Cindy de Wolf schreef:Smokey van mij komt hier ook vandaan maar die had NOOIT in de randstad geplaatst moeten worden. Ik wilde een hond zonder (grote) rugzak, helaas is hij geleverd met een hunnebed erin...nu ben ik iemand van a gezegd dan komt het hele alfabet erachteraan. 7 juni as 6 jaar later kan ik zeggen dat we heel veel bereikt hebben maar normaal worden en los kunnen NEE dat gaat hem NOOIT worden. Dat heb ik ook uitgelegd aan de adoptiemedewerker, ook dat Smokey kan bijten, ze viel er wel een beetje stil van. Zijn redding is echt dat hij klein is, dat wij geen kinderen hebben, dat hij bij iemand is gekomen met verstand van zaken EN dat hij voor ons een schat is. Menigeen had hem al lang herplaatst of de roze spuit gegeven. Met deze ervaring is de deur voor een buitenlander wel behoorlijk dicht geklapt maarja dit hondje raakte me enorm. Ik draag de stichting nog altijd een warm hart toe doneer ook maandelijks en mijn kerstgratificatie gaat erheen. Ze hebben niets gedaan of gezegd wat niet waar was maarja met zoveel honden is gewoon niet alles te testen en vallen alleen de extremen op. Dus vandaar NOOIT meer blind adopteren voor mij.
Hoe was jouw ervaring met Bella en gedrag e.d?
Ze hebben zoveel honden om te plaatsen en zo weinig medewerkers dat ze de honden gewoon niet (goed) kennen. Dat kan gewoon niet met zo weinig resources.
Je kunt idd uit de afkomst dingen opmaken (sommigen zijn huishonden die worden worden afgeleverd door Engelsen, anderen worden op straat/in het vuilnis gevonden en/of zijn ex-jachthonden etc). En dan heb je de filmpjes die een idee kunnen geven.
Van de foto's krijg ik het idee dat Pelusa een lief meisje is, maar uit de filmpjes zul je morgen wel meer kunnen opmaken.
Wat ik aanvullend heb gedaan is een dierentolk gevraagd om te peilen of twee volwassen dalmatiers die daar zaten bij ons pastten. De reu bleek helemaal niet geschikt te zijn voor een woonhuis dacht zij, die was echt getekend door het slechte leven dat hij had gehad, dus dat hebben we ook niet geprobeerd... Het teefje zou wel geschikt zijn, maar was dubbel geadopteerd (door iemand in Duitsland, dus dat liep even door elkaar) dus ging voor ons niet door.
Toen was ik al helemaal ingesteld op een hond erbij, dus keek ik verder op de site en zag ik Bella. Weer bij de dierentolk gepolst en de filmpjes afgewacht. Leek ons een hartstikke lief knuffelhondje, dierentolk dacht ook dat ze goed bij ons pastte. Wel bang, dat was al wel te zien.
De uitkomst is dat Bella een hartstikke lief knuffelmeisje is
Wel nog steeds bang voor mensen, maar dat beperkt haar dagelijks leven niet echt. Ze is dol op andere honden. En is er ook heel goed mee, ze leest signalen goed en geeft ze ook goed. Heel mooi om te zien.
Ik ging zelf de adoptie in met het idee dat ze ziek kon zijn (leishmaniose), misschien nooit los zou kunnen lopen, probleem gedrag zou kunnen vertonen etc.
En het is me 100% meegevallen. Ze luistert (vaak
) goed, is superlief, kan loslopen, is bang maar gaat daar heel goed mee om. En ze is een hele vrolijke levensgenieter en intens gelukkig
En het asiel heeft haar voor adoptie onderzocht op leishmaniose, alle entingen gegeven en een vlooienpipet. En wormtabletten kregen we mee bij het ophalen. Ze zat wel onder de vlooienpoepjes, maar geen vlooien gelukkig. Ik heb voor de zekerheid door mijn da ook haar chip laten controleren, dat die er zat en dat ook het juiste nummer in haar paspoort stond. En wij hebben zelf op ca 2 jarige leeftijd zorggedragen voor castratie (ze was op papier 5 maanden toen we haar adopteerden, en ze castreren honden vanaf 6 maanden).
Hoe oud was Smokey toen je hem adopteerde?
Zo zijn wij ook aan onze Lupi gekomen: door niet te kijken, niet te kijken en niet te kijken, tot ik toch een keertje keek. 
Maar onze Lupus is een schot in de roos gebleken, en ik hoop dat Pelusa dat ook zal zijn voor jullie! Hou ons op de hoogte!
