in huis. Kat in het  bakkie dachten we. Tot Monique zei dat zijn verlatingsangst eerder anxiety was en dus veel erger. Sindsdien laten we hem niet meer alleen, want de enorme stress daarvan belemmerd heel erg al het andere in het dagelijks leven. Daarnaast heeft een mechel natuurlijk altijd/heel vaak een wat overdreven binding met de baas, maar Oscar is daar dan ook weer heel extreem in. Oscar heeft geen andere dingen in zijn maintance set dan mij en meneer K en dat is de kern van al de problemen rondom alleen laten, bij oppas brengen enz.

Toen werd ie rustiger en braver en leuker en toen ben ik VOLLEDIG de mist in gegaan met jachtgedrag. Ik heb het totaal niet aan zien komen en toen was het te laat. Dus nu jaagt en dood hij extreem fanatiek, want hij heeft succes gehad en Oscar doet qua gedrag alleen aan extremen. Het ene (overprikkeldheid) heeft plaats gemaakt voor het ander (jagen). Dus we doen niets aan dat jagen, behalve voorkomen, want ik heb geen flets idee wat we anders er voor terug gaan krijgen.
Nou ja en toen was zijn heup slecht, zijn er wat vervelende dingen gebeurd bij de dierenarts en hadden we er nog een dierenartsentrauma bij. Dat is denk ik wel te verbeteren met training, zonder dat er dan weer iets anders voor in de plaats gaat komen. Dus daar gaan we over 2 weken mee beginnen.

Dus ja, ik wist dat ie moeilijk was, maar ik had totaal geen idee wat er allemaal achter weg zou komen. Ik dacht toen we Oscar kregen, dat het allemaal een kwestie van wennen was. Doen, ervaren, meemaken. En dat hij dan gewoon minder angstig zou worden en een normaal leven zou kunnen leiden bij ons. Maar elke keer als er iets gebeurde kwam er weer iets anders, iets groters achter weg. Met nieuwe problemen en nieuwe hindernissen. Maar ja, daardoor heb ik zo ongelooflijk veel geleerd over gedrag en emotie en wat je nou eigenlijk doet als je op verschillende manieren iets aanpakt. Dat deel had ik echt niet willen missen. Voor we Oscar kregen was mijn kennis nog heel erg van de oude stempel en nu weet ik zo veel meer! Dus daar ben ik dan wel blij mee en dat is ook absoluut wel het deel wat mij ontzettend veel plezier geeft! Ik verheug me, ondanks het pittige probleem, al heel erg op de clinic en op de workshop emotie die ik eind februari ook bij Monique ga volgen. Dus om het maar heel positief af te sluiten: elk nadeel heb ze voordeel!
Door Lil
#2865290
Een fractie van wat Borke en Kaela beschrijven herken ik wel. Met Cayley de nodige troubles gehad en met Jones ook. Mijn grote voordeel: Jones is WEL zo'n hond waarbij het helemaal goed komt. Ik heb met hem op drukke zondagen in hele drukke gebieden gewandeld. Stress voor ons beiden, maar niet TE. Paar uur slapen en dag erna standaard ritme en het was weer goed. En ik merk zo steeds meer vooruitgang. Maar ik denk dat het gros van de mensen een Boris wil. Kun je overal mee naar toe nemen, zelfs naar carnavalsvieringen, concerten etc. Je kunt hem alleen niet in een vreemd huis alleen laten. Wel in de auto en ook bij vreemde mensen in de hand duwen en de keren dat het met vreemde dieren niet goed ging kan ik op 1 hand tellen dus ook dat gaat top. Verder nul gebruiksaanwijzing. Denk dat men graag zo'n hond heeft. Ik heb graag beiden. De uitdaging van een Jones vind ik leuk, maar ook alleen maar omdat die uitdaging niet te groot voor mij is en er een duidelijke weg is van; hij leert het wel. Verder is een hond die overal echt overal mee kan wel erg erg fijn.
Gebruikersavatar
Door kira
#2865294
Ook hier een niet goed gesocialiseerde beer gehad die als pup uit het oostblok Nederland in kwam, in het asiel kwam en bij ons kwam. Een schat voor ons, behalve bij angst en dat had hij. Voor een skateboard, voor planten die verplaatst waren, voor bepaalde geuren etc. Altijd angst is niet fijn. Met zes is hij ingeslapen, het risico op bijtincidenten werd te groot.
Als ik lees dat deze pups zo bang zijn denk ik jammer had het geld en de moeite gestoken in bv steriliseren dieren ter plekke of opvang en herplaatsing socialere dieren, aan voorlichting ter plekke, verbetering asiel ter plaatse. Maar waarom aan honden waarvan de kans op succes minimaal is?
 Terug naar “Bar-plaats”

Barfplaats wordt gesponsord door