Wat Sylvia opsomt is gebruikelijk.
Het waarom is een heel verhaal.
In principe krijgen pups immuniteit van de moeder mee, hoe lang deze werkt verschilt per nest en is afhankelijk van hoe de immuniteitsstatus van de moeder is, hoe veel melk ze hebben opgenomen en mogelijk van nog meer factoren.
Er wordt aangenomen dat deze immuniteit ergens tussen de 9 en 12 weken afloopt.
De 6 weken enting is van twijfelachtig nut. Gewone entingen slaan niet aan in deze tijd, zolang de maternale (=van de moeder) immuniteit nog aanwezig is. Het enige wat wel aanslaat is een mensen-mazelenenting die tegen hondenziekte werkt. Maar om de een of andere duistere reden zit er altijd parvo bij in.
Omdat hondenziekte nog weinig voorkomt is de maternale immuniteit vaak laag, daarom kan het nuttig zijn. Ik zou het wel heel interessant vinden om eens te meten hoeveel pups er op 6 weken voldoende maternale immuniteit hebben. Want dan zou de 6 weken enting overbodig zijn.
Omdat pups voor 12 weken gesocialiseerd moeten zijn en naar een nieuwe eigenaar gaan, is de 9 weken enting bedacht. Het kan zijn dat tegen die tijd de maternale immuniteit minder wordt. En om risico uit te sluiten wordt er dan geënt.
Vanaf 12 weken wordt de maternale immuniteit geacht te zijn verdwenen en dan wordt alles geënt.
En dan kun je ook nog zeggen dat er op 16 weken voor alle zekerheid nog een keer herhaald moet worden om de enting van 12 weken te "boosteren".
Dat zijn de argumenten voor de entingen zoals die nu gegeven worden.
Als je minder wilt gaan enten zou je eigenlijk moeten weten hoe het met de maternale immuniteit gesteld is.
Daarom vond ik het verhaal van Swanie uit Duitsland zo interessant. Die meet de antilichamen voor de gaat enten.
Omdat de meeste pups in het nest al op 6 weken geënt worden, ga ik er vanuit dat het met hondenziekte wel goed zit tot 12 weken. Alleen parvo weet je niet zeker. Van Swanie begreep ik dat dat vaak tot een week of 20 wel goed zit. Dus dan kun je veilig wachten tot 12 weken.