*Dorothea* schreef: ik lees het volgende in mijn boek van de hondencursus, geschreven door Martin Gaus:Ik heb mijn hondjes altijd met 7 a 7,5 weken gehaald, dat is gebruikelijk bij werkhondjes. Ik vind het zelf ideaal, je hebt nog net een stukje van de inprentingsfase en 5 wkn. socialisatiefase. Ze waren echt toe aan de individuele aandacht en het de wereld gaan verkennen. De moederhond was tegen die tijd meer en meer haar eigen leven aan het hervatten, de bemoeienis met de pups nam sterk af, de belangrijkste taak had ze dan volbracht.
Wat vinden jullie hiervan?
Ik vind 7 weken vroeg hoor, het zijn nog zulke kleine hummeltjes dan. Patsy was bijna 9 weken toen ik haar ophaalde. Ik vond het wel prima, een weekje extra opvoeding van moeders, heb dan ook niet de indruk dat het minder optimaal is om wat langer bij de moeder te blijven.
Natuurlijk slapen ze op deze babyleeftijd nog heel veel, dus je kunt steeds maar kleine dingetjes ondernemen en in die zin vind ik het ook prettig de tijd te hebben om kennis te maken met alles wat voor onze toekomst van belang is om mee te leren om gaan.
Daantje was 7,5 week toen we naar de puppygroep gingen (op de maandag dat ze 7 weken werd opgehaald, op zaterdag haar 1e puppyles) waar ze ondermeer lekker kon spelen met andere pupjes van andere rassen. De speelmaatjes worden gematched en het spel wordt waar nodig begeleid, dus de opvoeding - ook in omgang met andere honden - houdt zeker niet op na uitvliegen, maar breidt zich uit naar andere honden, - rassen, - karakters. Daardoor ook nieuwe posities t.o.v. andere honden.